De ramp koers met de SS Waldorf Hysterica.

Met een snelheid van één knopen per mijl doorsneed het fraai gelijnde vaartuig de middelmatige golfslag. Haar flanken hadden al meerdere malen al de aanvallen van wreed gemarmerd water afgeslagen, wanneer zij lenig voortijlde. Het was haar eerste vaart op zee. Maar ze was het wispelturige binnensop op de grachten al gewend. Ze ploegde door dit wispelturige water – geen ander spoor achterlatend dan een brede, lichte baan, door haar kracht opgeklopt.

Het is de dag van 27 juni 2023. Ongeveer den 13de ure. Het bijna 3 meter lange vaartuig de SS Waldorf Hysterica vaart de haar zo onbekende route van Sitges naar Ibiza. Ondanks een aanzwellende wind lijkt de Nederlandse kapitein Waldorf het vaartuig goed onder controle te hebben. De SS Hysterica staat te boek als stabiel en de kapitein is een ervaren rot, maar op dit gebied!

Aan boord van de SS Hysterica zijn verder geen andere bemanning of een bont gezelschap dat wenst te genieten van de overtocht. Kaptein Waldorf is zo overtuigd van zijn eigen kracht en energie dat hij vergeet dat de machine al een aardige tijd heeft stil gestaan. Stilstaan is achteruitgang niet waar mijn beste Waldorf! Als het vaartuig haar koers vind naar het open water en er is op dat moment niemand die ervan uit gaat dat het noodlot reeds tegemoet is getreden.

Ramp om de Hoek

Net op de monding naar zee neemt de golfslag toe, dit is ook het moment dat de maat (Kaptein) rechtop gezet moet worden, de stabiliteit zou dan als vanzelf ontstaan. Maar of het nu het trage verzet was of een golf precies onder de boeg. Aan de kust wekt het enige verbazing dat het vaartuig een bepaalde beweging maakt.

Net voor de bijna ramp.

Een ooggetuige vertelt: “ De weersomstandigheden waren perfect, de snelheid en het sein stonden op groen. Net toen de opwaartse beweging werd ingezet, was er dat golfje, het leek haast te wachten. Ik kon aan het gezicht van de kapitein zien dat er een ramp ging gebeuren. Nog even zwaaide hij, zo leek het, met een pedel in de lucht. Een laatste groet en het ruime sop ontsloot hem. Kopje onder en gegarandeerd een nat pak kan ik u vertellen. Een plons de wel golfslag veroorzaakt zou hebben op Ibiza. Als een zeehond kwam hij boven en zwemt naar het vaartuig, dat zich er niet bewust was dat het haar kapitein was kwijtgeraakt.”

Aan de kust wordt het schouwspel scherp in de gaten gehouden door de kustwacht. Kaptein Waldorf red het om weer op zijn vaartuig te geraken. Een zucht van opluchting gaat door hem heen. Het kristal heldere water laat hem richting de zee bodem turen terwijl hij probeert op adem te komen. Daar dobbert hij een tijdje op de golven, tja het opnieuw gaan staan zal geen optie zijn. Hij realiseert zich dat het drie jaar geleden is dat hij voor het laatst haar op het water bracht. Zijn SS Waldorf Hysterica. Er zat niets op dan op halve kracht terug te keren naar de kust lijn. Wat een afgang. Het viel hem zwaar en aan de kust gekomen wacht de kustwacht hem op. Hij denkt nog nu krijg ik tips, maar nee, werd hij aangesproken voor het feit dat zijn vaartuig te groot is waar hij deze te water had gelaten. De volgende keer op de pier! Hij kan het opbrengen om vriendelijk te knikken, de volgende keer skipper. Moe en pijnlijk neemt hij plaats in een speciaal voor hem neergezet stoeltje. Hij hoort wel dat ze het knap vonden, deze poging op “wilde” zee. Maar ook het ondertoontje van vermaaak. De golven mompelt hij en legt zijn vest te drogen.

Dobber dobber dobbe.

Als het staand niet gaat zal ik poging twee straks gewoon zittend doen. Dan komt het vast goed. Ook deze nieuwe waterweg zal hij bedwingen. Of de apparatuur nu hapert of niet, zittend is al het extra ballast een stuk beter verdeeld. Na uren rustig over het water getuurd te hebben, de wind gecheckt en de plaats van het opnieuw te water laten onderzocht. Is het tijd voor poging twee. De koers wordt bij gesteld, eerst maar eens buitengaats geraken.

De zee lijkt kalmer, haast zeggend kom maar kom. Vissen zwemmen rond de SS Waldorf Hysterica. Kaptein Waldorf ligt op koers, ruimschoots over stuurboord scheert het vaartuig door de golven. Zo gaat het goed en er worden extra knopen gemaakt. Nog even en ze vaart weer geheel op koers. Aan wal houd men de adem in, is er al een stip aan de horizon te zien of moet er iemand op de klippen gaan kijken op zoek naar de gestrande Kaptein Waldorf. Maar daar is hij, van links naar rechts gaat de peddel. Hij wordt steeds kleiner.

De moedige Kapitein Waldorf.

Een gele boei zal het keer punt zijn, het hele avontuur heeft al behoorlijk ingeteerd op de reserve. Het is goed een krachtige slag over bakboord en zo glijd de SS Waldorf Hysterica terug naar de kust, dit keer naar de juist haven terug. Kaptein Waldorf, glimt van oor tot oor. I done IT!

Tijd om zijn vaartuig terug te brengen naar het basis kamp, het lichten uit zee gaat verrassend makkelijk. Tijd om groots te vertellen, hoe het was op open zee. Een te zijn met de elementen. Vissen onder hem door zag schuiven. Zwaaiende naar landrotten op de pier, een partijtje stoer. De oude zeebonk, die in zijn hart dacht de volgende keer neem ik een binnenwatertje.

Bomen zijn net mensen.

Bomen zijn als mensen, ze wachten tot je weer eens langs komt.

Wat een prachtige uitspraak, van Toon Hermans. Ik schreef al eens een blog over mijn favoriete oude boom hier in Sitges. Ik wordt er als het ware altijd naar toe getrokken. Natuurlijk ontbreekt er het foto moment ook niet. Maar er is nog zoveel moois te beschrijven en te zien. Prachtige bloemen en struiken, in helder blauw/roze of puur wit. Zo vaak loop je er gewoon voorbij, wie visual is ingesteld moet zoveel tot zich nemen. Kleuren, vormen en hier en daar ontwaar je gezichtjes gevormd in steen. Vormen en structuren verwonderen.

Mijn oude vriend

Mijn vent, pakje een stukje schors op. Hij vond het een mooie stukje met een gat erin. Voor thuis, voor bij de anderen stukjes verzameld natuur schoon. Wij keken eens naar de bomen, ze leken haast wel te vervellen. Laagjes schors in mooie bruin, wit en groene tinten. Deze bomen zie je hier veel, prachtig geknotte bomen op pleinen en langs de weg. Elke maand een ander uiterlijk om een mooi dak van bladeren groen te maken in de zomer. Geen wonder dat wij mensen hier graag nog eens komen, de verkoeling daalt als vanzelf op je neer.

Onze verzameling.

Toch maar eens online gezocht en kom tot de ontdekking dat wij niet de enige blijken te zijn die zich verwonderen over bast van de Platanen. Er zijn er die denken dat de bomen ziek zijn, maar voor ons is het gewoon, misschien wat overdadiger dan andere jaren. Een vroege zomer is het. Het geeft een prachtig beeld. Een plataan verdampt ongeveer tachtig liter water per dag.

In het voorjaar.

Ik raap wat meer schors mee om iets kunstenaar achtigs mee te doen. Een compositie van bruin. Zomaar een cadeautje van een plataanboom.

Zelfde straatje met de platanen

Zo kan ik er dan weer een boompje over opzetten. Ik word betoverd door het spel van lucht en bladeren. Hoe het licht door de kruinen heen de grond aan raakt. Alle tinten groen, de ruis van wind erdoor heen. Ik ontmoet en groet de bomen, ze laten mij de laan volgen, mijn weg, zij blijven staan. Wachtend tot ik nog een keer voorbij zal gaan.

Kunst!

Compositie in bruin.

Zomerse mijmeringen

Sitges

Vandaag was ik even aan het strand, wat geniet ik dan toch altijd van het kabelende water, kleine golfjes breken op de kustlijn. Een groene vlag wijst aan dat er een milde bries waait vanuit zee. Er mag gezwommen worden. Van onder mijn parasol kijk ik in haar prachtige schaduw over zee. Er spelen kinderen, ouders of verzorgers bouwen mee aan grote zandkastelen, als een boot net iets te hard langs vaart, zandkasteel wordt een waterburcht. Het is een kleurrijk geheel al die parasolletjes die dansen in de wind. Een zeilboot dobbert op zee en in gedachten vaar ik mee. Langs de kust richting de ondergaande zon. En als de wind toch iets draait overstag gaan en kijken naar de dolfijnen die een spel aangaan met de boeg en de golven. Ze lijken te weten waar ze heen gaan.

Een bonte verzameling mensen, doordat ik steeds meer woorden Spaans aan het leren ben kan ik hier en daar meeluisteren op de wind. Er zijn veel gezinnen, ik tel stoeltjes, koelboxen en een vracht aan materialen om de zandkastelen te bouwen. Er zijn hechte vrienden, delen bier uit een koelbox, lachen om elkaars grappen. Het lijkt of mode er opeens niet meer toe doet, mannen in tanga, vrouwen in string, topless het kan allemaal. Wat wij allemaal gemeen hebben gebakken in een laagje zonnebrand crème is de zon. De velletjes gloeien, rode kreetjes op het strand. Je ziet er geoefende badgasten met ieder zijn of haar taak. De een houd de badlakens zand vrij, de ander stelt de parasol opnieuw in. Ieder op zijn of haar eigen stukje veroverd strand.

Dagje aan het strand, Sitges

Zo af en toe bied een verkoper zijn waren aan, van die handige grote omslag dingen, een zomer jurkjes niemanddalltetjtes verkoop mevrouw loopt een kleine modeshow in de hoop dat ze haar kost verdiend. Dan zijn er nog de Chinezen of Thai, steevast met een anatomische lichaamsdelen kaartje om aan te tonen dat haar massages de beste zijn. Een geel gevaarte, een reuze smiley stijgt op achter een motorboot er bungelt een persoon aan.

In mijn neus wordt de zilte zee lucht vervagen door de geur van verse visjes op de grill. Mijn buik rammelt, nog even loop ik naar de waterrand, voordat ik mijn verworven plekje weer af sta aan een ander en huiswaarts trek. Zorgvuldig pak ik mijn bolderkar weer in, sla het losse witte zand uit mijn azul blauwe handdoek, klap mijn stoeltje op en pak mijn parasol in omgekeerde volgorde weer in. Tot weer eens denk ik en volg mijn neus, langs de grill met visjes naar huis.

De weg naar huis.

Psssst…what’s this?

De avond zitten wij opgewekt te kijken naar de sterren. De felle noorder ster, die kan je in Spanje veel beter zien. De maan laat ook een halve sikkel zien. Vleermuisjes scheren door de lucht. Wij lachen erom omdat wij steeds lekgeprikt worden door iets wat steekt hier. Muggen en ander volk. Het is natuurlijk een feestmaal voor de vleermuizen en wij weer voor de mugjes. Het is eten of gegeten worden. Even wordt mijn aandacht afgeleid naar iets dat beweegt op de grond. Oei een kakkerlak, nee, die willen wij niet als nieuwe bewoner van ons huis. Een toevallig drogende rondhangende handdoek bied uitkomst en hoppa zo het balkon over in de handdoek. Daag, daag tot nooit meer ziens.

Het vuurwerk begint nu steeds heftiger te worden. Uitzitten tot het klaar is. Mooi sier vuurwerk en opeens kijkt mijn vent op. Maar wat is dat nu voor een vreemde sterren hemel? Is dit vuurwerk? Wat knap allemaal keurig op een rijtje. Of zijn het misschien drones onder weg naar een te geven show?

There coming, the end is near. what’s this! Fluister ik op een Amerikaanse televisie presentator achtige manier. Zo ook een code kunnen zijn, er zit ook ruimte tussen de lichtgevende puntjes. Is it al plane? alien’s? Wat bijzonder dit hebben wij nog nooit gezien. Ik zeg nog, neem het nu op, anders gelooft niemand ons!

Kijken tot het eind.

Het was er, daarna verdween het en liet ons weer achter met de andere sterren. Wij waren onder de indruk. Het vuurwerk neemt zijn plaats weer in. Maar het liet met name mijn vent niet meer los. Wij waren vast niet de enige die het gezien moeten hebben.

Na even googled te hebben vonden wij het antwoord. Starlink. Zestig op elkaar gestapelde testsatellieten. Een ideetje van Elon Musk.

Door duizenden satellieten in een lage aardbaan te plaatsen hoopt het bedrijf wereldwijd breedband internet te kunnen leveren, tegen een prijs die vergelijkbaar is met huidige (bekabelde) internetverbindingen. De gebruiker heeft hiervoor een antenne nodig die “zo groot als een pizzadoos” is.

Dus eigenlijk is dit een stukje van een soort duizendpoot die rustig door onze hemel loopt. Vergelijkbaar met windmolenparken op zee. Vooralsnog zegt men je ziet het niet, tot dat je ze ziet. Zo’n 500 nog wat hiervandaan en ik hoef dus voorlopig niet mijn ogen laten testen :-).

Voor de liefhebbers. https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Starlink

When in Spain 🇪🇸

“Siempre hay fiesta in Sitges…”

… tenminste dat zeggen de Sitgetanen vaak zelf.

Sitges

Nu zijn wij al halve Sitgetanen geworden, hier in het oude vissers stadje aan de middellandse zee. Dus mag ik wel bevestigen dat er veel te doen is, niet alleen met de zomer. Gelukkig wonen wij aan de rand, in het centrum is het vaak een kabaal en komen en gaan van toeristen en in het weekend komen er veel personen vanuit Barcelona naar hun tweede huis. Hele volksverhuizingen en generaties door elkaar komen samen. De Spanjaard houd van deze drukte. Van ons mag het wel eens een tandje minder. Maar goed wij zijn in hun ogen weer vreemde vogels, naar het strand tijdens siësta, dat vroege eten. Als je hier wat langer bent schuift je bio ritme langzaam richting die van hun. Wij hebben de tijd tegen, zij de tijd mee. Het komt wel goed, ach ja, dit was ook waarom wij uiteindelijk voor Spanje kozen. Of koos zij ons?

Vannacht is weer het volgende feest dat zich aandoet. Het zal voor mij dan ook een lastige worden om dit keer de mensen massa op te zoeken. Het gebeurd namelijk allemaal rond middernacht. Bruin is dan al te slapen, maar of het van slapen gaat komen? De Covid laat mij ongeveer vier uur slapen, dan ben ik ook klaar wakker voor weer zo’n twee en een half uur. Heb ik geluk kan ik daarna nog even terug in slaap vallen. Ik hoop het vuurwerk daardoor vanuit thuis boven de stad te kunnen zien. Zelf naar het strand en het daar beleven op een kleedje, tussen al die vele mensen helaas dat gaat niet. Natuurlijk blijven wij ook nog in casa voor ons honden meisje. Ze is het inmiddels ook wel een beetje gewend. Knal, poef, pief, paf en zo meer.

Mijn meisje Katie.

Vannacht is eigenlijk de midzomernacht. Maar beste schrijver dat was toch een aantal dagen geleden al! Ja, daar hebben jullie gelijk in. Maar hier gaat het net een beetje anders. Wij vieren: San Juan in juni.

Feest met traditionele dans en muziek, parades en afsluitend vuurwerk. Hoe zit het dan eigenlijk en waarom loop deze niet gelijk met onze midzomer nachten. Wie de bijbel kent en leest komt uit bij Johannes de Doper. Zijn feest lag enige tijd te dicht bij die van Jesus. Zijn verjaardag feestje lag er te dicht op en werd hierdoor vaak vergeten. Maar de zonnen feesten bestonden al ver voor het ontstaan van de kerk, de heidense rituelen hebben ze gewoonweg overgenomen. Dat was natuurlijk de manier om mensen te overtuigen om het nieuwe geloof te gaan volgen. Volg je het nog :-). Johannes de Doper is nu een heilige man, in het Spaans noemen wij die dus San Juan. Zo mag ik mijzelf ook Don Juan noemen, tenslotte is mijn tweede naam Johan. Het feest en traditie om de zomer te verwelkomen met water en vuur. Overal zie je op het strand kleine kampvuurtjes met familieleden en vrienden die lekker eten en drinken en helaas ook veel knalvuurwerk. Of zoals je wilt de zomer zonnewende. Mocht je ooit uitgenodigd worden, dan maak je al gauw vrienden als je wat te branden meeneemt voor in het vuur.

Vuur heeft eigenlijk nog nooit ontbroken tijdens dergelijke zomerfeesten. De verering van het element vuur als een zuiverend ritueel; vuur staat ook symbool voor de kracht van de zon. Deze oude vuur rituelen ook wel vreugdevuren werden in vrijwel alle Europese landen in de voor christelijke tijd afgestoken in de nacht op 23 juni ontstoken.

Zo gaat het los straks.

Alles is dan ook doorspekt van traditie. Er hoort zelfs een ‘nieuw zonnen jaars duik’ in zee bij of tenminste dat je je ogen nat maakt om middernacht met zeewater. Fris en fruitig. Schrijf je wensen op papier en gooi deze in zee of in het vuur, wie weet komen ze wel uit. De mijne laat zich raden, genezen en weer mogen deel nemen aan alles, niet meer te hoeven na denken of iets wel of niet kan. En weer gewoon te luisteren naar de muziek die in mij is en te dansen, heel lang te dansen 🙂

De eigen coca.

Natuurlijk ontbreekt de Cava niet. Het vele eten wordt afgesloten met weer eten. De coques/ coca de Sant Joan, deze speciale cake wordt door heel Catalonië dan gegeten. Op onderstaande foto staat een leuk recept van Marta. Google der maar. Nee ik heb geen aandelen, maar ooit gaan wij deze natuurlijk niet meer kopen maar zelf maken.

Coca de Sant Joan

Een leuke site!

Zou ik je aanraden om dit feest zelf een keer mee te maken? Wat dacht je! De energie, de opwinding en eten/drinken en overal klikt wel iets van muziek. Een mega feeststemming. Reken maar dat al je zintuigen aanbod gaan komen.

Klein voorproefje!

Geen beter begin van de zomer. Heb het goed en geniet.

Wie is Nanny McPhee!

La nana Mágica.

Behave or Beware

Wie kent deze film eigenlijk niet? De magische Nanny McPhee, een kinder juffie die orde komt brengen in een gezin met lastige kinderen. Wie de film gezien heeft weet ook dat zij de kinderen heropvoed en een spiegel van hun innerlijke kwade en mooie eigenschappen voor houd. In het begin is Nanny McPhee, mooi van lelijkheid. Maar op het laatst verschijnt haar schoonheid. Ze kwam, zag en overwon de kinderen. Haar technieken haast verbeten. Haar stem haast raw en hard in haar statement en manier van bevragen. Nu ze was er en verdween op het einde van de film even zo plots weer.

Hebben jullie je ook altijd afgevraagd, wat Nanny McFee eigenlijk in de rest van haar leven doet? Wie is hier de Clark Kent onder de Nanny’s?

Daar wilde ik mijzelf eens in gaan verdiepen. Laatst zat ik gewoon een talkshow te kijken en daar was ze opeens. In al haar maniertjes en praten en doen. Ik had haar stemgeluid al vaker op de achtergrond gehoord. Ze deed dan een interview van een politiek persoon. Voelde deze persoon aan de tand en toen zag ik het. Nanny McPhee is gewoon een Nederlandse geboren in Delft. En heeft een gedegen kennis door haar studies geschiedenis en journalistiek. De ideale dekmantel.

Als je het ook weet, kan je haar ook nooit meer anders gaan zien. Maar haar gedrag is onmiskenbaar. Laat ik de film characters er eens bij nemen. Dan wordt al snel duidelijker waar zij tegen vecht. Wikipedia is natuurlijk mijn bron.

Stukje van de film en dan de actualiteit.

‘De avond van een zeer ernstige overloop van de kinderen, belt op de afgesproken tijd een nieuwe gouvernante aan de deur.’

* Er is politiek weer een crisis in het land. Ze hamert de ene naar de andere vraag de pers kamer in.

* Zij is van plan haar manier van denken op te leggen.

* Je hoort dat ze met haar stem en mogelijk lichaamshouding haar mening over de zaak zal bevragen en het vuur op te stoken onder de stoel van deze politicus.

‘Haar naam is Nanny McPhee en door haar neus of wratten ziet ze eruit als een heks. Ze is van plan haar discipline op te leggen en kan erop rekenen dat haar lichaamsbouw een sterke indruk maakt op kinderen.De kinderen zijn echter van plan zich te verzetten tegen de wurggreep. Ze zijn ervan overtuigd dat ze haar net als de anderen kunnen afschrikken.’

• Zij heeft de kracht, zij weet immers de waarheid.

• Zij zal het je ook duidelijk maken, je liegt.

• Nanny McPhee pardon deze journaliste zal hun gezette vallen verijdelen met haar magische krachten, die voor iedereen duidelijk worden.

• De politicus zal weten dat zij het weet. Een mens ga toch koken opmerking is hier niet van toepassing.

De dubbelzinnigheid van het karakter van Nanny McPhee geldt ook voor mij als de kijker: is ze nu een heks of een zachte tovenaar. Ze positioneert zich als de beste oppas voor het land. In de film, het programma bestaat uit vijf lessen.

Naar mate zij haar mening heeft geventileerd aan de talkshow tafel, wordt ze vaak iets softer in haar verhaal. Maar haar gezicht laat duidelijk zien dat ze je wel hoort praten maar dwars door je heen kijkt. Geen smoesjes. Anders wacht net zoals in de film een beproeving dan wel een kruisverhoor.

Hier en daar krijg ik dan zelfs jeuk, gewoon kijkend naar de talkshow en wil haar ook even duidelijk maken dat ik haar manier van doen echt niet vindt kunnen. Nanny McPhee! Ze is het echt!

Toch denk ik dat haar gedrevenheid en passie soms een loopje met haar neemt. Ze heeft ook een WiKi pagina, daar vond ik ook nog een bijzondere master die ze deed. Peach studies en Conflict resolution.

Nog een bewijs, dat ze heel goed weet te deëscaleren en te escaleren. Ook verschillende publicaties op haar naam in verschillende talen. Er zit een bepaalde hardheid in haar dat je haar heel makkelijk als heks wilt weg zetten. Het karakter Nanny, tja het past enorm. Als Nanny haar zegje heeft gedaan zit haar taak erop. Wat haar betreft is de kous klaar, maar ik als kijker blijf ermee zitten weet je!

In de film vertrekt Nanny McPhee dan, met een laatste zin: “Er is één ding dat je moet weten over de manier waarop ik werk: zolang je me nodig hebt en je wilt niet. ik blijf; maar de dag dat mensen me willen maar niet langer nodig hebben, die dag ga ik. Het is best triest, maar het is zo.”

Elk van de kinderen in de film staat voor een persoon en zijn of haar levenslessen. Eens kijken of ik het voor jullie al wat duidelijker kan maken.

Simon : de oudste van de jongens, hij is de leider van de broers en zussen als het om onzin gaat. Hij is intelligent, slim en zeer ondernemend. Hij is boos op zijn vader omdat hij hen niet zoveel tijd heeft gegeven als voorheen.

+Onmiskenbaar onze huidige premier Rutte.

Tora: De oudste van de meisjes, ze wil vaak de stem van de rede zijn. Ze heeft een zeer beschermende houding tegenover haar jongere broers en zussen, vooral tegenover de kleine Christiana.

+Onmiskenbaar vrouw Kaag.

Lily: Een energiek jong meisje, ze is dol op romans en biedt zelfs de bediende Evangeline aan om haar te leren lezen, de laatste is analfabeet.

+Onmiskenbaar die van de tomaat partij, zelfde voornaam ook.

Eric: intelligente jongen, altijd klaar om een theorie te verkondigen over de aard van bepaalde volwassenen, vooral met betrekking tot Nanny McPhee of stiefmoeders.

+Onmiskenbaar Pietertje Functie Elders.

Sébastien: De jongste van de jongens, hij is extreem hebzuchtig.

+Onmiskenbaar Thierry B.

Christiana: bijgenaamd Crissie, dit kleine meisje mist de tijd dat haar vader haar ’s nachts haar verhalen voorleest. Haar openhartige gezicht leverde haar de hebzucht van tante Adelaide op.

+Onmiskenbaar BBB voorvrouw Caroline v/d Plas.

Agatha: bijgenaamd Agie, zij is de jongste van de broers en zussen. Omdat ze nog maar een baby is, heeft ze geen actieve rol, maar is ze altijd zeer alert op de gebeurtenissen in het verhaal. Ze speelt constant met een zilveren rammelaar die toebehoorde aan wijlen moeder Brown.

+Onmiskenbaar de Kamervoorzitter.

Allemaal personen waarover ze aan de talkshow tafel een mening heeft. De onderbreekt regelmatig andere gasten of blijft onnodig door zeuren als het antwoordt allang is gegeven. Maar het bevalt haar niet, dus gaat ze door. Het lijkt er sterk op dat haar onderbrekingen bedoeld zijn om wéér haar mening te verkondigen. “Ja, maar we hebben gewoon de afspraak.”

Zolang het conflict of de crisis niet op gelost wordt gaat ze niet weg. Net zoals Nanny McPhee. Voorlopig zal ze dan ook wel aanschuiven aan een talkshow tafel. Het kabinet moet en zal luisteren anders zwaait er wat! Aldus Nanny McPhee, Floor Bremer.

Floor Bremer!

Ik weet het bijna zeker. Echt!

Aan Frans van finance

Echt Hema! Frans eindelijk kan ik je eens gelijk geven. Met liefde gemaakt en voor de wereld zegt jullie slogan. Maar ik heb eindelijk een manier gevonden Frans, voor de oeverloze kosten besparingen. Het kan en mag eindelijk een stukje duurzamer en goedkoper.

Het mannen T-shirt! Ja, het is echt een mannendingetje. Ja, mijn beste Frans, zelfs jij was in de reclame blokken al met de tijd meegegaan. Deze bezuigingspost was al die tijd al onder je eigen neus. Toegegeven het is ook wel echt een ouderwets ding. Bepaalde generaties waren er dol op, je was er dol op of je haatte het. Toen.

De ontwerp afdeling was er natuurlijk zoals altijd vol van. Maar dat vind ik eigenlijk geen vernieuwing qua ontwikkelen maar domweg kopieer werk. In deze business gaan miljoenen om, maar vaak ook snel weer afgedankt na één seizoen. Wat is daar nu duurzaam aan Frans? Goed het is natuurlijk een kwestie van smaak. Dan laat ik de trends nog naar even achterwege. Sommige kleuren zijn natuurlijk ook niet je smaak. Je kunt er ook voor kiezen om ze niet te kopen en te laten hangen, ware het niet dat je als consumindermens het stukje ook over het hoofd ziet soms. Maar dan ligt het al weer gevouwen in je kast.

Noem het maar een cadeautje uit een eigen lege doos Frans. Kun je al raden waar je op kunt bezuinigingen? Dat is echt weer Hema dan! Hoe is het met de schuldenberg? Al onder de 750 miljoen?

“Het is de retailer nu gelukt om de katoenen producten binnen alle andere afdelingen (zoals wonen en kleding voor heren, dames en kind) van 100% duurzaam katoen in te kopen”

“Hema wil het leuker en makkelijker maken om duurzame keuzes te maken.”

Ik lees dat veel kledingstukken gemaakt worden o.a. in Bangladesh en nu opeens begrijp ik waarom dit onderdeel nog steeds op T-shirts is beland. Het idee is al eeuwen oud, stamt nog uit de tijd van de Engelse kolonie. In kolonie droegen de mannen vaak wijde broeken met een koord in de taille. Het was toen nog geen onderdeel van een outfit. De Britten vonden zo’n broek lekker zitten en ideaal om thuis in te relaxen. Zo werden de broeken meegenomen naar het noorden. Een bijpassend jasje kwam pas later. Vanaf de jaren twintig werd de broek ook populair als nachtkleding en werden er voor het eerst ook jasjes bij gemaakt.

De eerste pyjamajasjes waren bijna kopieën van colbertjasjes. En op overhemden kwam er ook steevast een op de linkerborst. Dit omdat het merendeel van de bevolking werd gedwongen rechts te zijn. In de loop van de tijd verdwenen de zijzakken van de pyjamajasjes. Daarna werd deze een T-shirt. Dus werd het patroon gewoon over genomen en waren ook de T-shirts aan de beurt deze toevoeging te krijgen.

Het was ook lang een handigheidje, een soort dames tas maar dan voor heren en voor het makkelijker alles bij de hand te hebben of een pennen/brillenhouder. Maar alles behalve praktisch, vroeger weet ik nog kon mijn vader er een shagje van draaien hoeveel erin achter bleef. Of de pen die vrolijk een mooi extra patroon maakte, waar moeder de vrouw natuurlijk weer zoet mee was met groene zeep. Werken er eigenlijk mannen op de ontwerp afdeling of is dat dan weer juist een vrouwen ding bij Hema? Bedoel inclusief en diversiteit? Hoort het T-shirt eigenlijk al niet inclusief te zijn? Ik zie er wel een toevoeging in als klepje, met klittenband voor de afdeling kraam&co.

Tja Frans, het borstzakje bleef. Waarom? Vermoedelijk vinden ontwerpers hem er gewoon goed uitzien op het ontwerp! Maar het lapje matchend maken aan het patroon van het T-shirt kost heel wat man/vrouw (kind) uren aan arbeid. Het zijn natuurlijk heel verantwoord restlapjes stof. Maar de draad Frans, de machines die draaien, het extra zweet!

Frans, daar heb je mijn bezuinigingsmaatregelen, laat het voortaan weg, niemand stop er meer een centje in of een pen, laat staan een telefoon. Pure besparing Frans, echt HE Le MA al GOED!

T-shirt met borstzak, in niet matchende patronen. Echt niet meer doen HEMA!

When in Spain 🇪🇸

Sitges Parade. Toet bekent en onbemind gay world volk komt kijken naar dit festival. Een parade van vrije mensen, lachende mensen, mensen die willen dat je overal jezelf mag zijn. Dus zeg maar gelijk aan elkaar, maar toch een beetje anders.

De poster

Nu was ik hier met carnaval, maar deze parade valt daarbij in het niet. Maar daar gaat het niet om. In Amsterdam ben ik ook natuurlijk erg verwend, de pride is daar eigenlijk een groots feest, hier is dit ook niet alleen laten zien wie je bent of van wie je houd. Hier strijd je nog voor deze rechten. Ik ben niet zo’n strijder, met vlaggetjes in regenbogen. Liever laat ik zien dat ik gewoon ben zoals ik ben, soy diferente! Soy, normal!

De officiële club kleuren

Ik kom al jaren hier in het prachtige Sitges en de pride wordt hier dan ook uitbundig gevierd, groots podium op de boulevard. En natuurlijk de nodige strijdkreten, vuurwerk knallen, heren in vrouwen kleding en andersom. De optredens zijn van heerlijke meezingers van bekende zangers en zangeressen. Travestieten met glitter pailletten op haken hoger dan de Eiffeltoren. Waar sommige er een waarachtig feest van maken, slagen andere erin om er eens flink de draak mee te steken. Om de soep compleet te maken, blikken met toeristen uit alle windstreken, tenminste als je de vraag die de presentator het publiek stelt moet geloven. ‘Where are your from….England…yeahhhhh schreeuwen de Engelsen.

Maar in al die jaren ben ik gaan houden van deze parade, je staat er letterlijk bovenop. Het heeft een soort van knusheid, dat het fijn is. Hier en daar maak je oogcontact, allemaal blije mensen die in de parade mee doen, maar het hele stadje staat aan de kant mee te vieren. Een feest van samenhorigheid, vooral omdat je mag vieren dat je different bent. En allemaal gratis!

De officiële poster

Zo’n beetje elk jaar staan wij op een plekje aan het begin van de parade, bij PicNic en het Calipolis hotel. Handig voor bekenden die even een knuffel of een hand kus vanaf de parade je toewerpen. Flirten mag natuurlijk ook wel een beetje. De parade volgt de kuststrook richting de kerk en komt dan weer terug, dat laatste maken wij dan niet mee, dan start de after party, closing time. Je laatste bonnen opmaken.

Dit jaar zocht ik een plekje waar ik wel kon kijken maar niet hoef te staan. Energie moet ik goed verdelen, alle prikkels gaan later wel zeer doen. Maar goed, deze pakken ze mij niet af! Genoeg over mij daar gaat het hier niet om. De organisatie omschrijft zichzelf als:

EVENT DESCRIPTION

• Come one, come all! Everyone is welcome at Sitges Pride. This year, we have a new name, simply “Sitges Pride”, A pride for everyone.

• Our theme #SitgesLovesYou – is in keeping with our new logo and reinforced message; No matter who you are, no matter who you love, Sitges Loves you, Sitges Welcomes You!

• Sitges has always been a beacon for anyone who likes to live and love a little differently. Our aim is to spread that message to all of our visitors in what is one of the most international pride celebrations on mainland Spain.

• Join us on the beautiful Sitges Beachfront from 5pm and enjoy a unique Parade, with more than 20+ beautifully decorated floats and thousands of marchers celebrating their love for everyone to see!

• Arrive early to get your spot on the paseo! Floats arrive at Kansas restaurant, (the starting point of the parade) from 14.00 and many visitors arrive early to take photos and enjoy the unique festive atmosphere of the day.

• The party continues as the parade kicks off in the Gay Village with the Afternoon Tea Dance, the biggest outdoor party in Sitges this Summer.

• Remember #SitgesLovesYou

En ik houd van Sitges ❤️. Geniet mee van de happy parade, want ook dit is ook Spanje. Vanaf ons nieuwere hogere punt, kon ik lekker zitten en mijn ogen de kost geven. Wat een leuke stoet van mensen, hier en daar spotte wij zelfs bekenden die mee liepen. Ook de nieuwe net verse burgemeester liep mee en keek haar ogen uit.

Zij met bril 🙂

Tja nu kan ik beginnen over alle kleuren van de regenboog, die waren er natuurlijk in overvloed. Maar beter werken de plaatsjes toch. Happy pride, uw verslaggever gaat nu op een oor verder. Wat gebeurd in Sitges blijft verder in Sitges, zeggen ze. Maar het zal denk ik nog wel laat en onrustig zijn geworden… .

De parade

De mensen en bekenden.

Beken je color 🙂

Nog een filmpje toe, ok dan. Lastig onderhandel volk!

Truste lezer en kijk volk.

Stukje pride parade.

When in Spain 🇪🇸

Vandaag is het Sacramentsdag, ook wel het Hoogfeest van het Allerheiligst Sacrament genoemd, is een hoogfeest binnen de Rooms Katholieke Kerk. Das toevallig, wij zijn er ook. En wel in het pittoreske stadje Sitges. Aan de middellandse zee. Nu was het een stralende dag, perfect om er even op uit te gaan.

Nu ben ik niet, gezien het geloof meegenomen in mijn opvoeding, maar snuffelen eraan mag. Dat kan in het liberale Spanje. Leven en laten leven. In de grondslag ligt in het gebruik het geloof, maar hier in Sitges gaan de bewoners nog een stapje verder. Een heuse wedstrijd mentaliteit onder de verschillende buurten en straten. Die zijn weerga en organisatie niet kent. Van ontwerp tot de uitvoering, iedereen mag mee doen, jong tot oud. Als je geen local bent, mag je je diensten aanbieden. Nee, niet om extra diensten te leveren, ook nu zo’n beetje een richting in de katholieke kerk. Maar dit keer heb ik het niet over de wanstaltig acties, maar over het liefelijke bloemtapijt maken. Je mag helpen bloemtapijt maken. Nu wonen wij in een andere wijk, dus vonden wij dit niet gepast.

Welkom bij

Corpus Cristi Sitges 2023

Al in de vroege vroege ochtend wordt begonnen aan het maken van de prachtige tapijten. De hele week is het al feest, met de anjer als middelpunt. Tja, wij zouden zeggen graftak, maar het is een kruizen en bestuiven en prijzen winnen. En als alle prijzen verdeeld zijn worden de anjers gekopt. Tjop tjap! Vreedzaam hè! Met liefde zeggen ze.

Nee, ik ga niet pleiten voor een vreedzamere manier tot onthoofding. Het leven is al zwaar genoeg. Alsdus de Anjer!

Kijk hoe gezellig.

Maar daar gaan wij nu toch echt een sprongetje in de tijd maken.

Bloementapijten sieren de hoofdstraten van deze stad in de provincie Barcelona.

Sitges, op slechts 35 kilometer van Barcelona, is gevuld met kleur en de geur van bloemen tijdens de viering van het feest van Corpus Christi in de lente. Het hoogtepunt van het feest vindt plaats op de feestdag zelf, wanneer de lokale bewoners bloemtapijten maken van bloemblaadjes van anjers en andere bloemen. Een jury reikt prijzen uit aan de beste tapijten, allemaal gemaakt met exquise smaak en toewijding. Later passeert de processie van het Heilig Sacrament deze kunstwerken die de hoofdstraten van Sitges sieren. De Corpus Christi-festiviteiten omvatten ook andere activiteiten, zoals de Nationale Anjertentoonstelling, de Bonsai-tentoonstelling, de competitie voor bloemdecoratie van gevels en balkons en de reuzenparades.

Aldus een welbekende Spaanse site. Loop gezellig met ons mee. Langs de tapijtjes. En een tip loop tegendraads de route in de ochtend. Het is mega druk.

Love Sitges

Color locale

De anjer verkiezing

De kinderen zijn het leukst.

Gemeente huis

Sitges

Los giants

S’avonds gaat de processie hier over heen. Ook een prachtig gezicht. Los Giantes. Wij hebben deze jaren geleden al beleeft, maar is zeker zeer de moeite waard. Zoals jullie weten moet ik een beetje rustiger aan doen, dus alles verslag van de tapijten. Zo bijzonder in een nacht en deel dag, verschijnen de tapijten, maar na de processie is er niets van over. De straten zijn weer leeg, de toeristen weer in hun plaats. Gelukkig hebben wij de plaatjes nog 🙂

In de middeleeuwse wijk

In de nauwe straatjes

Hier neem ik weer afscheid van jullie en trek mij terug. Hoop dat jullie een beetje hebben genoten, wij wel!

Het wapenschild van Sitges

Uw verslaggever en camera man

Here me tiet

Wot giet te tiet tog hart. Het leek net als de dag van gisteren, maar dan die dag daar weer voor. Ik zou kenne zegge, dat ik mien der bene onder mijn lijf uit loop. Ware het niet dat ik daar dan juist kalmttjes mee aan moet doen.

Den achtenste Meij was min laatst geschieven stukstje. Nu pas komtend ik der achter, dat mijn komkommertiet al was aangebrokenen. Hiervan akten. Sorrie aan min trouwt lees gevolgt. Ik benne er zelluf ook dusdanige van onder ste bovenste geraket. Zo de plompert in geplompten.

Nu woxhten het spul naturelijk op ene of ondere verklaarting. Mien blogger blogt zich door door een Walt’s Hoekje. Zo helegaar biena een Hoeksken om. Even een woordt gehebbetje tussen en door.

De waarheid liefke leeezer, ik was nogal druk met de interne zaken. Je weet wel die binnen boel op stelten. Van de ene doctor naar den volgende ziele knijper. Dat laatste letterlijk, het vocht uit den ruggengraat te laten zuigen. Er ging een flonkert van een naald in. Toch fijn als dat dokter volk bi min ene vond. Rugge graat, ruggepraat. Efin, ik kreeg uitslag, alle zaken werden afgefloten. Das natuurlijk errerug fijn.

Maar deze machien uit negentien en 70, tja daar zitten dan weer wel wat radertjes scheef. Verder een hoop los zand ertussen. Komt van al die jaren bakke op de playa. Maare nu breekt mij daar de pleureuse van uit. Dat hele dagge legge, kantele en kere. Olie der op, nat en droog erin.

Maare goe, terug naar de komkommer en tijd. Ik had ermee dus geen zin, de kwalijke dan hè. Beloofd mien leve ten behoeve ter verbetering aan te bieden.

Als je tot hier ben gekomen met lezen, knappe mijt, gosert of utte zonder kutte of lutte. Nog altijd zit in in de lappenmand, die covid houd nog huis. Richt mijn leven in naar haar believen, dat tot mijn grieven. Maar niemand wie die krakende tante uit mijn lijf kan zetten. Beter een goede kuur, maar liever een ver weg virussie.

Ik was dus vooral even met de binnenvoering bezig van dit oude gebouw. Monumenten zorg en helaas zijn de bouwmeesters reeds via een trappertje tussen de wolken verdwenen. Het is domme pech, ben nu al weer een jaar onderweg naar terug. Steeds al die gesprekken, uitleggen wat het is en betekende. Dan is er nog het oordeel, daar zijn mensen zo makkelijk in. Ik ga naar huis en neem mee, alle gevolgen en hen, tja die feesten erop los. De tank was even leeg mensen, de stekker paste niet meer op de oplader. Maar het was de helemaal niet de stekker of de oplader, maar de verdomde programmaaatjes. Herprogrammeren zeggen ze, maar hoe doe je de aansturing herprogrammering van een mens? Stroom stoot misschien?

Ik zal je niet vermoeie met medi termen, daar zit nie ech iemand op te wachte nie, of te wel?

Zo af en toe, doe ik nog wat schilderij-tjes maken en dan vergeet ik zelf het allemaal effies. Niet hoeven verklaren, vertellen en duiden. Eens komt het antwoord, maar voorlopig is het hier ook komkommertijd. Zoek de zon op dan oogtst het zoooo fijne….dit menneke gaat de Costa maar opzoeken.

Tja, rara wat is het… het is niet…jawel een echte Walt’s

Wie mij zoeken gaat, er staat een stoeltje in de branding, met zo’n aller schattigst gekleurd parasolletje erboven. Zo af en toe gooit er een arm een bal, verder de zee in. Een bruine trouwe haalt keer op keer deze op uit zee. De andere arm houd steevast een glaasje vast. Eentje maar zei de dokter, dat is wel goed. Wie mij vind, vul dan mijn glas maar bij, ik zit namelijk te lekker met mijn voetjes in het heerlijke Mediterrane azul blauwe water.

Tot na de komkommers