NOS steeds terug gaan, Algos, een verlangen.
De laatste dag van het jaar 2023. Tijd voor reflectie wat ook mij betreft. 2023 is niets nostalgisch aan, terug proberen te denken levert eigenlijk niets op.
Dat ik noodgedwongen afscheid heb moeten nemen van kleine en grote zaken. Maar de optimist uit al meteen, ‘waar een deur sluit…’ juist…openend een andere. Dat laatste is nog niet geweest, het kan nog, het jaar is nog niet om!
Nostalgie, dat wat is geweest en zo fijn was dat je deze steeds opnieuw wenst te beleven. Kan dat? Ik weet wat koesteren is, dat het allemaal wel kon. Maar ik kan er niet goed bij. Dat boek dat boven op de kast ligt, maar je arm is te kort en je vind zo snel niet iets om op te gaan staan. Een fragiel krukje…
Maar de angst van dat je er door zakt neemt de overhand. Laat maar, het ligt daar goed, voor als ik het ooit nodig heb.
Langzaam keer je in je geest terug, naar vroeger, toen was alles beter, schoner mooier. Het heden maakt plaats voor foto’s, van vroeger, kleine shotjes. Van toen je kind was. Je niet meer weet waar je slaapt in het heden. De weg kwijt, niemand die je meer begrijpt. Ze vinden je eng, Je bent niet meer hun ouder grootouder maar langzaam veranderd je zijn. Je wordt steeds meer kind, dat opeens weer houd van spelletjes en ondeugende dingen uithalen. Mee kan zingen met kinderliedjes uit vroegere tijden. Een keiharde realiteit als een ouder dementerende is geworden.
Je zou zo graag nog eens. Wat mij nostalgisch maakt, is het verdriet en gemis. Je bent er, maar toch ook niet. Ons verlangen voor jou is dat het niet te lang duurt. Maar het leven is geleefd.
Terug naar mijn leven, dat een mega wending heeft genomen, nu als het ware leven on hold. Weemoedig kijk ik naar wat ik als extra bagage achter laat om mijn reis te verlichten. Met al deze gebeurtenissen en gevoelens ging deze gepaard. Wat vrienden waren zijn kennissen gebleken, mijn wereld bevind zich thuis. Mijn veilige thuis, waar niemand ziet hoe de vlag er werkelijk bij hangt.
Het wordt tijd om vooruit te gaan, in de tijd. En om de Grieken er nog maar eens bij te halen.
Waar Chronos staat voor continuïteit, betekent Kairos juist een tijdelijke onderbreking daarvan. Tijdens dat interval vergeten we als het ware de kloktijd en komen we in een andere tijdervaring terecht, die onverwachte inzichten voor ons in petto heeft.
Daar houd ik mijzelf en mijn gedachten dan maar even vast in deze interval.
Op naar 2024, wordt vast een net zo bewogen jaar.