Dagboek van tante Keetje

Deel 5

Hallo dagboek, tjonge wat heb ik toch een leuk leven. Wij, Snap, Snoep en ik gingen weer in het hondenhok op wielen. Er stond wel van alles in. Dus het was goed opletten. Niet voor mij, maar Snoep die rijd tegenwoordig vaak. Dus de boel ging steeds schuiven. Ben maar rechtop gaan zitten kon ik lekker genieten van het uitzicht. Snap, die raakt vaak een beetje achterop, moet hem ook vaker weer bij ons halen. Je ziet dat zijn 2 pootjes moeite hebben om vooruit te gaan. Gebruik ze dan ook alle vier, maar dat ziet er natuurlijk ook best wel raar uit. Maar goed hij rijd af en toe nog naar opa en oma, dat vind meneer wel leuk en ik mag natuurlijk mee. Oma zegt dan heb je niks lekkers voor Keet Kees? En dan ga ik bij opa zijn stoel zitten, braaf wachten. En ja hoor een grote bonk van een kluif. Ik probeer altijd rustiger te eten, maar wij Labradors houden nu eenmaal van food!

Ik had al snel door dat wij naar de hei gingen, te minste dat dacht ik. Maar bij de laatste rotonde linksaf.

En toen gingen wij linksaf, ohhhh, echt, wow wij gaan shoppen. Ben gek op shoppen. Overal lekkere snuffels en speeltjes. En er is altijd wel een kind dat lief naar je kijkt en lekker even met je wil kroelen.

Wat hebben ze hier een boel spullen, konijnen, cavia’s en heel veel jonge hondjes die voor de eerste keer mee mogen winkelen. Hè, waarom kijken jullie nu naar kleedjes en riemen? Die heb ik toch al! Zoek maar wat uit zegt Snap, iets lekkers en voor Rika. A natuurlijk Rika. Ik was haar al weer vergeten. Of geblokt!

Maar lekker, tjonge wat een keuze hebben ze hier, neem ik die, nee toch die.. oh die had ik altijd als pup. En deze ja deze, mag ik deze? Nee, zegt Snap….Snooeeep…even lief kijken. Hoppa gelukt, in de kar. Snap.. mag ik deze… ja dat mag wel, is gezond. Hehe, stelletje sukkels, nu heb ik dubbel.

Dus een hele kar vol, dekjes, speelgoed, lekkers, Snoep ging helemaal los. Ook nam Snoep een leuke toy voor in het water erbij, das zo gaaf, plons en halen. En nog 60 keer, KaaaPot bent ik daarna.

En Snap, die deed eens voor een keer wat ik wilde, zakje lekkers en gewoon eens leuk mee gaan kijken bij de kwarteltjes. Snif snuf, kom Snap, die meneer daar staat te demonstreren, ik ruik worst! Een ruk aan de riem. Hallo meneer hier beneden! Ja, loop dan ook mee Snap. Hij zei wel Au, vond hem best een beetje zielig.

Bij de kassa, het was druk ik wil niet wachten, maar een snoepje deed wonderen, krijg jij een zusje zei de meneer. Ja… geef dat snoepje nu maar. Weer een puppy pakketje, dat kind is er nog steeds niet en nu al stront verwend. Al met al een super leuke day trip, tevreden ging ik achterin liggen.

Ik had Snoep er al wel mee zien slepen, een grote aap. Die ga ik straks gewoon effe weg grissen, ze is er toch nog niet. Maar Snap, hoe hij het ook steeds doet of mijn gedachten kan lezen ofzo had nog voor ik er erg in had um al weer hoog gelegd.

Nou dagboek, ik ga weer effe tukken. Want ik word gek van dat tijdsverschil, ze hongeren mij al een hele tijd uit. Niet te doen zeg.

Blije Buikjes Blog

Recept 4

Welkom in de wonderbaarlijke wereld van “Blije Buikjes”! Hier bij mij draait alles om smikkelen, smullen en schuddebuiken van het lachen terwijl ik de wildste, meest absurd heerlijke gerechten ga verkennen. Vergeet de saaie culinaire conventies, want bij mij zijn krankzinnige combinaties, dolkomische diners en buikschuddende brouwsels aan de orde van de dag. Dus zet je schrap voor een gastronomische reis vol knotsgekke keukenkronkels en een flinke dosis eetbare euforie. Laat je innerlijke foodie en komiek samenkomen, want bij “Blije Buikjes” is het altijd tijd om te genieten en te lachen!

En al trek gekregen? Daar gaat tie.

Dit receptje kost je zo’n 0 minuten van je tijd of….

Japanse Fugu

✓ Zoek een goed Japans restaurant uit. Ja je leest het juist. Je denkt toch niet dat ik mijn vingers aan dit gerechtje ga branden. Ik heb mijn naaste lief.

✓ Deze bijzondere vis, nauw daar kan je al gauw de hoogste prijs voor betalen. Zo duur? Nee…euh ja!

✓ Een klein foutje in de bereiding kan namelijk zeer grote gevolgen hebben.

✓ Fugu wordt gestoofd, gegrild of als flinterdunnen sashimi geserveerd.

✓ Check van te voren goed of de sjeffies wel echt jaren en jaren training hebben gehad.

✓ Ja, wel luisteren naar mij of is er nog iemand die je niet meer in je leven wilt? Zeg maar voorgoed..uitgeschakeld wilt zien.

De Japanse kogelvis

De vis die wel voor 30 mensen vergif met zich meedraagt. Een verkeerde bereidingswijze en hop dood.

Tja, je kunt het een slechte bereiding of beslissing vinden deze te gaan eten.

Maar kan natuurlijk ook zijn dat de vis gewoon denkt. Rot op… ik wil niet gegeten worden laat staan gefileerd. Daar is natuurlijk ook wat voor te zeggen. Een blije buikjes gevoel krijg je der niet van, aldus de vis!

Hoeveel je nodig hebt, ja hoeveel vrienden heb je aan tafel nog nodig en daarna. Rekenen dat effe zelf uit. Dat ga ik allemaal niet uitleggen. Mens laat dit keer dus voor je koken!

Rest mij nog een foto toe te voegen, zodat je zelf twee keer nadenkt om een giftig maaltijdje te nassen. Bedankt, postuum, namens Karel de Kogelvis.

Bon bon appie tiet!

Blije Buikjes Blog

Recept 3

Welkom in de wonderbaarlijke wereld van “Blije Buikjes”! Hier bij mij draait alles om smikkelen, smullen en schuddebuiken van het lachen terwijl ik de wildste, meest absurd heerlijke gerechten ga verkennen. Vergeet de saaie culinaire conventies, want bij mij zijn krankzinnige combinaties, dolkomische diners en buikschuddende brouwsels aan de orde van de dag. Dus zet je schrap voor een gastronomische reis vol knotsgekke keukenkronkels en een flinke dosis eetbare euforie. Laat je innerlijke foodie en komiek samenkomen, want bij “Blije Buikjes” is het altijd tijd om te genieten en te lachen!

En al trek gekregen? Daar gaat tie.

Dit receptje kost je zo’n 10 minuten van je tijd.

Wuffel de Waffel met ei en kaïse

✓ Pleur een plets water in een steelpannetje. Op het vuur of wat voor ding je het water ook mee aan de kook gaat brengen.

✓ Gooooi er de eieren zachtjes in. Doe maar twee wel zo gezellig. Zacht ei kort, hard ei… tja dat is smaak hè! Verschilt dus. Ik houd het bij 7 minutos.

✓ Afblussen met koud en ik tik altijd effe eerst. Soort kloppen, je zou een hartverzakking krijgen als er terug geklopt wordt. Bij geen gehoor, zet ik er een theelepel tussen en skoep zo zonder bijna de schaal te kraken het jasje eraf. Tjop tjop, klaar. Ja ook dit kan je leren, handig als je geen vuurvaste vingers hebt, zoals ik.

✓ Rijstwafels uit de verpakking, makkie hè, maare geen klodder mayo eerst erop.

✓ Wij doen Huttetuttekaïse, verantwoord en light. Vinden de meeste wel te nassen.

✓ Eitje lekker ruim erop verdelen. Natuurlijk hoort er ook een takje groen op en over. Ik vind dan meestal bieslook wel lekker. Je moet het gewoon zelf bepalen, rucolala sla, das ook prima. Wat te kauwen.

✓ Dan nog een hantjie van die hersenen noten. Nok nok…Walnoten. Is dat niet wat veel? Ik hoor het je denken! Twee er leuk op, staat prachtig en ongezouten natuurlijk. ( de rest van het gevulde handje hop zo de bakkes in, goed kauwen! Oh, snuf peper bijna vergeten!

✓ Netjes op een bordje serveren aan je gasten. En zij maar denken, die is verantwoordelijk en goed bezig. Vandaar dat ik zei “goed kauwen” zo niet val je door de mand, of eigenlijk bek.

Hoeveel je nodig hebt, ja hoeveel vrienden heb je aan tafel. Rekenen dat effe zelf uit. Dat ga ik allemaal niet uitleggen. Mens ga toch koken.

Rest mij nog een foto toe te voegen, zodat je zelf een waffel maaltijd kan maken.

Bon bon appie tiet!

Blije Buikjes Blog

Recept 2

Welkom in de wonderbaarlijke wereld van “Blije Buikjes”! Hier bij mij draait alles om smikkelen, smullen en schuddebuiken van het lachen terwijl ik de wildste, meest absurd heerlijke gerechten ga verkennen. Vergeet de saaie culinaire conventies, want bij mij zijn krankzinnige combinaties, dolkomische diners en buikschuddende brouwsels aan de orde van de dag. Dus zet je schrap voor een gastronomische reis vol knotsgekke keukenkronkels en een flinke dosis eetbare euforie. Laat je innerlijke foodie en komiek samenkomen, want bij “Blije Buikjes” is het altijd tijd om te genieten en te lachen!

En al trek gekregen? Daar gaat tie.

Dit receptje kost je zo’n 20 minuten van je tijd.

Dijen klets in groen.

◦ Pel en versnipper de knoflook en ui. Net zoveel tenen als je lekker vindt. Paprika, ik houd van de rode, de gele is meestal heel sappig.

◦ Snij het kipfiletje in blokjes, wel checken of het tokkeltje vrij heeft bewogen. (Anders tofuuuu blokjes doen het ook enig) ik ben van de dijen kletsers.

Zeg de broc effe lekker in een plons badje, zodat de stronkjes ook te knagen zijn. Goed vuur eronder of in mijn geval standje 8. Afgieten en hop in de hap pan.

◦ Hapjes pan, zonder de teflon, olie erin, make them hot, plons de kip derin. Snuif zout en peper naar smaak toevoegen.

◦ De knoflook en paprika, ja kieper der maar bij!

◦ Vergeet te zeggen wat wij gaan maken! Ik houd wel van een beetje Frans, hup een lekker lepel met provinciale kruiden erbij. Snuf wit en zwart, naar smaak toevoegen.

◦ En nu niet vol het vuur onder die pan hè! Broccoli snot anders.

Hoeveel je nodig hebt, ja zoek dat effe zelf uit. Dat ga ik allemaal niet uitleggen. Mens ga toch koken.

Rest mij nog een foto toe te voegen, zodat je zelf een lekker voorbeeld hebt!

Bon bon appie tiet!

Blije Buikjes Blog

Recept 1

Verser dan vers. Wie er geen heeft telt natuurlijk niet mee. Dus daar is tie dan mijn enige echte eigen.. “Blije Buikjes Blog”

Walt, hoezo moet jij zo nodig een blog lijn starten met je kookkunsten? Kan je eigenlijk wel koken, bakken en braaddenn?

Welkom in de wonderbaarlijke wereld van “Blije Buikjes”! Hier bij mij draait alles om smikkelen, smullen en schuddebuiken van het lachen terwijl ik de wildste, meest absurd heerlijke gerechten ga verkennen. Vergeet de saaie culinaire conventies, want bij mij zijn krankzinnige combinaties, dolkomische diners en buikschuddende brouwsels aan de orde van de dag. Dus zet je schrap voor een gastronomische reis vol knotsgekke keukenkronkels en een flinke dosis eetbare euforie. Laat je innerlijke foodie en komiek samenkomen, want bij “Blije Buikjes” is het altijd tijd om te genieten en te lachen!

En al trek gekregen? Daar gaat tie.

Dit receptje kost je zo’n 20 minuten van je tijd.

Curry Wulli Collie Flauwer, met tok.

✓ Pel en versnipper een ui, er mag gejankt worden.

✓ Snij het kipfiletje in blokjes, wel checken of het tokkeltje vrij heeft bewogen. (Anders tofuuuu blokjes doen het ook enig)

✓ Hapjes pan, zonder de teflon, olie erin, make them hot, plons de kip derin. Snuif zout en peper naar smaak toevoegen. Nee niet opsnuiven, brand in je neus man!

✓ De ui, ja kieper der maar bij!

✓ Even een kokosnoot kraken en de melk ook in de pan laten stromen. Tip, ze hebben het ook in een pakkie of je geen zin hebt om met een schroevendraaier gaten te staan rammen!

✓ Vergeet te zeggen wat wij gaan maken? Verrassing, er moet een pasta bij, die van curry.

✓ En nu niet vol het vuur onder die pan hè! Nee effies lager, 5 minuten lekker laten borrelen.

✓ Over borrelen gesproken, wat wil je erbij drinken? Hoeft geen drank te zijn hè, orgeltjes van mij! Nee, water. Nou goed! Wie dekt de tafel eigenlijk?

✓ Tweede pan op het fornuis, we gaan alternatieven rijst maken. Olie in de pan en de bloemkool rijst in de pan, beetje opbakken! Wat voor rijst, jeetje ben je van gister of zo? Staat gewoon in het koelvak op de groenteafdeling.

✓ Diep bord, de saus is nat. Halveer de porties je vreet al snel te veel. Ene kant de Curry en de Bloemkoolrijst aan de andere kant.

✓ Nee, niet zelf denken, niet door de war, gescheiden serveren.

✓ Korrie? Verse hè! Koriander in tjop tjop stukjes mooi in het midden. Voor de liefhebber! Enne jij ik lust het niet! Eten en leren boer!

Hoeveel je van alles nodig hebt, ja zoek dat effe zelf uit. Dat ga ik allemaal niet uitleggen. En zeker ook nog voor je voorkauwen.

Mens ga toch koken.

Rest mij nog een foto toe te voegen, zodat je zelf een Ravensburger maaltijd kan maken.

Bon bon appie tiet!

Dagboek van tante Keetje

Deel 4

De bel gaat, dat is meestal gewoon feest. Bezoek of weer zo’n hele grote doos. Dan kan ik zo heerlijk mee helpen scheuren. Ben daar ook echt goed in! Als pup heette ik niet voor niets Terror Katie. Ja mijn tandjes waren super scherp. Maar mensen maakten dan altijd zulke aardige piep geluidjes, wist ik veel dat ik dan moest ophouden.

Niet iedereen vind mij leuk, ik sloopte natuurlijk schoenen, sorry Peter, ik knauwde meerdere keren aan de veters van ome Raymond. En dan was er ook nog Joost, hij was eigenlijk het liefste, maar per ongeluk beet ik hem in zijn wang. Ik bedenk mij in eens dat ik hem al lang niet meer heb gezien.

Snap kreeg ook een mailtje, van zijn grote broer, type Bernard Senner. Ik had hem nog nooit gezien, maar het was fijn bij hem zitten, leek mij wel een geschikte peer. Zijn denk ik teefje zat naast um op de bank ze deed van die kleine vlagjes geven naar hem. Het was wel een heel lief teefje en was echt grappig. Ze hadden ook een cadeautje mee. Tja geen wonder dat ik dik wordt. Maar in de mail sprak hij over arme Keetje.

Inmiddels begin ik te begrijpen dat Snap en Snoep er een kleintje bij gaan nemen. Nou dat Arme tante Keetje, begrijp ik nu wel, binnenkort zo’n klein monstertje over de vloer. Zo 1 met die kleine scherpe tandjes die ze overal in wil zetten, zal wel geen moment van rust worden. Mijzelf kennende zal ik wel onwijs moeten wennen en plaats moet gaan delen. Maar ik houd de boel natuurlijk heel scherp in de gaten.

Ik hoop maar dat ik niet jaloers ga worden, dat kleine monster gaat natuurlijk alle aandacht op eisen. Hoop dat Snoep en Snap wel normaal blijven doen.

Oja, de bel ging, het is maar een klein doosje helaas. De eerste post voor Rika zegt Snap. Ik snuffel aan het doosje, ik ruik lekkers maar het is niet voor mij. Ik zie ook een foto, denk nog dat ben ik.. Rika zegt Snap. Ja, nu weet ik het wel Snap!

Ik spring gewoon op de bank daar kan die Ggrrrrika! toch niet op komen. Verdorie ik wil rust af en toe! Ik kijk wat rond, weet je ik geef Rika wel wat oud speelgoed van mij kan ze daar in bijten. Das toch wel lief van mij, toch? Toch!

Dagboek van tante Keetje

Deel 3

Nu ben ik altijd erg netjes op mijzelf en voor de grote vakantie moest ik nog even langs de arts. Normaal zou je zeggen routine bezoekje. Maar nee, ik mocht op de tafel omhoog en Snap hield mij vast. Begon dat mens aan mijn poten te trekken, mijn oren ging een ding in. Oortjes hoor ik Snap zeggen, goed zo! Ja, sukkel. Oogjes… afijn ik was al blij dat mijn bevallige achterwerk met rust werd gelaten. Maar dat mens, ze komt met een scheermes machine op mij af. Poot, ja poot… hallo mijn vacht. Ik steek mijn snuit toch maar even onder de oksel van Snap. Pff. Fijn Snap snuft altijd wel lekker, ander had ik dat ook nog. Ik voel zo’n naald, bloedzuigers dat zijn het.

Maar ik mag gelukkig van de tafel af. Waar moet ik nu weer op staan Snap? Ok, ik zie een plank, een ding erboven knippert. Dat mens bemoeit zich er ook weer tegenaan. Ze zegt dat ik te dik ben! Zucht, nu krijg ik hier natuurlijk weer geen koekje voor. Zal mijzelf nog eens groot houden! Grrruf!

Maar ik had wat last van mijn velletje. Kan natuurlijk de stress zijn over de komst van Riek. Maar ik had steeds zo’n jeuk en ongerust werd ik zou toch geen vlooien opgelopen hebben. Tja, die senner colli Wally is wel een hele knapperd en wij hadden fijn gespeeld. Hij blaft ook zo lief zodra hij mij ziet. Ik word er verlegen van, maar wat plaag ik hem dan graag. Kwispel kwispel. Een huppeltje en net als hij denkt nu heb ik je, doe ik een stapje opzij en rent hij met volle vaart, de tuintafel om. Sukkel.

Ik snotter trouwens ook, het gras in het park is ook behoorlijk hoog. Vond dat altijd lekker om met mijn snuit, zo diep mogelijk erin te gaan. Mijn voorouders waren echte jagers weet je. Ik kom uit een oud jagers geslacht. Zou je niet zeggen hè!

Maar dat mens had nieuws voor Snap. Ik hoorde het al aan zijn brommetje. Die moet straks betalen. Ging over mij, hij noemde wel drie keer mijn naam. Ik was even bang dat het de boze buurman was, waar ik de bloemetjes, euh keurig de knopjes vanaf had gebeten. Maar het was mens. Wat denk je ik heb een allergie.

Ik ben maar aan het krabbe geweest, mijn vachtje wordt daar niet mooier van. En wil natuurlijk wel knap voor de dag komen, zeker als ik zo tante ben.

Nou Mijt, daar heb ik last van. Van die huismijtjes. Die hier ook wonen, nare types. Snap al lang blij dat het niet de voeding blijkt te zijn. Dat is al duur genoeg, maar tja ik zoek dan zelf ook geen merk uit waar Royal op staat. Dan verwacht en verdien ik, staat op de verpakking, met mijn foto en al. Daarvoor ben ik Canin!

Drie type Mijt, tjonge dat wordt een kuurtje. Gelukkig kan het meeste gewoon thuis gegeven worden. Snap die doet het, vind hij volgens mij zalig om te doen ook. Hoevaak hij ook niet met zo’n doekje in de weer is, ooogjes, oortjes, pootjes… goed zo. Tja en dat goed zo, weet niet wat het is, dus schuld ik goed mijn kop en geef mijn staart maar een zwieper. Beloning, kijk daar doe ik het dan allemaal voor.

Volgende week maar op rantsoen toch, iedereen vind mijn waggel kont altijd te lekker!

Op ze lang zulle ze leve

Vandaag hadden wij een trouwtje. De ene vroeg, de aar zei ja. Een moetje kunnen wij het ook niet noemen, het paartje is namelijk in de eind vijftig. Daar hadden wij dan zeker van opgekeken. Ik heb er dus een schoon zustertje bij.

Ze wilden het eerst klein houden, samen lekker naar het stadhuis. Maar daar moest dan erna nog wel een drankje, hapje, taart en diner toe. Wat mij betreft is dat dan al groots feest. En op die leeftijden moet je natuurlijk ook niet meer staan dansen in en cirkel met mensen. Of dat ze je ze leven hoog willen laten doen en je onverwacht bij de enkels pakken. Nee, daar komen ongetwijfeld ongelukken van. Ik klapte op de mijne zo hop met snufferd op de dansvloer.

Wij zijn er al maanden mee zoet hoor als familie. De oudjes moeten aangekleed, die kunnen niet meer te winkelen, dus stad en land afgelopen om ze in hun beste pakken te krijgen. Mijn schoonvader zei nog, ik doe nooit meer een pak aan. Dus deze is nog voor 3x. De bruiloft van zijn oudste zoon, zijn eigen bruiloft volgend jaar. Dan zijn ze 60 jaar getrouwd en nog een keer stilletjes liggend. Wij moeten er wel om lachen. Jullie moeten het eerst maar zien te halen.

Wij hadden van mijn schoonouders gehoord dat ze gingen trouwen, wij wisten zogenaamd nog van niets. Tot wij de kaart ontvingen. Het is een mooie kaart, maar bruiloften kosten voor de uitgenodigde al geld. Wat denk je te weinig portokosten erop gedaan. Lekkere uitnodiging, dat gaat natuurlijk van het cadeau af!

Schoonmoeder, zit in een tehuis, dus moet er van alles geregeld worden. De juiste kleren en schoenen. Die ze nog wilde inlopen.. maar mijn beste schoonmoeder u zit in een rolstoel mooi te wezen. De kapper moest besteld en een bus voor vervoer. Ze was in der nopjes met haar outfit, voor mij echt waar? Alzheimer is een cadeautje, maar vandaag is ze er toch bij. Samen met haar man, in de bus. Mijn andere zwager erachteraan voor het geval je weet nooit.

Bij ons is alles rustig. Zo vliegt de bovenbuurman terug uit Spanje, die zijn Spaans. Dus is wel even spannend geweest of hij op tijd er was voor ons meisje Katie. Die moet het natuurlijk ook leuk hebben. Hapje, speeltje, walk en spelletjes doen. Radio aan.

Ik zelf dacht heb nog genoeg hangen in de kast voor 8 bruiloften. Maar de covid tijden hebben wel gezorgd dat ik er in enkele dus niet meer in paste. Paniek!!! Op de kaart stond geen dresscode, kom maar lekker als jezelf. Nou daar sta ik dan in mijn huis pak, type Teletubbie, klaar om te gaan. Nee joh, dat dacht je toch niet. Ben niet meer het type overhemd, dasje. Dus een mooie blauw pakkie, een aubergine kleurig truitje eronder. Waarom vertel ik dit, nou ik ben natuurlijk bang dat ik niet op foto’s komt te staan.

Het bruidspaar had namelijk een verzoekje of ik voor fotograaf wilde spelen omdat ik altijd zulke mooie kiekjes maak. Ok, had liever getuige geweest, maar die rol kregen twee van mijn zwager zonen. De derde zoon was chauffeur. Begint het jullie een beetje te dagen. Er trouwen er twee en wij ‘de rest’ worden voor de huwelijkse kar gesponnen.

Het zonnetje laat zich goed zien, een cadeautje aan het paar. Zowat alle gasten blijven ook slapen aan zee, wat een mooie belevenis.

Op den burgerlijke stand!

Wij nemen twee mensjes, van die oudjes met de meest grote glimlachjes op hun gezichten. De mondhoekjes trillen een beetje. En het bruidspaar man wat zijn ze mooi saam. De liefde is universeel en uniek. Ze passen echt zo bij elkaar. Wij zijn allemaal natuurlijk in onze nopjes. Wat is ze mooi als bruid. Er wordt van alles besproken over hun leven en dan is er het moment en ze zeggen ja! Pardoes vergeet de trouwmevrouw het delen van de ringen. Maar dat was de bruidegom ook al eens vergeten.

Op de borrel!

Er is taart, wat drank. Nog wat foto’s. Een weer een foto moment. Als fotograaf van dienst, moet ik steeds weer naar buiten, rapportage maken. Dan weer het paar, weer een verzoek, de kinderen, de broers de cadeautjes. Uitgezakt begin ik maar aan een punt taart, die smaakt heerlijk. Oja, wij krijgen een bloemetje voor op de jasjes en jurkjes. Wat laat denk je, wel nee… waren ze vergeten uit te delen. Ziet u het thema? Erg lachen die twee.

Op naar de toekomst.

Aan het diner!

Ieder mag zijn eigen plekje nemen, das wel zo leuk, voor je het weet beland je naast een knoeiende oma, die dan de moeder van de bruid blijkt te zijn. Nu weten wij ook meteen van wie ze, de bruid het heeft. Nee, geen tomatensoep voor de in champagne kleur gehulde jurk bruid graag 🙂

Het smaakt allemaal heerlijk en zo wordt het niet te laat. Er is gelachen, gefeest en getrouwd. Vandaag lig ik op verhaal te komen, foto’s te bewerken en helemaal niets.

Rest mij om te zeggen, ze leven hopelijk nog lang en gelukkig met elkaar.

❤️

Neem je moeder in de mailing!

Welk mail programma gebruik jij?

Ik heb G Mail, gay maul zeg ik ook wel. Vroeger had ik MSN, maar die trok de stekker eruit. Toen ik mijn adres koos, bedacht ik wel dat ik niet een mail moest kiezen die een beetje vreemd klonk. Vodkajusboy@ of dreamman@.

Op mijn werk gaat het nog voormailder, maar daar is dan ook niets mis mee.

Ik ben wel tevreden over mijn maul. Maar soms denk ik… bijvoorbeeld mijn inbox is keurig leeg en zegt het ding. Fijne dag geen mail. Das een aanname, wie weet heb ik zo I zo een goede dag!

En opruiming type als ik ben, gooi ik alles keurig in de prullenbak. En leeg deze ook regelmatig.

Maar Giegel fail, die zegt dood leuk “Niets in Prullenbak” . Ik kijk even naar het plaatje… Niets in “DE”! En Prullenbak is met een kleine p! Maar meteen denk ik, dat is toch een beetje of je tekst onder het journaal voor doven en slechthorenden actief aan zet.

Wij kijken naar een rond voorwerp, deze is geopend aan de bovenzijde. Er staan een tekst onder. “Niets in de Prullenbak” . Naast de prullenbak ligt iets wat lijkt op dinosaurus, maar dan in mini vorm. Maar het zou ook een geel vogeltje kunnen zijn. Maar ik denk dat Giegel wil dat wij denken dat het een stuk papier is dat als een prop naast de prullenbak ligt?

Maar goed, papier gaat niet in de prullenbak bak bak maar bij het oud papier hè!

Wat mij dan wel bezighoudt is dat ik zeker weet alles te hebben weggegooid in de prullenbak van mijn mail, maar welk bestand is er dan naast komen te liggen en spookt dus nog in mijn systemen? Ik heb duidelijk op prullenbak leeg maken gedrukt!

Veerkracht, zwaarte kracht, ik snap het even niet. Ok, de prullenbak is leeg, dubbele bevestiging. Ik zie leegte en het staat er!

Blijf wel 💭 denken, wat is dat gele dingetje!

Dagboek van tante Keetje

Deel 2

Ik heb een paar jaar geleden een puppy dagboek mogen bijhouden en zo de blog van Snap overgenomen. Maar tja, zo’n puppy boek, daar ben ik natuurlijk nu veel te groot voor geworden. Toch blijft schrijven een soort hobby, een dagboek. Maar nu heb ik mij toch een nieuwtje!

Ik word dus echt tante! Ja, nee, niet over een van de pups van Saaamooo, maar ik denk dat ik weet waar vandaan dan wel. Bij mijn eigen moeders thuis vandaan. Ik word tante, van Rika!

Nog een aantal weken en ik moet mijzelf verantwoordelijk gaan gedragen en echt meehelpen met de opvoeding. Nu, denk ik bij mijzelf, hoe moet dat eigenlijk, opvoeden. Mag ik dan zelf ook nog lekker speels zijn of is dat er niet meer bij? Tante Keetje! Wat klinkt dat leuk, ik heb mijn dagboek dus maar omgezet naar “Dagboek van tante Keetje”

Snoep die liet dat apparaatje weer zien, met geluid erbij. Ik zie allemaal kleine mormeltjes bewegen en kieren. Puppy’s! Snap zegt, eentje hè, je nichtje Rika.

Ik zie twee witte labjes, dat zijn ventjes, want er zit een kwastje aan. Viespeuken zijn dat, zitten de hele dag eraan te likken en je kunt geen hoek omgaan of je ziet er een zijn poot op tillen. Nu begrijp ik de behoefte wel, maar hurk nou toch een gewoon als één beschaafde hond. Nadeel voor mij, ik moet dan steeds weer dezelfde routes af om de laatste berichten te lezen. Snif snif snif, en der wonen best wel wat natte kranten in de buurt. Snap, die wordt daar soms niet goed van, die loopt wat mank tegenwoordig en wil dan doorlopen, maar ik moet het lezen! Zegt tie, alleen de koppen lezen en niet alle artikelen, humor denkt tie!

Ik begin het dus door te hebben, ik wordt tante. Wat bijzonder, eindelijk een meisje erbij. Nu ben ik alleen wel een beetje angstig, ze hebben een zwarte gekozen. Bedoel, ik ben wel een gewone boerenmeid en zo, maar die zwarte, die ja, euh zijn beetje duistere types vaak. Gothic achtig, daar heb je vaak geen kind aan, maar je krijgt er ook moeilijker een band mee. En dan moet ik het willen hebben over weer een nieuwe halsband of dat ik weer lekker mee mocht winkelen en leuk sta te keuvelen met de verkoopster.

Dat houd mij wel bezig, zwarte Rika dus. Riek en Keet, wel twee Amsterdamse mokkels zijn wij dan, meiden van de straat en baas in ons Park.

Waar Kilo, die noemt Snap Kliko. Das zo’n grote, hele grote logge Deense, een rondje omheen loopt. Die heeft een oogje op mij, een linke wel te verstaan. Snauwde mij gewoon af voor de deur. Het was dat ik nog veilig kon schuilen achter Snap. Anders had ze mij echt gebeten en ik deed niks hè! Die vrouw heeft echt issues!

Snoep liet mij foto’s zien, Rika met haar drie zwarte zusjes, wat een schatjes. De foto heb ik natuurlijk stiekem weggesnapt, zodat ik er steeds even naar kan kijken. Ik hoop echt dat ik een band met haar ga krijgen, ja ze is wel een stuk jonger, zal zeker aan dat puppy en puber gedrag straks moeten wennen. Maar ik zal streng en rechtvaardig zijn! Een beetje zoals Snap denk ik.

Maar ik hoor Snoep praten over dat ze bij hem op de borst mag liggen, zo slapen. Dat vind ik wel lief, maar ook erug lastig, dat is mijn Snoep. Snoep is mijn alles, als hij weg gaat ben ik de hele dag bezig dat hij weer thuis moet komen. En ik voel gewoon aan dat hij er bijna is. S’avonds kruip ik dicht tegen hem aan. Hij is de wereld. Ik denk dat hij er net zo overdenkt hoor, dan kijk ik even omhoog en zie hem wel smelten. Ik geef dan van die knor geluidjes terug. Tja, dat gaat wel een dingetje worden. Misschien is het beter dat zwarte Riek, bij Snap gaat liggen. Dan is tie ook minder alleen, zo snijd het mes aan twee kanten. Denk maar niet dat ik zo gemakkelijk mijn plekje afsta.

Ok, ik vind het dus reuze spannend. Vooral voor Snap en Snoep, het is heel wat werk en als Rika maar de helft van mijn power heeft dan ga ik veel “nee, mag niet, los, niet bijten, kauwen en nee niet weer” horen. Hihi, dat ga ik op een afstandje een rustig vanuit de mand bekijken.

Succes, mij niet bellen!

Ze hangt op links..