Meteen stond ik op om glazen te gaan halen, bubbels das natuurlijk wel gezellig. Hoe wist ze dat nu, dat ik graag bubbels lust. Maar al gauw gebaarde ze, ga maar weer zitten! Zij, mijn logopediste schuift mij een dik rietje toe. Het heet Lax-Voxen. ‘Watte’, vraag ik…
Deze methode heet: “Lax Vox” en is het meest bekend in de zangwereld en bij stemtherapeuten. Het staat voor het ontspannen en los maken van je stem. Ontspanning van overspanning in de keel.
Lax vox
Door een flexibele buis in een flesje water, worden de stembanden als het ware gemasseerd en sluiten deze na oefening beter. De spieren rondom je nek en hals worden weer in een goede balans gebracht en voor veel mensen geeft dit een gevoel van ontspanning en verruiming in de keel. Omdat je wat meer kracht nodig hebt om door het water heen te bubbelen heeft het ook nog een positief effect op de ademspieren en dus de ademhaling.
Hold your horses, dus eerst zit ik weken te kreunen en oergeluiden te produceren voor meer lucht! Bubbelen gaat hopelijk helpen, meer zuurstof in mijn lijf te houden en zo meer aan te kunnen. Het is allemaal best lastig met long-covid. Maar ik ga er hopelijk op vooruit.
Bubbels bubbels… lekker zoals je als kind door een rietje blaast. Het is ook goed voor mij middenrif. Daar komt mijn oude dansleraar in mijn gedachten voorbij. Staccato, rechtop staan, een vuist in mijn buik. Aanspannen. Voor even ben ik weer 17 jaar! Ik schiet in de lach, ook dat vind mijn logopediste goed. Daar breng je de luchtstroom goed opgang.
20 keer en nog eens, als je spierpijn morgen hebt, dan heb je het goed gedaan. Bubbelen met je wangen!!!
Ik zit al een tijdje te kijken naar die goud gele rakkertjes. Ze werken bij een supermarktketen en halen zelf de heleboel leeg.
Daar heb je der zo’n één!
Nu is al genoeg geschreven over het solitaire leven van deze soort. Ze vreten elkaar letterlijk op.
Het nationale symbool van deze keten blijkt oorspronkelijk uit het land Syrië. Vluchtelingen dus eigenlijk. Wat hadden wij ook alweer afgesproken over handel drijven met Syrië?
Lief hé!
Nu is er in Nederland een hele strijd gaande over integratie en inclusievere of/en diversiteit binnen bedrijven. De hamsters 🐹 zijn ingeburgerd en dus heel blank Nederlands geworden.
En dat is precies waar ik naar zit te kijken, een discriminerende supermarkt keten die alleen werkt aan een wit imago over de kinderzieltjes. Wij willen hamsters! Waar zijn alle andere hamster rassen? Het wordt echt tijd voor verandering en aanpassingen of anders er als een del haasje er vandoor!
Integratie! Inclusief en diversiteit! A H, valt er nu een euro muntje?
Tijd voor de Couleur local zijn er nog een aantal: Roest, Geel, Sepia, Grijs, Oranje, Lilac, Wit met rode ogen, Wit met donkere ogen, Donker sepia, Zilver sepia, Creme met rode ogen, creme met donkere ogen, Zwart, Chocolade, Champagne, Koper en Dove.
Zeg nu zelf?
Ik eis meer diversiteit, ja ik weet het! Wat de boer niet kent vreet hij niet. Ik ga voorlopig in de boycot en hamster mijn buik en wangetjes elsewhere!
Wat Ronda kan moet een Walt ook kunnen. Buiten waai je zowat uit je binnenvoering. Is mijn hond een vlieger met dansende flapperts van oren. Wij zijn jippie al drie keer natgeregend en even klaar met het hemelse water.
Dus hond ligt nu lekker op te drogen en ik bedacht mij ineens. Ik heb nog verf liggen, zal ik eens een lesje doen. Je kent ze misschien wel online Bob Roshjes. Alles netje neer gelegd, blijk ik vele kleuren niet meer te bezitten. Verbaast was ik dat de verf in de tube nog zo goed was.
Eens denken, het is meer dan tien jaar geleden dat ik met verf aan de slag ben geweest. Rust roest. Maar daar gaat tie, stippen zetten en de kleurtjes verdelen, een bloemenweide tegen het avond schemer. Mooi titel!
Ronda haar art voorbeeld.
Heel even merk ik niets van het klote weer…en ben lekker bezig. Nu uitsmeren met materialen, schuurspons, wattenstaafjes en een vork. Natuurlijk ga ik lekker met mijn mouw door de verf…
Nu uitsmeren
Stik in de uitleg komt opeens dat ik roze en wit nodig heb… tja dat is dus op…. Denk maar niet, met geen tien paarden ik de regen in ga… wit wordt geel en oranje roze. De vrijheid van de kunstenaar.
Walt’s Hoekje origineel!
Zou er een museum voor mij alvast een nieuwe vleugel willen openen? Ravensburger en van Goggie eat your heart out! Wat vinden mijn lezers? Don’t quit the day job…of wauw ja leuk, super tof. Te gek waar kan ik kopen!
Weer een uur verder, de verf moet drogen. En buiten… ook!
De afgelopen maanden, zo binnen een jaar zagen wij je veranderen. Je liefste zachte zorgzame kant, nam steeds een beetje af. Het leek soms zelfs of je wilde zeggen, het is goed zo. Je man verzorgde je, nam steeds meer taken op zich. Voelde en vulde je steeds verder in. Hij nam het zo voor je op, toonde zijn liefde, hoe jij er altijd was geweest voor hem en zijn zonen. In het gezin rondom je vervulde je de rol van spin. Zorgvuldig kijkend wachtende wie je te hulp kon schieten. Als je raad of daad nodig had was je al voor de hulpvraag kwam. Alle zusjes en broers vonden steeds hun weg naar je. Hoewel je niet de oudste bent, noemen broers en zussen je liefkozend hun thuis. De lijm welke alles verbind.
Ik kijk naar jou, jij kijkt naar mij, de glinstering in je ogen, de ondeugd die ons verbinden kan. Je wilt niet lachen, je speelt verstoppertje, dat is waarom wij ook zo lekker connectie maken. Ik mag meer, leer hoe je steeds vaker in het West-Fries tegen mij praat. Iets van het kleine meisje, herken je karakter ook in mijn vent.
Ik observeer je, wil je zo graag nog blij zien. Met kleine spelden prikken en gekkigheid oogst ik dan een opkrullende mondhoek. Je wilt het niet, zo gouw je kan trek je je gezicht weer recht. Ik kan alleen maar je een knipoog geven. Betrapt.
Ik kleed je, stuur je naar de kapper. Alles roept in mij, niet zo, ze wil zo niet! Maar berustend is je antwoord, dat het nu zo moet eindigen. Maar wat is eindig?
Bladerend door oude foto’s, ja ik heb je gevangen. Je liefste, je mooiste en ook je ondeugd waar wij zo van houden. De keuzes die het leven nu voor je moet maken, je laten zijn waar je niet wilde zijn. Je hebt geleefd, zo ontzettend veel gegeven. In al je eenvoud, toch zo nederig. Je weet vaak niet meer precies hoe, nieuwe informatie blijft niet meer hangen. De kracht verdwijnt uit je lijfje, langzaam wordt de schil afgepeld.
Elk moment is er een. Ik spaar deze momenten, ze zijn talrijk en hoop dat ik er voldoende mag hebben gespaard om de rest van mijn leven op te teren.
Vandaag was zo’n dag, je lichaam zegt laat mij slapen, geen gedoe aan mijn lijf. Grote ogen kijken mij aan als ik nee moet zeggen als je rusten wil. Nee, eerst nog eten, eerst nog plassen, eerst nog…
Ik betrap mijzelf erop, dat ik uitstel om te gaan, vasthouden zoals je ook altijd deed. Als wij op het punt stonden weg te gaan na ons bezoek aan jullie, een verhaal zo groots dat het al weer een uur later werd.
Wie zo zoveel heeft gegeven, mag toch nu ontvangen. Mijn eerste kennismaking en hoe liefdevol ik werd opgenomen in jullie gezin. Geen kwaad bloed of achterdochtigheid. Een warme liefdevolle familie deken. De eerste keer mee met een familie uitje, dansen met je. Ik liet je vallen op je dansvloer, ons ijs was gebroken.
Vandaag hield ik je handen vast, zijn je nagels te lang moet ik ze knippen? Het is goed zo, laten wij ze maar zo houden. De handen die zo van poetsen en schoonmaken hielden dat zelfs de vingerafdrukken er bijna vanaf gepoetst zijn. Het was fijn om je even alleen voor mijzelf te hebben. Gewoon doen of er niets aan de hand is. Je gunt mij een mooie lach en zegt ga maar weer jongen, na de lunch mag ik slapen. Slapen en ogen dicht dan is er heel even niets.
Das goed schoonmammaatje, mijn hand gaat langs haar haar. Nog een dikke pakkerd geef ik je. Je hand reikt al naar de thee. In de deuropening draai ik nog eenmaal om, de verpleegster knikt, komt goed.
2023, wij zijn live bij jullie vanuit Amsterdam. Het prachtige Amsterdamse straatbeeld bleef de gehele dag en nacht rustig en zacht. Vogels vlogen er gewoon af en aan, kinderen speelden in het park. Volwassenen begroeten elkaar en wensen iedereen de beste wensen toe.
De beste wensen voor 2023. Wel een grappig gegeven is dat. Vroeger schreef je je hand de dag na Sint Nico helemaal naar de krampen om de Kerstkaart en feestelijke groeten zo goed mogelijk over te brengen. Wie zich het er vanaf slonste, alleen te ondertekenen met zijn of haar naam kreeg deze boodschap gedurende het jaar voor de foute voeten. De kerstkaart etiquette. Er moest op zijn minst een persoonlijke notitie worden toegepast. Of het liefst een verontschuldiging voor de niet geplande uitnodigingen het afgelopen jaar. Maar daarop volgde natuurlijk weer de afzwakking van ‘een heel jaar’ de tijd voor een goedmaking.
Wie zich nog bezigt met Feestbook, Insta en ander leuk NON social platform, wordt doodgegooid met filmpjes, van onjuist vuurwerk werk, lallende menigte en liters champagne met knallende kurken. De eerste die vergeet te liken is de sjaak. Begin ook vooral er niet over, dat je het wel gezien hebt maar geen reactie hebt geplaatst.
Whatsapp heeft de kerstkaart overgenomen, zorgvuldig sturen wij hier gifjes en een pakkende tekst. Een aantal krijgen een persoonlijke boodschap, maar dat heb je nog de tweede en derde cirkel. Eens wachten of zij eerst sturen. Net zoals de kerstkaart, de lijst, krijg ik van jou, krijg jij er een van mij! Dit keer gaat deze vlieger niet op.
Terug naar het mooie Amsterdam, waar de stilte zo idyllisch was met de jaarwisseling. Een algeheel vuurwerk verbod trok een dikke streep onder het afsteken ervan. Geen vuurpijlen, duizendklapper of zelfs maar een sterretje was er te zien!
Het verbod hahaha, man man man… het leek wel een WAR zona… je kon geen hand voor ogen zien en iedereen was gek, grote groepen jongeren met mokerslagen van knallen dat de ramen stonden te trillen. Siervuurwerk zet je neer, maar nee is veel leuker vasthoudend en op elkaar te richten. Nou het zal je Halse Ma maar zijn, die Truus de mier heeft straks heel wat uit te leggen. Het was werkelijk om te huilen. Kan ik al stemmen voor de niet toegestane kandidaat stelling van deze! Hoe naïef zijn wij met zijn allen.
Wij vierden oud en nieuw, met de gordijnen en ramen gesloten. Het vuurwerk vloog door de harde wind kneuter hard tegen de ramen. Grote groepen van soms wel 35 man opgeschoten jeugd. Losgeslagen bende. Alles kan en mag. Het vuurwerk verbod, massaal overtreden. Voornamelijk mannen. Nederlandse met ouders geboren elders. Hier en daar een verdwaalde een met inheemse voor ouder. Hier word toch echt pijnlijk duidelijk dat wij naast elkaar leven in plaats van met elkaar. Types opleiding hoe dan! Voetbal supporters daar lijken ze wel op, alleen was er geen wedstrijd. Overgeleverd aan de goden! Voor zover je geloofd in een van hen!
Ons hondje hebben wij zo goed als het kon erdoorheen geholpen, voorheen kon je nog even de hond uitlaten voordat het begon. Daar was nu dan ook geen sprake meer van. Het vuurwerk vloog letterlijk langs ons. Na 20.00 er niet meer uit en het arme beestje kon pas de volgende ochtend haar behoefte buiten doen. Heel even dacht ik vanochtend lopende door de puinhopen van afbrandende kerstbomen, afdankertjes vuurwerk, ik ruim de stront dan ook maar niet op! We maken er toch graag een tering bende van met zijn allen! Maar zo ben ik niet!
Als Post Long Covidter was ik wel blij met de wind, de zwaveldampen zijn niet blijven hangen. Minder piepend het nieuwe jaar in. Jippie! Stilletjes zaten wij onze champagne te nippen ons zo vergist en hoofdschuddend. Voor mij en de mijne, was het geen feest. Overdag naar de ouders, alvast iedereen het beste wensen, omdat de krachten ontbreken.
Guido en Claudia moeten wij nog maar even terug kijken/luisteren, wilde de teevee niet zo hard zetten om boven de knallen uit de komen. Dan hadden de buren ook extra last :-).
Het staatslot voor de ticket naar de tropics ging dit keer naar een 3, de mijne nog net goed voor een ticket kont-tikkie-bad. ( als dat nog bestaat)
De eerste pijl uit mijn gifbeker staat op papier. De eerste blog van 2023….nog iets Walt? Ja.. ja.. nou goed..bij deze dan!
Als ik dan toch iets mag voornemen… dan wens ik jullie een goed en fijn nieuw jaar toe. En zoals ik aan iedereen schreef: “Maak het mooi”
Walt's Hoekje 