Op een van de eerste vluchten arriveerde wij voor de verandering eens op tijd. Waar de meeste nog de slaap uit de ogen wrijven, waren wij al klaar wakker. Omdat wij dit keer alleen handbagage met ons mee hadden, liepen wij vlot langs alle wachtende bij de bagageband. Er scherp op te letten dat wij geen bekenden zouden tegengekomen. Ons bezoek, had niets meer met dit alles van doen. Ook wisten wij de weg, geen zin om in die transfer bus te stappen als sardientjes. Rondjes door de plaatsten, weten dat als je twee stops eerder uit stapt, een straatje door loopt je nog voor de bus er is bij het complex staat. Dus hup een taxi in, toen was het nog echt, wie het eerst aan de incheck staat heeft een beter appartement. Deze ochtend ook voor ons geen bekende bij de receptie en worden vriendelijk gevraagd plaats te nemen. Onze voorkeuren zijn genoteerd maar het inchecken is pas rond het middaguur. Ons appartement bevind zich in de hoek, daar wil meestal niemand in, maar het voldoet. De gordijnen zijn geopend, wat inhoud dat deze niet in gebruik is. Maar goed, ik ga zo nog wel even en wij gaan lekker op de rand zitten van het zwembad. Wat heerlijk, verkoeling maar ook al van een aangename temperatuur, omringd onze voeten en kuiten.
Het is gedaan met de ochtend rust, de transferbus met de andere nieuw arrivals komen ook zitten en liggen aan het zwembad in afwachting van het gereed maken van hun appartementen. Wat een gekakel, er hangt nu al een soort opwinding tussen de gebouwen. Vakantie, feesten en hier en daar rust. Precies dat waar ik of nu moet ik wij zeggen jaren geleden ook verliefd op werden. Mooie herinneringen, ja dat was een top tijd.
De huidige bewoners worden ook wakker en het complex komt tot leven, balkon deuren zwieren open, mensen ontbijten op hun tijdelijk terras, handdoeken worden opgevouwen, lucht bedden krijg een extra beetje lucht, het is een ware klucht om naar te kijken. Op elk balkon gebeurd er wel iets.
Een geliefde bezigheid van ons is er een spel van te maken, wie zijn die verschillende mensen, wat zouden ze doen, wat zou het leven zijn wat ze thuis leiden. Hoe leuk is het om dit juist te gaan invullen, lekker bezig zijn met het leven van een ander neemt zo heerlijk even je eigen gevoel en werkelijke reden weg waarom wij hier moeten zijn.
Neem nu die man daar linksboven, met die iets wat vollere vrouw, ze moet trouwens wel zijn tweede vrouw zijn gezien het leeftijdsverschil. De bevestiging volgt even later op het balkon ernaast, twee grotere kinderen van de leeftijd van “mama”. Op een hoog staat een gordijn een stukje open te ver open, gezegd moet worden dat op vakanties vastgeroeste liefdes soms weer tot leven komen, de liefde bloeit er rijkelijk.
Op vier hoog, een stel dat net terug komt uit het doorlopen nachtleven, nog even een sigaret, haar, make-up en kleding lijken zelfs van deze afstand als dweil gediend te hebben na het feest. Dit type zijn er veel van, in hele anderen tijden waren wij ook zo’n stel.
Als ik terug moest naar Nederland, had ik minstens een week extra vakantie nodig om bij te trekken. De dag is hier nacht en de nacht de dag. Wij zijn nog steeds actief, maar redden het niet meer en daarbij heeft de liefde voor het eiland het van ons gewonnen.
Er komt iemand naar van de receptie naar mij toe, wilt u mij volgen, maar natuurlijk antwoord ik. Zoals verwacht is ons appartement al gereed, of ik het zeker weet. Ja, ik weet deze kamer is nog origineel, een tijdscapsule en je staat in de jaren 70. Ik vind juist de zo authentieke details leuk, het donker groene keukentje, de knal oranje spreien en gordijnen. De tegeltjes in mozaïek op de vloer. Maar alles is keurig en schoon en ligt aan het einde van de gang. Maar heeft de grootste buitenruimte. De houten bak zetten wij altijd buiten, het is ook een bed. In alle rust kan je er heerlijk op zonnen. Want, tot aan de bijna zonsondergang is het er zonnig. De andere gasten, ik zie ze wel denken, vast bekende, maar ze moeten nog wachten.
Tijd voor een dutje en dommelen even weg, zo belanden wij wel sneller in het ritme van dit prachtige eiland.
Het is gebruikelijk om dit hier te doen, wij besloten om het heerlijk toe te laten en gaan naar ons zeg maar eigen appartement, natuurlijk laait bij ons ook de passie weer op en na een passievol liefdesspel dutten wij heerlijk in, in elkaar armen.
De laatste maanden was het druk, het leven had ons in een greep, van opening naar gala, van feestje naar etentje, kortom alles maar om er maar niet aan te hoeven denken. Nu wij hier weer terug zijn, ondervinden wij weer een stukje rust, die lang verdiende rust.
We slapen een gat in de dag, dat hadden wij dus nodig, maar in de benen. Douchen en daarbij helpen wij elkaar. Iets van oud sentiment komt boven, dit zouden we vaker weer moeten doen. Wat is de kleur voor vanavond? Haha, tja zo ging dat iedereen in dezelfde kleur. Vloeit mooi in elkaar over. Doe maar beige wit. Hoezo saai, is makkelijk en staat je altijd goed Chrissie zeg ik met een vette knipoog.
Wij besluiten eens een rondje te doen, op zoek naar bestaande en nieuwe restaurantjes, langs de boulevard zitten er genoeg. De Haagse eigenaar van de tapas tent, weet gek genoeg dat hij zijn tactieken niet op ons hoeft uit te proberen, hij groet ons zelfs vriendelijk, net alsof wij hier gister nog liepen. Wij kiezen voor een vis restaurant, waar wij al jaren komen, met zicht op de boulevard met die nieuwe verlichte souvenirs en sieraden standjes en de mooie baai. De eigenaresse herkent ons onmiddellijk en komt bij ons aan tafel zitten, wat heerlijk om jullie te zien vrienden en praat honderd uit, andere gasten vinden het wat minder merken wij, ze roept haar man, kijk wie er zijn, Tobias en Chris, de kinderen helpen mee in de bediening, god wat zijn ze volwassen geworden in die paar jaar. Twee jaar jongens, het voelt als gister, twee jaar waarom zo lang weg geweest, mijn taal gevoel moet weer een beetje groeien, ik leg mijn hand op haar arm, het waarom komt later, nu eerst heerlijk bij jullie eten.
Maar weten ze al dat jullie er zijn? Nee, dat weten ze nog niet, wij zijn hier euh anoniem, natuurlijk een vreemde gedachte als je al meer dan negentien jaar het eiland bezoekt zo’n vier keer per jaar.
Wij eten inderdaad als vanouds heerlijk, het oude gevoel is weer terug, wij genieten van de door de maan verlichte baai, mensen slenteren heen en weer over de boulevard, zien en gezien worden daar gaat het om. Maar dan een schreeuw, nee het is niet waar, jullie zijn er weer en dat vertellen jullie niet, mooi is dat! En dan ook eerst bij een ander gaan eten, weet Patrick al dat jullie er zijn? Nee, Monique rustig aan, dit kan echt niet, maar wacht komt goed!
Voordat wij iets kunnen zeggen, beent Monique het restaurant weer uit met de telefoon al in de aanslag, wij kijken elkaar aan, wij weten het, weldra weet iedereen het, laat dat maar aan Monique over, altijd de regie, op afstand zien wij haar druk bellen een stuk of vier keer, ja grondig is ze ook nog. daar is ze weer, zo dat komt goed hoor mannen, oh wat heerlijk eindelijk zijn jullie weer bij ons.
Straks gaan jullie gewoon mee, jullie staan al op de gastenlijst. Gewoon mee, waarheen? Zo gaaf, echt man weet je nog die locatie boven in de oude stad, het project, het is klaar, Zona is klaar Tobias! Mijn Zona zeg ik, ja jongen jouw idee is tot leven gekomen.
Vaag had ik wel iets vernomen, ik ben van mijn stuk gebracht, Chris merkt het en geeft mij onder tafel een kneep in mijn hand. Ik houd me groot, maar krijg geen tijd te reageren. Nu wordt duidelijk waarheen die telefoontjes gingen die Monique pleegde. Wij hebben een grotere tafel nodig, van diner voor twee, naar een tafel van 14.
Wat een bont gezelschap, natuurlijk een over en weer, wat twee jaar, ja twee jaar, wat een toeval, nu net dat het opening avond is van Zona, twee jaar echt het voelt als gisteren, wij hebben elkaar zoveel te vertellen. Sorry dat jullie niets van ons hebben gehoord, ach jullie ook niet van ons.
Of wij willen of niet, wij zitten klem, als ratten vast, wat bedoelen ze het allemaal goed. er zit voor ons niets anders op dan ons te laten meevoeren met de avond en de “hernieuwde” kennismaking met oude “vrienden” en nieuwe liefdes, die het in zich hebben snel vrienden te worden.
Walt's Hoekje 