Deel 8
Hallo dagboekje van mij, wat heb ik het druk deze dagen, kom nauwelijks aan mijzelf toe. Zodra ik een poot verzet hangt ze in mijn hals, oor of staart. Ik heb het over de zwarte parel, het mokkel Rika. Ik heb letterlijk korsten in mijn hals van haar scherpe tandjes.
Voorlopig kan ze nog niet op de bank, dus zoek ik het hoger op als ik wat rust wil. Natuurlijk mag ik haar dat toch wel plagen… steek ik mijn pootje naar beneden en dan komt ze der aan. Net als ze denkt… raak trek ik terug. Klap bam tegen de bank. Nee, is niet zielig moet ze allemaal leren. Educatie heet dat. Snap vraagt mij om hem te helpen met opvoeden. Ik ben natuurlijk al keurig opgevoed. Dus ik doe de dingen voor, trap op, trap af. Lift in, rolband, bus in. Wachten tot je eten mag. Zit, borstelen en dat gepeuter in je oren.
Gelukkig slaapt ze in de bench, dan kan ik de nachten mooi slapen bij Snoep. Snap, tja die is er toch altijd s’nachts uit, kan die mooi Rika laten plassen en poepen. Man, wat piest dat mormeltje, doet ze gewoon binnen. Moet ik eens doen. Dan hoor ik weer, HEHE, nee dat mag niet hè! Snap kan best een keel opzetten, dat ik zelf denk dat ik fout was.
Maar gelukkig is er eten in overvloed, ze is nog niet zo snel, ik wel, dus ‘help’ ik wel met restjes. Ze krijgt meer dan ik, dan kijk ik Snap wel aan… maar die zegt ze moet nog groeien. Jij… ik draai mijn kop maar vast weg, want hij vind mijn billen zo lekker, van de volle.
Het is bijna Kerstavond, onder de kerstboom, waar ik niet aan mag zitten. Liggen stapels pakjes. Ik zie veel met K&R erop. Dat wordt dus weer delen. Eerlijk dat is wel wat ik lastig vind. Ben het niet gewend. Maar wij gaan straks veel lol maken met open scheuren.
Maar oh oh wat heb ik toch een mooi cadeautje gekregen, een zusje… een speelmaatje. Hoewel ik natuurlijk net doe dat ik haar een gunst geef. Ze is heel lief en schattig, zwarte pluizebolletje.
Haar geboorte akte kwam binnen gister, stamboom net als ik. Haar naam is Pasja Flower. Wat een eer dat ze de naam draagt van het eerste hondje van Snap en Snoep. Ik voel een paar priemende ogen, Snap zit naar mij te kijken, hij probeert mij te lezen. Het is goed Snap, ben echt blij met mijn zusje. Maar ook fijn dat ze nog zoveel slaapt, kan ik mooi zelf ook op tuk.
Oh, ik vergeet je nog te zeggen dat er nog een mens bij ons ingetrokken is. Hij woont in het blauwe hok, daar waar ik zelf voorheen lekker op het hoge bed mocht. Dat is nu zijn mand, hij luistert naar de naam Teun. Ik moest het effies aankijken, zou hij al weten waar het lekkers staat? Maar haha ja hoor, een extra paar handjes waar er wat te halen valt. Ook hij vind het wel leuk om rondjes om met mij te gaan. Ik kruip af en toe nu ook bij hem op schoot, hij moet zich natuurlijk ook thuis gaan voelen.
Dan is het ook bijna weer oud&nieuw dan komen de gekkies weer los, met hun knallen. Ik moet er niks van hebben. Hoop dat de kleine Rika er iets minder moeite mee zal hebben.
Ik wordt weer aan mijn staart getrokken, lief dagboek, voortaan ga ik niet meer alles delen op de sociaal sniffers. Ben gewoon te druk en Snap heeft alle hulp nodig. Ja, Snoep, die red zich wel, hoewel… hij heeft opeens wel een mager snoetje. Tot ooit dagboek… ooit.
Heel veel likjes, snuitjes en pootjes voor het nieuwe jaar 2024.