Wapens van hoop

 

“Niet vaak op de barricades.”

Onrust en angst zijn slechte raadgevers. Waarom laten wij ons zo vaak leiden door angst? Complete steden gaan in lockdown, mensen blijven thuis een enkeling waagt zich over straat om een brood te kopen. Het is precies wat sommige groeperingen wensen, onrust en angst zaaien. De wereld brand en de vlek wordt alsmaar groter! 
“Opdat wij zullen geloven, kwaad met kwaad te vergelden”

“Hier waar onvrede heerst, zal onmacht huizen”

“Waar eigen belang zwaarder weegt, is samenhorigheid een zeldzaam goed”

Wapens van hoop, geven de werkelijkheid bitter weer. Ik heb besloten mijn gevoel te volgen. Deelnemen aan het leven en nog veel meer. Laten zien dat leven moet, genieten in het moment. 

“Vrijheid te mogen en kunnen zijn.” 

In mijn achterhoofd knaagt het, stelletje onbenullen. Zie, hoe mooi het leven is zonder idealogieën, waar gewoon leven belangrijker is. 

Wapens van hoop, juist nu! Leven in een wereld waar geweld regeert! Allen vluchtend in angst, ik niet! Vier het leven alle dagen alsof het u laatste is. En mocht het u laatste zijn, dat u weet en voelt: 

“Ik heb geleefd, met ziel en hart, heb lief gehad en laat liefde achter.” 

Rotsvast geloof ik in de hoop, de hoop dat alles zal blijven doorgaan. Waar de mensen blijven vieren, genieten en blijven geloven in de kracht van het moment. Laten wij ons bedotten.”Nee toch zeker!”

Wij zijn onze eigen wapens van hoop, blijf leven en geniet ook al gunt een ander ons dat niet. Het is een keuze om vrij te zijn, wees vrij in je zijn! 

Want er is maar een ding zeker in het leven, op een dag zal het toch je laatste zijn. 

Tegelwijsheden hingen vroeger aan de wand. “Van het concert des levens krijgt niemand een program” En zo is het, geniet en je niet laten ontmoedigen. 

Vertil je niet, wij zijn wapens van hoop. Herpak je vertrouwen en leef met en naast elkaar. Heb vertrouwen, samen zijn wij sterker dan welk geweld dan ook. 

Joie De Vivre

  Parijs leeft en zal dit altijd blijven doen. Ze laat zich niet snel kennen. Ze heeft de trucjes al jaren door, hooguit zucht ze even. 

Wat er nu gebeurd raakt kant nog wal. Onnodige acties van individuen die denken ons te ontwrichten. Je afzetten tegen de gebruiken van een ander. Niet geloven in elkaar, dat leven naast ipv tegen elkaar mogelijk is. Anders zijn, anders denken is wat ons tolerant maakt. Je recht op vrijheid, weg van brandhaarden, idioten en malloten die niet door hebben dat dit een druppel is. Waar de media het torenhoog opbouwt zorgt voor bevestiging en onrust voor hele volksstammen. 

“Parijs leeft als nooit te voren, Joie de vivre. Vive la france, het Franse leven, precies het leven wat vele heerlijk vinden.”

Angst en ontwetendheid  zijn slechte raadgevers volg deze dan ook niet. Laten wij zien hoe groot ons ❤️ klopt voor vrijheid, liefde en samenhorigheid. Laat dit zo de steun zijn voor hen, die onschuldig afgeslacht zijn. Een spoedig herstel wensen voor de gewonden en tot alle mogelijke steun zijn voor hen die achterblijven. 

“Laten wereldleiders en alle religies samenwerken met maar een doel, samen te kunnen leven op deze wereld met al onze verschillen.”

Vier het leven, Joie de vivre!

Een spook uit het vere verleden

 

‘Zomaar een straat’, welke ligt in Amsterdam centrum. Stadvernieuwingsprojecten met behoud van het gevelaanzicht. Al maanden wordt er grond afgevoerd, vrachtwagens vol. Mannen in witte pakken op de fundatie van een ver verleden. Wie waren de bewoners in al deze jaren van verval, de krakers in hun bolwerk. De antikraak bewoners die als laatste er mochten wonen. Het blijft gissen. Eigenlijk is het vreemd dat ik blijf staan, toch dwingt het pand mij om naar haar te kijken. Grote gaten in haar aanzicht, ramen ontzet en hier en daar ingegooid door jongens van kwade zin. Ze raakt me, haar gevel pronkt nog steeds, net alsof het zeggen wil.”Het lange wachten wordt beloond, volgend jaar ben ik weer een kroon op de huizenmarkt.” 
Mijn blik dwaald langs de gevel, bekijk ieder raam. Het gevoel bekruipt mij dat er terug word gekeken. Een kriebel gaat over mijn rug. Het kan toch niet, het pand is leeg. Ik besluit snel een foto te nemen, dan kan ik straks kijken of het waar is. Wat zag ik dan, ‘ja duidelijk ik zag haar,’ ze stond voor het raam, geduldig op de uitkijk. Weer die rilling over mijn rug. Huizen als lege hulzen, waar alle trappen verwijdert zijn, geen mens kan dus daar boven zijn! 

In perfectie ontstaat in mijn hoofd haar verhaal van weleer. Zie hoe ze woonde, gordijnen van scharlaken rood, met valletjes van kant, kraak helder wit. Een schoorsteenmantel die gebukt gaat onder het gewicht van een pendule klok, deze slaat een elfde keer.Brandende kaarsen. Fotos vergeelt aan de wand. Koffie kopjes rijkelijk versiert met bloemen staan klaar op de koffietafel, wachtend op het bezoek. Op het roodfluwelen bankstel liggen gehaakte kleedjes en geborduurde kussens met huilende zigeuner kindje. De planten voor het raam zijn van plastic, geen enkele plant houd het hier vol. Rechts likt een lapjes kat zichzelf schoon, terwijl ze de kooi met gele kanarie in haar gezichtsveld houd. Ze wacht, wachten op bezoek die nooit meer komen gaat. Haar huis is leeg, ik ervaar haar angst. Nog even en ik woon niet meer alleen. Mistroostig kijkt ze in de verte en vang haar blik. Betrapt, zo voelt dat! Voor even voelde ik mij een voyeur en vervolg mijn weg. Weer kijk ik om naar de gevel, “nee het kan niet,” toch was ze daar ik weet bijna zeker! 

De kwestie: “keuken kampiOEN” onderdeel van NON-service bedrijven.

 

Vandaag leerde mij wederom dat klant contact en klanten binding niet door alle retail bedrijven wordt begrepen. De oude vertrouwde “koude douche” zou in deze situatie een regelrechte hit zijn. Nu werk ik zelf al jaren in de retail, waarin ik de klant altijd voorop zet. Wat is de wens van de klant, wat is de behoefte van de klant, kijken met de ogen van een klant! 

“De kwestie”
Al een jaar zochten wij naar een mooi keukenblad om onze keuken een prachtige up-date te geven. Toen wij op een meubelboulevard in een etalage het bewuste blad zagen. Meteen stond er een verkoper naast ons om zijn diensten aan te bieden. Wij toonde interesse, hij wilde wel rekenen en gaan zitten. Wij vonden dat iets te voorbarig of hij een berekening wilde maken. “Dat is dan een ruwe schatting, was zijn antwoord.” Onverrichte zaken gingen wij de deur weer uit en keken waar wij ons nieuwe weekblad hadden gezien. Tja, Keukenkampioen, vandaar de agressieve manier van benaderen. 
Toch was het blad in onze gedachten gebleven en nergens konden wij deze vinden. Maanden later dan toch gewapend met tekening en wensen lijst opnieuw naar de vestiging. Echt welkom gevoel nee! Wij kwamen zonder afspraak en de afdeling verkoop moest nog eten. Twee kopjes koffie later, werden wij geholpen. Natuurlijk het is allemaal mogelijk, stukje voordeel erbij en daarna weer wat extra kosten ivm het plaatsen van de keuken! “Maar, meneer, daar staat ‘gratis’ plaatsen bij het plaatsen van een nieuwe keuken!” Nee, dat is alleen als u een hele nieuwe keuken neemt. Mooie jubileum aanbieding dan. 
De keuken zou worden opgemeten, ook de omstandigheden, geen verdere kosten etc etc. Kijk daar waren wij erg blij mee en de deal was rond.
Daar was de dag van plaatsen, maar wat bleek, de keuken was te kort ingemeten, dus geen plaatsing en weg vrije dag. 
Het gaat goed komen meneer duizend maal excuses, geen compensaties of voorstellen. Het duurde en duurde maar wij hoorde niets meer. Toch maar eens zelf de telefoon gepakt. Maar meneer, het spijt ons zeer, de melding is wel gedaan maar de bestelling niet doorgezet! Daar gaan al je nekharen wel van omhoog staan. Nu eiste wij dan toch echt dat vanaf nu alles juist moest gaan verlopen. “Compensatie nee meneer dat doen wij altijd achteraf.” Hier gingen wij dan ook niet mee akkoord. Wij bellen u daar nog even over op. Helaas hoorde wij weer niets en belde wij nog maar eens. Wij kregen daarna een aanbod, goed het was een vorm van compensatie. 
Daar was dan eindelijk de tweede poging voor het plaatsen. In blije verwachting, de keuken opnieuw uitgeruimd, alles keurig afgedekt. “Zo meneer, dat blad gaat nooit omhoog” “Dat is niet mijn probleem meneer de keuken plaatser, alles is besproken ja.” Deze heer had er duidelijk geen zin in! Nog netjes en beleefd vroeg ik of hij nog aan het werk zou gaan en gaf hem aan dan zelf te gaan bellen met de service afdeling. Het bellen ging over en weer en de heren gingen verder met hun inspectie. ” wie heeft hier het inmeten gedaan, wie wie wie” Nogmaals dit keer was ik klaar met de werkwijze van dit bedrijf! Ik ga nu bellen en annuleren en wil mijn geld terug. Weer over en weer gepraat, “nee meneer, wij moeten zoveel breken dat er schade zal ontstaan aan mogelijk uw vloer en of wand.” “Hoezo?” 
De klantenservice aan de lijn, moet gezegd worden deze dame is in alles rustig, keurig en netjes gebleven. Ondanks onze situatie een pluim voor Jeannet! Ook deze keer zou ik terug gebeld worden, helaas moest ik dat weer zelf doen. Per mail kreeg ik de bevestiging, alles werd teruggeboekt, de compensatie bleef staan. 
Duizend maal excuses en geen keuken. Een ontevreden klant die nooit meer deze retailer zal bezoeken. 
Gemiste kansen benutten, daar is lef voor nodig. Maar weinige begrijpen dit. De eerste en laatste indruk van een bedrijf zorgt ervoor dat iemand klant blijft. NON-service bedrijven “het zou verboden moeten worden”