De uitbarsting op de Coll

Wie had dat nog kunnen bedenken vier en twintig jaar later. Alles lag er eigenlijk rustig bij. Hoewel wij al even het gevoel hadden dat de boel soms een beetje omhoog kwam. Maar wij gaven gewoon het weer de schuld. De grote wisselingen in temperatuur. Natuurwet, van krimp en uitzetting.

Zelf waren wij niet aanwezig toen het stond te gebeuren. Toen mijn familie arriveerden zagen ze het meteen. Er is gedoe. Als ze nu nog maar in en uit konden komen. Wat voor hun een even ontspannen lang weekje weg zou moeten zijn, veranderde voor hun ogen.

Ze hadden het weer mee, genoten van de winter zon, konden zelfs een dagje naar het strand. Een unicum. In de avonden nog heerlijk naar het stadje om een hapje te eten. Mijn schoonzus was lekker in de badkamer aan het wassen en watergolven. Mijn zwager zat niets vermoedend op de bank. Tv aan en daar was het dan.. een enorme knal. De vloer tegels sprongen als het ware in het rond. 24 jaar lag onze tegelvloer er al, maar grotendeels los. De boel was gaan verschuiven en er was druk op komen te staan.

Mijn zwager haalde op mijn verzoek er een aantal van de grond, er zat amper lijm onder. Waren de tegels losgeweekt, de lijm misschien opgelost omdat wij Nederlanders nu eenmaal anders schoonmaken. Of was deze te strak gelegd? Was er misschien een lek in de waterleiding? Je begrijpt dat mijn familie nu niet echt gemakkelijk en relaxed op de bank zaten. Hebben zij weer, steeds als ze in ons app zijn, valt er iets, breekt er wat. Ik ging er bijna wat van denken, maar dat is flauw natuurlijk.

Hoewel wij graag in de toekomst nog wat aanpassingen wilden gaan doen, is er nu iets mis met de verbindende factor die door ons hele app. licht. De vloer. Maar wij hadden nog helemaal geen idee, wat te doen met vaste kasten, de oude keuken. Maar nu werden wij gedwongen. Helaas voor ons is de uitbarsting midden in de woonkamer. Er zijn geen tegels meer op de reserve bank. Mijn familie hebben hun bezoek nog verder met veel plezier afgerond, een voordeel echt schoonmaken was niet nodig :-).

Maar probeer maar eens alles te regelen, op afstand. Verzekeringen, klusvolk en of ze dat kunnen doen in de dagen dat ik er toevallig ook ben. En dat met steenkolen Spaans. Er op vertrouwen dat het goed komt. Maar ik wil helemaal daar niet druk mee zijn, als ik er ben, wil ik cava-tje, tapas en met mijn snoet in de zon zitten. Het staat ook niet in de folders, leuk een huis in Spanje. Pas op, door de warmte, vliegt er wel eens een vloer uit! Kan, zeker met de opwarming. Ja ja…

Of het mij gelukt is… het regelen op afstand ja.. nog een paar dagen dan ga ik het zelf beleven. De uitbarsting van de Coll. Het komt goed… alles komt goed…of mijn handy man… ook een handy man is…

Zen momentjes

Soms loop ik ergens en dan gebeurt het gewoon. De drang om er een te maken. Ik blijk daarin niet de enige te zijn. Maar waarom doen wij dit? Natuurlijk zijn er vele die het nadoen, daar heb je er natuurlijk meer van dan die origineel zijn in hun ideeën. Maar de eerste keer was dan ook gewoon de leukste keer. Ik vond er verschillende en eigenlijk had het niets met inzicht te maken, maar pure mazzel.

Het stond, zorgde voor diepte op mijn foto. Ik weet nog dat er plezier aan beleefde alles stukken bij elkaar te zoeken. Naderhand en de foto, hops weer om, voor je het weet staat er een heel veld van die dingen. Oorspronkelijk bedoelde als wegwijzer, volg de stapels en je komt er. Zen!

Het lijkt een onschuldig vermaak: stenen op elkaar stapelen tijdens een wandeling.

Maar dat is het niet!

Sommige doen het als een vorm van meditatie, andere omdat het ze een gevoel van verbondenheid geeft, maar de meeste wandelaars doen het zonder erbij na te denken: een stapel van stenen maken in de natuur.

Aan het strand van Sitges.

Nu kan ik wel wat zen gebruiken, door de long covid heb ik een beroerd slaap ritme. Maar zoals Johan het zei: “Elk nadeel heeft een voordeel..” Ik doe dus de pup nacht dienst. Sluit maat loos aan en ik lag toch al vaak op de bank te snurken. Maar deze werkt ook anders om…. Overdag ben ik wel iets wat matter en zoek als Katie en Rika even maffen ook mijn rust. Nu ik soort van in huis gekluisterd ben, dacht ik…

Wat dachten jullie van een challenge?

Hoe hoog wordt de jouwe?

Past helemaal in de tijd. Mijn vent, dacht leuk te zijn, hij nam er een kilo van mee…ik vreet mij dus het ongans aan de pepernoten. Bedankt hè!

Wat met stenen kan….maar nu met pepernoten… ik weet nog van vroeger toen zat er een kuiltje aan de onderkant, maar die vlieger ging niet meer op. Vlakke noten en niet vals spelen met lijm. Goed dan moest er ook een foto van… hup weer om, opnieuw & opnieuw proberen opbouwen. Hij was dus echt 20 noten hoog hè!

Daar werd ik dus niet zzen van. Misschien hielp het ook niet dat er 4 paar oogjes mij aankeken. If you drop there ours. Na ik opging in het proces, kwam ik steeds niet verder meer dan 8. Een hele prestatie… voor een zen moment.

Ondertussen knaagde ik er vrolijk op los, gevolg buikpijn. Dus uit met de pret, kan geen burp pepernoot meer zien, zeggen. 🤮 ruiken.

Succes met je challenge:-)

Ones upon a time

We picked up labradors girls. 1, 2, and 3

Met al die gast blogs en steeds overname van schrijfster nummer 2. Zou je haast vergeten wie de werkelijke blogger ook al weer was. Mister, er is een Hoekje af.

Maar aan de andere kant heb ik ook steeds weer meer in de rugzak gekregen waar ik mee rond dien te zeulen. Ik had het woes druk. En natuurlijk door al die post covid heeft mijn leven en dat van mijn naaste een flinke wending en draai gemaakt. Van vitaal naar invalide. Leuk is anders, maar ook hier geldt alles went.

Jullie weten dat ik zeer happy ben met mijn vent, die heeft het in dit alles ook niet makkelijk. Het is vaker nee, dan ja. En de misschiens ook vaker nee. Toch zoeken wij steeds naar die beetjes extra geluk momenten die voor ons alles zijn.

Ze lopen met ons op, voor hen is elke dag een verrassing. Nergens zijn ze bezig met eigen gewin, altijd in voor een knuffel of een leuk spel. Nu alles draait om een knus thuis, is het tijd voor…

Ode aan onze meiden. Met hun heerlijke olijke snuitjes, waggel kontjes en kwispelende staartjes. Wie wordt daar nu niet blij van… Onze lekkere smullers op vier pootjes en knuffelbare vachtjes.

Labradors Dochters.

Onze reis begon met dame 1, Pascha, godin van de aarde. In Akersloot waar wij woonde had ze alle ruimte rond om ons mooie huis. Ze was een echte show girl, zocht je wel op, maar hield ook van gewoon haar eigen plek. Broertje dood aan water, tot aan haar buik was nat genoeg. Bij regen die blik omhoog, moeten wij echt nu. Ze wist precies wat ik nodig had. 12 jaar was ze in ons leven, de laatste lange wandeling en de auto rit, van binnen was haar lichaam overgenomen, maar in geest was ze tot op het laatst aanwezig.

Zelfs hoe moe, ziek en zwak ze was, probeerde ze je nog op te fleuren. Wat een heerlijke meid, onze reizen, ze vond het heerlijk overal mee naar toe. Ze wist precies elke naam van haar speelgoed en kon zelfs opruimen als ik erom vroeg. Ze heeft kinderen over hun angst voor honden geholpen. En mij, tja, alleen zij weet hoe diep dat was. Er komt nooit meer zo’n een als zij. Covid kwam, maar ze ging. Ze rust nu bij ons in huis, nog steeds maakt ze in haar prachtige urn, onderdeel van ons gezin.

Wij namen ons voor, als er ooit een opvolging zou komen, wat wij op dat moment nog lang niet konden bedenken. Dan moet er een naam komen. En die kwam, maar Pascha maakte dat spijtig niet meer mee. Wij hadden het gegund en dat namen wij ons dan ook meteen voor. Na 1 volgt 2 en 3.

Toen kreeg ik zelf covid en door covid wilde ook iedereen een hondje. Het duurde best wel even, maar daar kwam het blije nieuws.

Onze tweede dame, kwam nu zo’n 2 jaar en 8 maanden geleden bij ons wonen. Catharina, de kleine. Voor de ons kent ons, Keetje Tippel. Een Amsterdams mokkel. Katie werd je roepnaam. Ze was in het begin, onuitstaanbaar, dwarser dan dwars. Mijn nee, werd keer op keer getest. Bedoelde je echt wel nee. Maar toen kwam het omslag moment. Mars is onze grootste baas, daar doet Katie alles voor. Wij samen zijn in huis een echt paar. Keet hoefde niet alles, mocht gewoon zijn. Al snel liep ze buiten aan een lange lijn, want ze wilde zo graag buiten zijn. Een tomboy, een lekkere boerenmeid uit Wamel. Ook zij vind reizen met ons heerlijk. En zoals een echte labrador… water… overal, plassen en zonder vrees, jump onze Keet in meren en de zee in. Dankbaar naar alles wat ze krijgt. Natuurlijk is ze ook soms nog steeds zeer wild, zoemmies. Maar het meest, zo ontzettend knuffelbaar. Het liefste kruip ze dan omhoog, warm in de nek. Ik mag haar vertroetelen en wij zijn echt jouw Snoep & Snap. Nu zij groots is geworden, durven wij het wel aan.

Opnieuw kreeg ik covid en ging dit keer het lopen naar de maan. De ellenlange hikes die kon ik opeens niet meer. Het gaat allemaal om balans en ik en zij begrijpen dat pappa Snap kan niet meer zo hard.

Wat in dit alles naar voren kwam dat je thuisbasis het allerbelangrijkste in het leven is. En zo gunde wij jou, een zusje, een nichtje. En al weet Katie dat nog niet, ik hoop dat het haar zal groeien en ons natuurlijk gaat helpen met opvoeden. Nog een paar nachtjes lieve Katie.

Wij wachten en dachten, wel of niet, wat als lopen nog slechter gaat, wat dan. Ik sta bekend als beren op de weg zetter. Maar ik sleur ze er meermaals zelf ook weer vanaf. Een ander ras misschien? Een Labrador wordt gemiddeld 12 jaar. Verschillende namen deden de ronde, steeds een passend bij het type hond.

Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Toch een labje erbij. Wij wilde een blondje, maar daar zaten piemeltjes aan. Dus kozen wij een zwart teefje. De naam kwam met een paar dagen.

Nog een nachtje slapen.

En daar komt ze dan, 1 oktober is ze geboren. Onze nummer 3 dame. Hendrica, zwarte Riek. En je roepnaam Rika. Jij klein mormel dat op de pup bezoek dag, vrolijk de ruimte aan het verkennen was en plots van richting veranderde en recht op ons afkwam. Het meisje met het rode bandje, welke onze voorkeur had. Loopt op ons af en gaat voor ons op haar kont zitten kijken naar ons. Ze keek ons in de ogen, nou, deze dan maar, leek je te denken. Net toen je weer weg wilde lopen, zei Snoep, pak haar maar eens vast. Wij speelde en wij knuffelden. Nog een nachtje slapen en ons leven zal compleet anders worden. En dat van jouw ook, maar wij hebben een grote verrassing voor je, tante Katie. Dat jullie straks maar de beste maatjes mogen worden. Hoe je karakter zal zijn, dat gaat nog worden bezien, maar ondernemend als je bent, komt het vast goed.

Onze meiden, de drie van Schoon. En dat zijn wij dan ook wel, meiden honden vaders. Hele trotse.

Pascha, Katie & Rika

Blije Buikjes Blog

Recept 15

Zo, ik betrap er toch een aantal, die zeggen ik lees, maar in werkelijkheid dus helemaal niet alles lezen maar scrollen. Ja, ik begrijp ook wel dat als je geen keukenprin bent, het soms lastig is. Maar iedereen is er om er wat van te leren. Maar…

Nou ik weet wel wat. Een win actie. Lees recept 15. Je gaat kans maken op een geweldige prijs.

Read it, read all About it! Win win win. 🏆

Off you gooooooo……

Welkom in de wonderbaarlijke wereld van “Blije Buikjes”! Hier bij mij draait alles om smikkelen, smullen en schuddebuiken van het lachen terwijl ik de wildste, meest absurd heerlijke gerechten ga verkennen. Vergeet de saaie culinaire conventies, want bij mij zijn krankzinnige combinaties, dolkomische diners en buikschuddende brouwsels aan de orde van de dag. Dus zet je schrap voor een gastronomische reis vol knotsgekke keukenkronkels en een flinke dosis eetbare euforie. Laat je innerlijke foodie en komiek samenkomen, want bij “Blije Buikjes” is het altijd tijd om te genieten en te lachen!

Nou, beste volgers, bakkers en bakkerinnen. Dat Blije Ei, Vol gevreten Buikjes Bleh 🤮 Blog, ik heb een mededeling…

Hoevaak zit je niet met je neus in een recepten book en als je aan de slag gaat, kom je er achter dat je helemaal geen huisraad hebt om het te maken. Dan mis je de ingrediënten en moet je op een draf naar de supermarkt. Maar het regent. En als je dan toch àlles helemaal volgens het recept volgt, ziet het eindresultaat er nooit uit zoals het plaatje in je kookboek.

Wanneer je dan je tanden erin zet, is het vlees te droog. Het deeg niet gaar. Je leest nog eens het recept, die kleine K letters, toch het snufje zout vergeten. Eigenlijk zijn al die blije blogs, alles in sausjes van mier tot mierder zoet.

Zo is het ook met al die bak, kook programma’s op TeeVee, online en waar je sjizzel dan ook op kijkt. Dan zijn er nog al die mensen en hun meningen, want iedereen vind er wat van. Ve Gaaan, dat moet je zelf weten, lekker doen. Mijn generatie is opgegroeid met dat nodige stukje vlees. Voor het aansterkende broodnodige. We go all the way toch?

Laat het duidelijk zijn, ik ben voor dat dieren en hun welzijn heel snel aangepast moet worden. Maar het dubbele moraal… leeft in ons allemaal. Wij zijn geworden wat wij eten, maar weten wij nog wat wij eten? Jij?

Waar dit Blije Buikje waarschijnlijk blij van gaat worden, kweek vlees. Geen dier, zoog dier, mens zal meer lijden. Want al dat plantaardige, is er al goed onderzoek gedaan of dit wel plant “aardig” is? Zero waste food mogelijkheden. Eten uit eigen euh vlees.

Dan nu….ga ik dit laatste recept, van niet vergeten groenten maar vergeten vlees bron met jullie delen. Wat is de reden voor dat wij dit vlees, vaak goed doorspekt van vet, gewoon de grond in duwen, de oven in. Als onderdeel van de keten, de mens. Als een leeuw eenmaal mens heeft gegeten, wil hij nooit wat anders….

Walt NEE, ga je nu een recept delen hoe wij mens moeten gaan bereiden/koken!

Hoezo niet? Ik zie er genoeg die al op de nagels zijn begonnen… Er mag gelachen worden…

Aldus de kannibalen in de jungle van Papoea-Nieuw-Guinea, waar de laatste kannibalenstammen wonen. ‘Het vlees van blanken ruikt te sterk en smaakt te zoutig. Het liefst eten we Japans mensenvlees. Dat wordt enkel overtroffen door het vlees van onze eigen vrouwen’, zeggen de menseneters.

Hoewel kannibalisme al meer dan vijftig jaar is verboden, zijn antropologen ervan overtuigd dat sommige stammen zich nog tegoed doen aan mensenvlees. Het feit dat de Kuru-ziekte nog regelmatig uitbreekt bewijst dat. De ziekte kan alleen worden doorgegeven door het eten van besmet mensenvlees.

Een trouwe lezer Loraine uit Hoofddorp, vroeg nog of ik tips had voor het kruiden van humanitaire vlees! 🍖 hierbij nog een toevoeging!

Om vlees lekker te laten smaken zonder met zout(mengsels) te kruiden kunt u een uitje, knoflook, champignons of een tomaat met het vlees mee fruiten.

Voorbeelden van kruiden die lekker zijn bij vlees: basilicum, bieslook, citroenmelisse, dragon, karwij, komijn, koriander, munt, lavas, marjolein, peterselie, rozemarijn, salie, selderij en tijm.

Dag lezer, je was even in de wonderbaarlijke wereld van “Blije Buikjes”! Hier draaide het vooral om te smikkelen, smullen en schuddebuiken van het lachen terwijl ik de wildste, meest absurd heerlijke gerechten ging verkennen.

En aan jullie reacties, was het een begrijpelijke en verfrissende nieuwe manier van recepten te lezen. Wij vergaten de saaie culinaire conventies, want bij mij zijn krankzinnige combinaties, dolkomische diners en buikschuddende brouwsels aan de orde van de dag gekomen. De gastronomische knotsgekke keukenkronkels en een flinke dosis eetbare euforie. Liet ik innerlijke foodie en komiek samenkomen, want bij “Blije Buikjes” was er altijd tijd om te genieten en te lachen!

Met een vette knipoog neem ik weer afscheid als uw Blije Buikjes Blog schrijver. 15 pareltjes van recepten schotelde ik jullie voor. Tijd om dit flinter dun gebrouwen te sluiten want maar te vaak wordt een foodblog dodelijk saai en er moet wel ruim hartelijk geschuddede buikt worden van het lachen. Leven is al pittig 🌶️ genoeg toch.

En wat kunnen jullie nu winnen? Lees nogmaals 🙂

Pica pica, zodat je weet wat je eet!

Blije Buikjes Blog

Recept 14

Welkom in de wonderbaarlijke wereld van “Blije Buikjes”! Hier bij mij draait alles om smikkelen, smullen en schuddebuiken van het lachen terwijl ik de wildste, meest absurd heerlijke gerechten ga verkennen. Vergeet de saaie culinaire conventies, want bij mij zijn krankzinnige combinaties, dolkomische diners en buikschuddende brouwsels aan de orde van de dag. Dus zet je schrap voor een gastronomische reis vol knotsgekke keukenkronkels en een flinke dosis eetbare euforie. Laat je innerlijke foodie en komiek samenkomen, want bij “Blije Buikjes” is het altijd tijd om te genieten en te lachen!

Eén goed blog, maakt de ander niet. Dus zie je geregeld leentje buur recept bij de één, dat je weer herkend bij de ander. Soms staat het al op tafel en ruikt het huis heerlijk en denk je, kon ik dat maar. Iedere food bloggert, heeft wel zijn of haar goeroe. Ode aan hen.

Mijn vader, zijn befaamde gehaktballen

Mijn moeder, haar heerlijke mega grote soeppan vol.

Mijn schoonzus CaC, hoe je gewoon gebruik moet maken van kruiden in de eten, gewoon doen en durven. IPV, altijd nootmuskaat overal over.

Tante Riet, haar prut soep en zandkoekjes.

Mijn vent zijn procureur, vinger likkend goed.

De speelweek, broodjes bakken op open vuur.

Moraal van deze Blije Buikjes Blog, je kunt er niet vroeg genoeg mee beginnen. Dus mag er hier natuurlijk ook geen leuk kind “kook” recept ontbreken.

Dus hier gaan wij, loop naar buiten, pluk twee willekeurige kinderen van straat en zeg dat je lekkere koekkies van ze wil gaan bakken. Walt, nee, dat kan niet in deze tijd. Willekeurig kinderen van anderen lastig vallen. Hoewel ze dat dan wel weer regelmatig tot ons zijn. Dat moet je dan wel goed vinden. Katie Attack!

Ik heb de vrolijke wezentjes niet zelf, maar als liefhebbende oom, had ik in het verleden regelmatig de bloedjes van andermans kinderen te logeren. Heb je dus kids, sleep ze achter de pc/tv of grasmaaier vandaan. Maar als je zegt wat je gaat maken, komen ze als vliegen op de stroop wel naar de keuken.

Oh en Vegan, omdat ik denk dat Jochem P. uit Amsterdam wel steeds meer in zijn gelijk staat.

Vegan Chocolate Chippie Koekkies

Lets go USA. Het mooist zien ze er uit als je wat chocolade stukjes bovenin de koekjes drukt vlak voordat ze de oven in gaan.

Dit recept kost je 10 minuten in je voorbereiding. 15 minuten koken, dat maakt…. Goed zo… 25 minuten bereidingstijd.

Ingrediënten

100 gram

pure chocolade of rijstmelk chocolade

70 gram

lichte of bruine basterdsuiker

140 gram

bloem

3 theelepels

bakpoeder

snufje

zout

75 milliliter

vloeibare margarine, plantaardige:-)

1 eetlepel

sojamelk of water

Way to go…Instructies

• Verwarm de oven voor op 175°C. Bekleed een bakplaat met bakpapier.

• Hak de chocolade in grove stukjes. Doe de chocolade, basterdsuiker, bloem, bakpoeder en zout in een beslagkom en meng dit door elkaar. Voeg de margarine en het water toe.

• Kneed dit met de hand of eerst met deeghaken door de droge ingrediënten, tot het deeg net samenhangend is, en niet plakt. Vorm bolletjes en druk deze plat op de bakplaat.

• Bak de koekjes in ongeveer 15 minuten (voor kleinere koekjes) tot 20 minuten (voor grote koeken) tot ze licht goudbruin zijn en net stevig. Laat de koekjes goed afkoelen en hard worden.

Tip: kinderen denken groot, maar bakken klein, zo lijkt het of het er veel meer zijn. De grote kids, ik zelluf dus, vind en hazelnoot of cranberry erin ook erg lekker.

Blije Buikjes. Happy Faces. Don’t forget to make pica pica, voor je het weet zijn je bloedjes het huis uit. Tenminste als er tegen die tijd meer zijn gebouwd.

Nog eentje dan…

Blije Buikjes Blog

Recept 13

Welkom in de wonderbaarlijke wereld van “Blije Buikjes”! Hier bij mij draait alles om smikkelen, smullen en schuddebuiken van het lachen terwijl ik de wildste, meest absurd heerlijke gerechten ga verkennen. Vergeet de saaie culinaire conventies, want bij mij zijn krankzinnige combinaties, dolkomische diners en buikschuddende brouwsels aan de orde van de dag. Dus zet je schrap voor een gastronomische reis vol knotsgekke keukenkronkels en een flinke dosis eetbare euforie. Laat je innerlijke foodie en komiek samenkomen, want bij “Blije Buikjes” is het altijd tijd om te genieten en te lachen!

En al trek gekregen, nu wij toch zo lekker speciale gerechten uit het buitenland aan het proberen zijn, neem ik je dit keer mee naar Japan. Daar gaat tie.

Shirako

De fluweelachtige, romige textuur en milde zee-smaak van dit gerecht is voor de Japanners een ware delicatesse. Shirako kan worden geserveerd op rijst, gebakken in tempurabeslag of als topping op een dessert. Deze witte pasta ziet er op het bord misschien uit als een klodder mayonaise of mini-hersenen, maar laat je niet bedriegen. Dit is een broertje van de bekende kaviaar maar dan in de mannelijke vorm. Shirako – wat zich in het Japans vertaalt als ‘witte kinderen’ – is vooral van november tot februari verkrijgbaar. Hebben wij mazzel het is net november. Het gerecht is ook erg rijk aan eiwitten en vitamines zoals B12 & D.

Zet voordat je het eet je gedachten even uit en geniet van de ervaring.

Daar gaat tie!

✓ Ga op zoek naar een hele goede Japanse toko! Dit gerecht is een van de exclusievere waar ik jullie aan wil voorstellen. De prijs is er dan ook wel naar. Maar je moet jezelf toch ook wel eens lekker kietelen.

✓ Neem gelijk ook de overheerlijke Ponzu saus mee, dat gaat er straks bij of wat je wilt overheen.

✓ Bij alles geldt in Japan, keep it simple! Wij gaan het rauw of temperó eten maar wel een beetje stomen.

Ja, ik voel de spanning ook toenemen, maar gedegen voorbereiding is het halve werk. Je recht goed schoon, messen ook, speciale plank. Borden, tafel dekken, pak nu maar eens echt helemaal uit. Stokjes! Ja, glaasje 🍶 ernaast. Kaarsjes.

Tip: je kunt natuurlijk ook gewoon je salontafel indekken. Kussen uit de bank eromheen, voor een echte Japan look en feel. Zelf doe ik dat niet, kom helaas lastig weer omhoog.

Nu ben ik niet de wereld chef die zo thuis is in de Japanse keuken en hoe leuk is het dat ik voor jullie dus dit keer een gast chef heb gevonden. Hij doet het in het Engels dus voor de meeste van jullie wel te volgen. Hij heet Shotaro. De video duurt 6 minuten. Hij legt je ook uit wat je nog meer moet gaan halen in de toko.

Voor de liefhebber! Enne jij ik lust het niet! Eten en leren boer!

Hoeveel je van alles nodig hebt, ja zoek dat effe zelf uit. Dat ga ik allemaal niet uitleggen. En zeker ook nog voor je voorkauwen.

Mens ga toch koken.

Rest mij nog een foto toe te voegen, zodat je zelf een Ravensburger maaltijd kan maken.

Bon bon appie tiet!

PS; “ Ik vergeet te vermelden dat de sperma van kabeljauw in Japan ook wel Shirako wordt genoemd. “

Dagboek van tante Keetje

Deel 7

Gisteravond mocht ik helemaal alleen thuis blijven. Snap en Snoep gingen even boodschappen doen, dat zeggen ze altijd als ze even weg moeten. Soms voordat ze dan weg gaan, komen ze in een andere velletje binnen en ruiken heel anders. Parfum, dan weet ik het wel dat wordt wat langer alleen blijven is.

Alleen blijven is best wel spannend, al die geluiden om het huis, ik moet natuurlijk wel alles goed verdedigen. Wat ik ook wel lief vind, ze laten de radio aan staan. De lichten branden en ik ben nu al een grote meid die door bijna het hele huis mag rondwandelen.

Alleen thuis, eerst zoek ik mijn speelgoed maatjes bij elkaar voor de algemene vergadering. Zo weet iedereen centraal wat er van hen wordt verwacht. Hond, bewaakt de mand. Dolfijn is de assistent nu turle is overleden. Blauwe Kauw, die leg ik in het midden, wie daar op gaat staan, die hoor ik dan wel goed. Dino, die moet bij het raam. En mijn nieuwste speelvriendje Broekkie mag op mijn plek op de bank. Ikzelf pendel natuurlijk, van deurmat, naar het raam en spring lekker in en op hun mand. Das wel een heel fijn plekje om te liggen trouwens. Mag eigenlijk niet maar ze zijn niet thuis.

Net toen ik het wel een beetje gehad had met alleen thuis zijn, ging de voordeur weer open. Snoep als eerste dus die kreeg eerst een knuffel van mij. Snap daarna, zo hoort dat. Maar mijn neus vulde zich met een onbekend geurtje… wacht eens even… Nee 😳, ik ging van Snoep naar Snap. Ze roken er allebei naar. Ik, euh, rennen naar de gang, nee daar was het niet. Snap ging laag zitten en zei kom maar. Nou, die rook er echt helemaal naar. Wat een heerlijk luchtje is dat zeg. Rika, Rika, ik rook puppy’s, das toch zooooooo lekker. Ik was helemaal door dolle dat begrijp je.

Met Snap deed ik nog een rondje door het park, moest echt nodig nu. Hij vertelde honderden uit, Rika dit, Rika dat en over haar broers en zusjes. Dat ik nu voortaan wat beter aan de lijn moest mee lopen en het goede voorbeeld geven. Ja, ja Snappie, je zegt het met zo’n big smile dat ik effies niet meer weet of je nu ernstig bent of mij weer aan het dollen bent.

Thuis, Snoep liet weer geluidjes horen op dat ding in zijn hand. Ik kreeg weer duizenden knuffels, lekker dicht tegen hem aan liggen. Vind ik fijn maar hij nog veel meer. Dat zegt hij ook hè, dat ik zijn meisje ben. Snoep is de wereld en nu rook hij ook nog naar puppy’s.

Ik vind het spannend, nog maar een paar nachtjes en ik ben niet meer het enige meisje in huis. Wat is ze leuk hè!

Blije Buikjes Blog

Recept 12

Welkom in de wonderbaarlijke wereld van “Blije Buikjes”! Hier bij mij draait alles om smikkelen, smullen en schuddebuiken van het lachen terwijl ik de wildste, meest absurd heerlijke gerechten ga verkennen. Vergeet de saaie culinaire conventies, want bij mij zijn krankzinnige combinaties, dolkomische diners en buikschuddende brouwsels aan de orde van de dag. Dus zet je schrap voor een gastronomische reis vol knotsgekke keukenkronkels en een flinke dosis eetbare euforie. Laat je innerlijke foodie en komiek samenkomen, want bij “Blije Buikjes” is het altijd tijd om te genieten en te lachen!

Moeten wij alles wel willen eten? Het moraal van het verhaal, je bent wat je eet.

En door…Een echt food blog maakt ook uitstapjes naar de verschillende vakantie landen en ik deel dan ook graag een aantal van mijn lekkernijen. Spanje is voor de oplettende lezer mijn tweede thuis. Ik heb wel 50 leuke, lekkere recepten. Ik kies er twee een zoete deze kregen jullie gister en de hartige nu.

España 🇪🇸 olleeeeé

Albondigas

Eigenlijk is het meer een lekkere snack tussendoor. Zeg maar het bruine fruit van Spanje, naast de befaamde Bravas.

Traditioneel met gehakt, maar ik ga jullie vandaag leren om deze VeGa te bereiden Voor de vlees eters i daré you!

Spaanse balletjes in tomaten saus.

Al met al houd ik je lekker bezig zo’n 45 minuten. Ik maak het altijd voor vier personen.

Wat je er zoal in gaat flansen:

✓ 3 el Panko. Weet je niet wat dat is? Nou dan begint het al lekker. Panko is een soort paneermeel dat in de Japanse keuken wordt gebruikt om gebakken of gefrituurde etenswaren van een krokante korst te voorzien. Nu go find!

✓ 100 ml plantaardige room, denk hierbij aan sojaroom.

✓ 1 tl gerookt paprikapowder. Of op zijn Spaans: “Pimentón de la Vera.” Wie die Vera is geen flauw idee, maar maakt het wel lekker op smaak.

✓ 1 el gedroogde oregano en 1 tl komijn. Voor de beginnende el = eetlepel, en dan is tl…. Nee niet time line…. Thee lepel.

✓ Een sjarlotte, lekker hakken op standje snipper. Teentje knoflook, ook lekker fijn. (Ik doe er wel 5 in)

✓ 500 gr. Plantaardige Gehakt. Ja zelfde naam, ander spul, dier loos plant minder aardig. Natuurlijk ook olijf olie en om er de broodnodige groene struik aan toe te voegen, bosje blad peterselie.

Das voor de balle, nu de rode saus. Wat maakt ik het jullie toch makkelijk.

Voor de saus

1 kg trostomaten, rijpe doen!

1 bosje tijm,

3 laurierblaadjes,

1 takje rozemarijn,

olijfolie,

peper & zout,

1 sjalot, gesnipperd fijn is fijn,

4 teentjes knoflook, samen eten… dan geen gezeur dat je uit de giechel meurt. Of juist wel…

Bereiding (opletten)

De saus, van Tomaten!

Verwarm de oven voor op 220°C.
Doe de trostomaten met de stelen, de tijm, de laurier en de rozemarijn in een ovenschaal. Besprenkel met olijfolie, peper en zout. Zet de ovenschaal 10-15 minuten in de oven om te garen.

Bak de sjalot en knoflook in een pan met olijfolie goudbruin. Voeg de tomaten toe. Laurier erin…. Enne die moeten er voor dat je het op tafel zet wel weer uitgevist worden. Onthoud 3, er is er vaak een zoek en je raad het al… die wordt geslikt door de verkeerde!

Mix glad en zeef de saus. Breng verder op smaak met olijfolie, peper en zout, en houd warm.

Appeltje eitje! Walt… ja ja nu de balletjes….

Zo maak je je vega gehaktballetjes:

• Laat voor de balletjes de panko met de room in een kom weken. Doe er de kruiden bij. Voeg de sjalot en knoflook toe en meng alles samen met het gehakt.

• Verlaag de temperatuur van de oven tot 160°C.

Rol van het mengsel mooie ballen ter grootte van pingpongballen. Mag ook kleinere. Maar groot is altijd lekkerder. Bak de balls aan alle kanten in olijfolie mooi bruin. Zet ze vervolgens 7 minuten in de oven.

Uit de oven, hop in de sausa. Dat bosje groen er extra ter decoratie over. Niet te veel anders neemt het de smaak over.

Alles lekker bij elkaar in het pannetje, broodje erbij, lekker allemaal een vork om te prieken. Soppen, prikken en kauwen en slikken. Oh en ik zeg drink er een lekkere koude caña bij, (uitgesproken als canja trouwens) mocht je in Spanje een gaan bestellen. Want het is gewoon een biertje!

Blij, buik, en lach, doe nog maar een Cańa… pica pica.

Bon appie tiet!

Today is the day

That my daddy went away. Hè just went in the night. There was no one with HIM.

They call me, i was te last to hear.

Gone in his sleep.

When i drove to the resting home,

They got to him first.

They allready got him dressed.

I looked at them and i ask to be alone.

I can never take back the time,

I was mad at him for bullying my mom.

We did not speak to this day,

Now i could speak, he only was just there.

I made his hair messy,

That What i always did.

I was 33, now i am 53. 20 years have gone.

I so wish i had more time to spend.

Then they moved him in a special room.

Later i went back, Where i not suppost to be.

Arround his head there was a ribbon, to keep his mouth from opening. My dad a easter egg.

Again my dad was made not to speak, forever hold his few words.

Today is that day, i miss you,

Now i only can think of you,

For me that is the closes way.

I would give a miljoen for that one our.

For me just be that kid again holding your big hand.

I miss you my big dad.

In de jungle.

Later dan gebruikelijk deed ik mijn jas aan. Maar de regen had ik niet echt veel zin in. Het goot echt van de lucht. Had misschien wel een rubberen bootje kunnen nemen. De plassen ontwijkende kwam ik aan op de rollenband, zo de kelder in. Ik deed een munt in de gleufje en hops ik had mijn eigen nieuwe wagen. Zo’n flitsende rode, met kinderzitje. En een heuse grill aan de achterzijde. Bij een outo zet je er fietsen op, maar hier past net een kratje groen op. Ook, ik moest eerst effe testen of hij wel goed reed anders is het geen doen. Ok reed hij.

Ik zeulde ook nog lege flessen mee en blikjes. Maar waar het in moet was al dagen stuk, dus mochten deze weer mee terug naar huis. Even rekenen, lijstje, plek in de tassen, het zou net gaan. Maar daar ging de slagboom open, het voelt altijd welkom, een hekje dat naar binnen klapt. Maar dan, ja dan begint de ellende. Keuze uit drie paden. Ga ik links, rechtdoor of toch rechts? Ik kijk nog even naar mijn lijstje, nu ik steeds moet koken voor Blije Buikjes Blog, heb ik de meeste artikelen op volgorde van de winkel gezet. Ik besluit links te gaan, ik graai de eerste zaken betrekkelijk snel bij elkaar. Tomaten, Broccoli, Courgette en Paksoi. En waar liggen nu de Advocadoos? Opeens valt mij op er liggen dingen anders. Maar daar vind ik ze, ik heb er dit keer maar twee nodig. Wat denk je? 50 blije ready to eaters kijken mij aan, pak mij, neem mij, ik ikke ikke. Ik knijp er twee in de wangetjes. Blijft lastig hoor dat voelen, ik besluit op gevoel twee anderen maar mee te nemen. In mijn hoofd, op goed geluk.

Wat hebben ze hier toch een tering zooi aan producten. Wist je dat 46% ervan helemaal niet zo goed is. Misschien wel meer. Ik doe wat van die Vega schijven in de kar, een volkorenbroodje. Hoe verliefd het gebak ook naar mij staat te glimmen ik loop heldhaftig door. Maar de gevulde koeken, dikkeme, daar gaat mijn hand. Hop hop, snel door. De volgende keer eerst wat eten en houd je aan je lijstje.

Blikjes tomaat, bonen en tonijn. Potje pindakaas en daar zijn de augurken mooi achter het raam van de pot. Basis voor soep mee en blokjes. De zuivel, daar ben ik echt groot mee geworden, bekers hopjes en frambozen vla. Een pak yoghurt beland in de kar. Verrek hier stonden toch de frisdranken? Koffie naast de zuivel, zijn ze gek geworden, dat hoort bij koek.

Effies verder vind ik dan ze terug. Oh de nootjes staan nu bij de chocolade. 70% alleen de rest is bagger. Suiker suiker. Dik dik. Dikke bleek, en van die balletjes om te hangen in de pot. Lekker fris. Een bakje nat voer voor het hondenkindje. Deo en opzetstukken voor op tandenborstel die hebben ze niet.

Nog even tussen twee dames een guilty pleasure uit de diepvries vissen. Raketjes. En dan begint de cavia race, welke lopende band kies je? De altijd opgewekte of de opgefokte. Ik kies vaak de traagste, dat gaat vanzelf. Of mijn mede voorganger, zoekt en zoekt pas, kleingeld of dacht dat de aanbieding van volgende week al in ging. Hoca sleutel. Mijn moeder was hoofd sleutel vroeger. Met de paplepel in mijn giecheltje.

Je hebt er tussen hoor, die werken snel en denken ook vaak, zal ik alles alvast kleiner drukken, past makkelijker in de tas en waar het heen gaat is het donker. Had er ooit een, die dood leuk de taart doos op zijn kop draaiend bliep zei en de doos weer terug draaide en doorschoof. Euh, denk je dat ik de taart zo nog kan uitserveren? Die blik, ouwe wat moet je… nou nieuwe taart! Gek!

Ik ben een meester in tas in pakken, dat zegt mijn man altijd. Hij heeft geleerd niks meer te doen. Ik zet op band en in tas. Hij mag dragen. Keurig in balans. Dat zie ik dan als hij voor mij uit loopt. Broertje dood ook aan van die mensen die afgerekend hebben en dan doodleuk op zijn elven dertig de buit in staan pakken. In het pad hè! Oh, moet u der bij? Nee, ik ben dan een stuk minder aardig. Maar tja, blikken doden niet. Ik heb mij bijna geheel gehouden aan mij lijstje en ben plaatsvervangend trots op mijzelf.

Ik had geluk, meisje was aardig begreep wat breekbaar was en zette het apart. Wilt u bon, zegels, spaarpunten… de zegels en punten zijn voor de mevr na mij. Ik heb al genoeg handdoeken, glazen, messen en opbergbakjes. Ik til mijn boodschappen uit de kar, wilt u de mijne? Deze is ingereden en rijd goed, kost u een eurotje maar….

Ik heb een muntje…

Altijd wat in de jungle.