Van de week keken wij weer eens een docu op Netflix. Het ging over Wham en het ontstaan van de pop groep. Nu had ik niet zoveel met popmuziek, maar een jeugdvriendje wel. Zijn hele kamer hing er vol mee, sterren uit de Hitkrant. Ik las deze bij hem. Er stonden allemaal sterren in en een daarvan was George Michael. In de documentaire ging het over de clip Tropicana. Opgenomen op Ibiza. Opeens gingen er in mijn hoofd allemaal laatjes open. Zijn witte speedo, ik liep rood aan. De clip was uit 1983, opeens realiseerde ik het moment dat ik doorhad anders te zijn dat de meeste jongens. Ik keek voor de vorm naar de dames maar intens naar de heren popsterren. Ik durfde amper te kijken, bang dat iemand het door zou hebben, dus keek ik iets langer naar de tetten van Tatiana, de badpakken van Banarama. En naar Madonna, mijn qween of Pop.
Still gemaakt van de video clip.
De clip gaat over vrijheid en die voelde ik, wilde ik en ontdekte waarom ik dan toch zo graag naar Ibiza wilde. Ik wilde weg, mijzelf worden. Nu zei ik altijd dat mijn tante Nel, mij aangestoken had met het Spaanse virus, maar ik denk nu dat het George is geweest.
Dat de song een diepere betekenis had, begreep ik nu en ook toen hij uit de kast moest komen. Zijn strijd, welke ik zo goed begreep. Ik heb ook nog op mijn netvlies staan, zijn foto voorover en onder invloed in zijn auto. Hoe hij steeds verder afgleed. Ik had het met hem te doen.
Mijn eerste reis naar Ibiza, was magisch. Ik kwam er thuis. Er stond een vervallen huis, net iets hoger op de heuvel en keek uit over de Salinas. Ooit zou ik het willen kopen en wonen in Spanje. Ik heb er wilde avonturen beleefd. Met 40 kilo aan bagage, voor elk feest een andere outfit. Als je dan langs Mar y Sol liep, eigenlijk het eerste terras, dan moest je gespot zijn, als je outfit goed was dan werden de entree kaarten voor de feesten je gewoon gratis aangeboden. Komt allen. Met privé bootjes gebracht worden naar de gekste plekken. En zal nooit die ene avond vergeten dat ik als enige overbleef in een groep Spaanse vrienden. De andere gast, werd ziek en ging naar huis, zij speak Spaans. Maar zo goed en zo kwaad als het ging communiceren, vele Catalaanse woorden heb ik zo geleerd. Wat soms mijn Spaanse lessen moeilijk maakt. Met zijn zevenen in een oude grijze eend. Zo omhoog door de stadspoort de oude hoge stad in. Hobbel de bobbel. Het was of wij naar de sterren reden, met als cadeau een super mooi uitzicht over de stad. Als ik de boot niet afgehouden had, was ik wellicht in Madrid beland met een Spaanse advocaat als man. Haha, toen ik begreep dat ik dacht dat de vrouw waarmee hij was niet zijn vrouw bleek maar zijn zus.
Ik ben nog vele jaren terug geweest. Heb wilde avonturen mogen beleven en prachtige mensen toen leren kennen. De kunst, het kunstzinnige en natuurlijk de magische kracht van Es Vedra. Van roddelen op het terras waarvan je moest weten waar je moest zitten om gezien te worden. Dan hoorde je erbij. De echte Ibiza hippies, nomaden met hun wijze lessen als je bij hun aan tafel mocht zitten. Mensen en passanten. Oh ik vergeet Mamma Pomelo nooit meer, de meest norse vrouw als uitbater van hun familie restaurant. Maar befaamd om haar gerechten met knoflook. Ook hier had ik een streepje voor, was er geen plek werd er toch een tafeltje voor mij gezet vlak bij die van haar oude moeder. Het was mijn contact met haar moeder, waardoor ik nooit eerder weg mocht, altijd nog iets extra moest eten. Of de snaps gewoon op tafel bleef staan. Ze hadden nee hebben nog altijd een plekje in mijn hart. Lopende in de haven en dan langs de grote jachten en zomaar ineens sta je te dansen op het dek van een of andere jacht van een Arabische prins. Aan aandacht geen gebrek. De leukste feestjes en lang lunchen in prachtige baaien. Toch kwam er een omslag moment. Het vervallen huis, werd onbetaalbaar en wij hebben nu iets prachtigs gekocht in Catalonië, toch helpen mijn Catalaanse geleerde woorden mij nu. Ibiza kwam steeds meer in de grip van de rijken, en vele beroemdheden. Bekende Nederlanders gingen massaal er een tweede huis kopen. Maar met al dat gedoe, kwamen ook de kijkers, naar Ibiza om te kijken. Het vrije en hippy achtinge gevoel ging daardoor weg. Ook begreep ik niet waarom zoveel mensen aan de drugs moesten op de party’s. Of de nieuw bakken ouders met hun buggy’s overal tussendoor moeten onder het mom van kijk ons eens hip zijn. Not done! De oude stad, de nauwe straatjes zijn gebleven maar het vrije was opeens helemaal weg voor mij.
Ik moet weer denken aan George in zijn witte speedo, nee ik kocht er geen. Maar wel een zwarte, zo hoog mogelijk opgesneden van het merk Solo. Wake me up before you gogo. Oh en de kapitale fout, een kroeg van twee lesbische dames, hing vol met Merilyn Monroe, maar deze heette Norma Jeane. Dus vroeg ik op een avond, wie van hen nu precies wie was. Ik ben geloof ik 20 minuten uitgelachen. Zo heette Monroe. Zo leerde ik dus de klassiekers. De barman heette Roger, hij was een knappe Engelsman. Iedereen wilde hem wel, mannen en vrouwen. Ik ging een wedje aan met twee locals. De uitdaging was of ik Roger voor mij zou winnen. Roger Rabbit was zich van geen kwaad bewust, maar dat wat iemand lukte…. Roger was een wat claimmerig type. Weet nog dat hij erop stond dat ik de avond op de kruk bleef zitten en dat ik op tijd naar mijn appartement moest van hem. Maar ik was een rups nooit genoeg dus ging vrolijk naar een feest. Het werd mij niet in dank afgenomen dat hij mij stond op te wachten, voor het eerst in mijn leven kreeg ik een pak slaag midden op de boulevard. Roger kon zijn koffers pakken, wat als een dolletje begon, zo zie je maar weer hoe mensen mooi zijn van buiten maar ook zo fout van binnen. Of het moment dat princes Diana verongelukte, dat het eiland in mineur stemming belande. Collectief. Was erg indrukwekkend.
Ik nam mijn liefdes mee naar Ibiza, mijn eerste relatie ging er uit. Mijn huidige man, werd denk ik ook verliefd op Ibiza en Spanje. Hoe ouder wij werden, hoe minder het ging om de feesten. Nog een of twee deden wij er, daarvoor in de plaats, lekker op de fiets of met de auto over het eiland, lange lunches en diners op rustige baaien. Dagje heerlijk naar het schoonste zandstrand. Of met de boot naar Formentera, een echte aanrader. En ik vernoemde onze labrador Pascha, naar de discotheek op Ibiza. Die gek genoeg eerst startte in Sitges, waar ik nu deels woon. Ik ging nooit naar de Pacha eigenlijk. Maar naar De Kü, dansen onder de sterren. Of de DC10 in een oude hangar.
Tijdens de ‘25 Live’ tournee speelt George Michael werk uit zijn 25-jarige carrière. Die begon hij samen met schoolvriend Andrew Ridgeley. De ‘Wham Rap’ van het duo Wham! werd het begin van een reeks hits als ‘Young Guns (Go For It)’, ‘Club Tropicana’ en ‘Wake Me Up Before You Go Go’. Ik was erbij in de Arena. Man wat een geweldige stem had die man. Zo genoten.
Ooit ga ik nog wel eens terug naar Ibiza, gewoon om te zien of het kasteel al af is. De oude militaire kazerne waar ik een club in wilde beginnen en deze bezoeken. Mijn Zona! Misschien dan eindelijk de roman afschrijven die ik al jaren in delen bewaar hierover. Maar omdat iedereen zo’n beetje over Ibiza schrijft blijft het voorlopig in de kast. Ooit! Maar wat gebeurd op Ibiza, blijft op Eivissa.
Bedankt George, voor je inspiratie. Mijn Spaanse leven en hoe ik mijn vrijheid om te mogen zijn wie ik wil zijn bevestigd zag.
Het is deze week pride week, die voor mij startte met Milkshake festival en afgesloten wordt met bootjes kijken op de gracht. Ik heb daar een heerlijk plekje, al deze jaren lang. Wat ooit begon als een intiem feestje is nu een mega festijn van rijen dik bezoekers. Dus dit is een ode aan George en voor mij dat ik de vrijheid heb om mijzelf te zijn in Nederland, happy pride!
Gisteren deed ik iets dat al weer vier jaar geleden was. Dat kwam niet omdat ik niet wilde. Maar ons land ging in lockdown en werd de boel afgeblazen. En vorig jaar, ik had de early birds flirting kaarten al lang in huis moest ik op de drempel van gaan mijn kaarten verkopen. Mijn lijf wilde niet meer en dat deed dan ook pijn. Niet alleen mijn lijf maar ook in het hart. Ik hield zo van dansen, maar het gaat gewoon niet meer.
Wij zijn nu een jaar later, ik had voor een dag een kaartje gekocht, geen weekender, want dat trekt opa niet. Ik had de organisatie nog gemaild of ik mijn nieuwe trots, Flip de stick mocht mee nemen. Maar deze werd niet toegestaan. Er waren genoeg plekjes om te zitten, zelfs hele rustige. Een festival is ook om te staan, lopen en dansen. Precies dat wat voor mij lastig nu is. De ochtend breekt aan en het giet uit de hemel, het zal toch niet. Ik probeerde te voelen, kan ik het aan? Twee dagen ervoor heb ik bijna niets gedaan, energie sparen. Mijn kleding had ik al uitgezocht, niet dat ik er dit keer een verkleedpartij van zou maken. Gewoon in maagdelijk wit. Oordoppen mee, een flinke zonnebril.
Maar daar gingen wij, met de bus, fietsen ernaartoe leek mij niet zo verstandig en daarna nog behoorlijk wat lopen op terrein, let de fun begin. Het is het laatste festival wat ik graag nog een keer wilde meemaken. Want gaandeweg kwam ik er wel achter dat ik niet meer mee kon, de mensen massa, te dicht op het podium staan om mee te dansen, het tempo lag echt te hoog.
Nog één keer mijn oude dans vriendjes en vriendinnetjes zien, stuk voor stuk lieve mensen. Ze waren verbaasd dat ik er was. Ik heb een aantal uren op mijn manier gefestivalt. Regelmatig gewoon zittend op een rustig plekje en kijken naar de bonte stoet mensen. Hier mag je zijn wie je bent en hoe je bent maakt geen bal uit. Zo bleef ik een beetje in de luwte.
Maar ik was er, op het milkshake een super fijn festival, er waren weer verschillende podia, travestieten te over en allemaal leuke acts. Alles tot in de puntjes aangekleed. Er was zelf een mega grote ballenbak. En eten en drinken. Vega hè! De muziek was redelijk te doen zo op afstand. Maar vele vele prikkels, waarvan ik wel wist dat ik de komende dagen zal moeten bezuren en verwerken. Vandaag lig ik dan ook de hele dag op bed, de prikkels in mijn benen en armen voelen als prikkeldraad. Draag mijn koptelefoon zodat het geluid minimaal is. Een doekje over mijn ogen. Maar het was het waard, ik geniet zo intens nog na.
De welkomst… dames! Super toys…De gashouder
Dat was het, voor een paar uurtjes, mijn laatste dans festival, bedankt! Ik heb even weer geleefd als de oude ik, maar ik ben nu klaar om te leren omgaan met de nieuwe ik. Ik zweefde heel even op een roze wolk en natuurlijk was het geen geslaagd festival zonder een roze pony…. Nee, ik bedoel daar niet mijn allessie mee! Zonder mijn vent, die met zoveel geduld en zorg mij mee liet gaan, twee rondjes dik over het terrein. Deze keer was de gashouder ook open, dat was een lang gekoesterde wens, ik wilde awakenings daar nog in doen. Maar dat zal niet meer kunnen, dus was het voor mij een slik momentje om de tempel in te kunnen. Maar zo mega gaaf. Ook danste ik op funhouse vroeger en deze ruimte was ook in bedrijf. Zo werd mijn bezoek dus een soort memory trip langs mensen, zaken en locaties.
Funhouse locatiePink church Spot de pony
Wat rest zijn de foto’s, een inkijkje in een roemrijk verleden. Het gaat iedereen hopelijke goed, want ze moeten nog dag twee. Ik geniet van hun verhalen, deel ze maar met mij, laat zien hoe gaaf je het hebt. Daar ben ik reuze blij mee. En voor mij, tja Das war einmal…
Zomaar een artikeltje op Spanje Vandaag. Ik lees de site elke dag en dit keer deelde een vriend het artikel ook met mij. Tja, als Sitges je eerste en tweede thuis is, trekt de titel je aandacht. Het is een leuke site, waar vaak leuke en grappige stukjes te vinden zijn over Spanje. Bomvol weetjes die ook mij uitnodigen tot onderzoek. Maar dit artikel wilde ik graag aanvullen…
Het is een leuk en luchtig artikel, maar ook een beetje kort door de bocht en gaat het aan mijn Sitgetans hart. Voor het gemak de tekst overgenomen van het artikeltje en eromheen de nodige aanvullingen om het verhaal completer te maken.
Het verhaal gaat de ronde dat de eerste Chiringuito (strandbar) van Spanje 110 jaar geleden in 1913 geopend werd aan het strand van de kustplaats Sitges aan de Costa de Barcelona.
Dat is feitelijk niet juist. Sitges, is namelijk gelegen aan de Costa Dorada in Catalonië. Met haar kleine oude centrum, dat door de jaren heen goed behouden is gebleven, behoort deze badplaats tot een van mooiste plekken aan de Spaanse kust.
Zo staat dat immers ook vermeld in de oudste nog bestaande typisch Spaanse strandpaviljoen/bar. Maar klopt dat verhaal wel of is het een verdraaide waarheid?
Een Chiringuito is de naam die men heeft gegeven aan de bars en restaurants die op de Spaanse stranden te vinden zijn.
Niet altijd werden strandbars in Spanje Chiringuito’s genoemd. Het verhaal van de onze in Sitges is ietsje anders. De strandbar aan de Paseo Ribera werd in 1913 geopend onder de naam ‘El Kiosket’. Ruim dertig jaar later stelde vaste klant en bekende journalist van de Catalaanse krant La Vanguardia, César González Ruano, een naamsverandering voor. Ruano kwam dagelijks naar ‘El Kiosket’ om er koffie te drinken en zijn verhalen te schrijven. Het idee voor de nieuwe naam had hij opgedaan tijdens zijn vele reizen door het Caribisch gebied. Op het eiland Cuba bestond de gewoonte om op een speciale manier koffie te serveren. Men filterde de koffie door een scheutje (Chiringuito) kokend water door een kous in het kopje te schenken. Steeds vaker werden de barretjes op Cuba, waar op deze manier koffie werd geschonken ‘Chiringuito’s’ genoemd en Cesar Gonzalez Ruano vond het wel een goede naam voor ‘El Kiosket’ in Sitges. Vanaf 1949 werd deze strandtent omgedoopt tot ‘El Chringuito’ en door de jaren kwam deze naam steeds meer in zwang om er het fenomeen strandbars mee aan te duiden.
De eigenaar van die strandbar, el Capitán Calafell, noemde zijn lokaal uiteindelijk Chiringuito vanwege zijn band met de Indianos.
In de 18e eeuw vertrokken veel inwoners naar Cuba in Zuid-Amerika om te werken. Degenen die fortuin hadden gemaakt lieten luxe huizen bouwen en werden door de bevolking “Indianos” genoemd. Aan de kust en in het centrum zie je nog veel villa’s en modernistische gebouwen staan.
El Chiringuito zat oorspronkelijk op de rotsen vlak naast de zee en werd door de woeste zeer verschillende keren verwoest door Neptunus en en steeds getrouw herbouwd, maar bevindt zich nu mooi op de Passeig Maritim. Destijds werd het beschouwd als een goedkoop en levendig alternatief voor het luxe Oriental Pavilion, en veel intellectuelen en kunstenaars zouden hier rondhangen. Voor een stukje geschiedenis van Sitges is er niets beters dan een kopje koffie of Caña (Canja spreek je het uit en is biertje) bij El Chiringuito met uitzicht op zee en natuurlijk verse tapas van zeevruchten bestellen. Perfectie.
Maar de vraag is of de strandbar in Sitges wel de eerste Chiringuito van Spanje is. Er zijn namelijk verwijzingen naar het woord Chiringuito in kranten gevonden van voor de negentiende eeuw. Ook wordt het woord al in 1895 gebruikt in een reisverslag naar Huelva in Andalusië…
Graag neem ik je mee een stukje de geschiedenis in. Dat wat mogelijk kan verklaren dat de naam Chiringuito in een reisverslag is beland naar Huelva in Andalusië. Maar dan al veel eerder. In 1755, de vissers van Sitges, altijd onrustig van nature, startte een collaboratie in het opzetten van het stadje Isla Christina wat toen nog op een eiland lag. Ze bevoeren de gehele Spaanse kust, zelfs tot aan Ayamonte dichtbij de Portugese grens. Het was ook in deze eeuw dat ze vaarde naar America, Noord Europa en Rusland. Ook waren zij onderdeel van speciale militaire expedities naar Noord Africa en Noord Amerika. Echte handelaren. Maar ook een tijd van oorlogen. Ook Sitges ontkwam daar niet aan. Maar kon zich uiteindelijk, voor een aanzienlijk bedrag , zich vrij kopen onder het kerkelijke gezag vandaan. De oorlog tegen Napoleon, die de Spaanse Koninkrijken bezette, had ook zijn weerslag in Sitges, de slag in 1809 en ook Sitges viel in Franse handen. Maar dit is ook een keerpunt te noemen. In 1811, was Tarragona onder beleg. En het toenmalige hoge regering orgaan van Catalonia, onder Frans bewind vond in Sitges de ideale en geschikte haven voor het laden en ontladen van goederen uit America. Catalonië had namelijk al in 1778 van de Spaanse Koning Charles III, de rechten om met America handel te drijven. Van haven naar haven om dan de oversteek naar America te maken, iets was veel jonge mannen van Sitges dan ook deden. Deze mannen namen hun rijkdommen mee terug naar Sitges, ze worden dan ook de Americanos of Indianos genoemd. Wie Sitges op feestdagen bezoekt ziet hen vaak tijdens de proceccies als de Americanos Giants. Zij hebben zeker bij gedragen aan de rijkdom van Sitges.
Aan het eind van de 18de eeuw en helemaal tot aan het 20ste eeuw, was er een levendige en constante handel met de kolonies. Maar ook met de instroom van emigranten, zeker kwamen er ook vele uit Cuba mee. Het handeldrijven zat hen dan ook in het bloed. Een kwart van de Catalanen die handel dreven met America waren afkomstig uit Sitges. Toen ze terug kwamen maakte ze van Sitges een miniatuur Havana. Wij kennen allemaal natuurlijk de Bacardi rum, er staat zelfs een heus standbeeld voor op de Paseo.
Wat in ieder geval wel met zekerheid gezegd kan worden is het feit dat de strandbar in Sitges de eerste was die de naam Chiringuito gebruikte.
Natuurlijk, de naam is mee gereisd langs de kust en tot perfectie gemaakt in Sitges. El Capitán Calafell, die was zo gek nog niet! Sitges en Cuba zijn versmolten.
Stuivertjewisselen een kinderspel van vroeger, dat sterk lijkt op het nu nog bekende ‘boompje verwisselen’. De stuiver was een munt met de waarde van vijf centen in guldens. Het gaat over elkaars plaats innemen. Nu was er in Limburg een gevalletje kist verwisselen. Over de doden niets dan goeds. Het is toch wel een bak hoor, ik zou aan de ene kant mega boos zijn geworden, maar aan de andere kant wekt het ook een lach op. Te absurd voor woorden, dat dit heeft kunnen gebeuren.
Lees onderstaande artikel maar effies: Kan het zelf niet beter schrijven!
KIST VERWISSELD IN LIMBURG: UITVAART GAAT NIET DOOR, WANT MAN BLIJKT AL BEGRAVEN
Een naar misverstand in Limburg: in Voerendaal is maandagochtend een begrafenis afgelast, want de overledene bleek per ongeluk twee dagen eerder al begraven te zijn.
De zoon van de overleden man vertelt er (anoniem) over aan 1Limburg.
BEGRAFENIS LIMBURG
In een volle kerk, slechts een halfuurtje voor de uitvaart, werd de man gebeld. Hij moest direct naar de uitvaartvereniging komen. Daar hoorde hij tot zijn verbazing dat zijn vader al begraven was.
De kist van zijn vader bleek verwisseld en twee dagen eerder, bij een andere familie, al ter aarde besteld; die familie heeft afscheid genomen van de verkeerde persoon.
‘BEGIN MAAR MET GRAVEN’
“Mijn eerste reactie was: ‘Nou, begin maar met graven’. Maar zo werkt dat natuurlijk niet. Het is nu afwachten. Er moet eerst politieonderzoek plaatsvinden, omdat een graf niet zomaar geopend mag worden. En de gemeente moet het vrijgeven”, vertelt de man uit Kerkrade.
Uiteindelijk heeft de uitvaartvereniging de volle kerk ingelicht over de gemaakte fout. De familie reageerde zowel verbaasd als geschrokken en is intens verdrietig dat zoiets kon gebeuren. Ook de andere familie moest nog ingelicht worden.
RESPECTVOL
De betreffende uitvaartvereniging vindt het heel naar dat dit is gebeurd. “Dit is voor alle partijen heel vervelend. We zijn in gesprek met beide families en proberen alles zo goed mogelijk te regelen en hier respectvol mee om te gaan.”
Met stomheid… maar echt. Het meest kwetsbare is dat de eerste begrafenis stoet al de rouw heeft doorlopen, alsof het een generale repetitie betrof. Deze rouw kan je nooit over doen met de wetenschap dat je overledene nog gewoon boven de aarde stond. De zoon uit het artikel krijgt nog de kans. Nog een keer extra rouwen. Ik hoop dat de twee overleden personen een flinke dosis humor tijdens hun leven hadden, dat maakt de gang naar de dood iets lichter.
Vandaag moest ik noodgedwongen even naar het centrum van Amsterdam. Daar wandel ik tegenwoordig niet echt meer graag rond, de zinderende zomermaanden zie je er alleen maar toeristen. Drommen vol, de een nog aparter dan de ander. Ja, vroeger toen was het wel wat, ook nog voor mijn tijd. Van High-End naar het nieuwe putje van Amsterdam. Ik heb er ook nog gewerkt daar op de dijk, een blauwe maandag, toen was nog aanbod van diverse winkels. Je had nog wat over voor je mede winkelier, je kon elkaar gewoon bij naam en als je lunch bestelde of diner in de steeg, kon je nog gewoon de volgende dag komen betalen. Er zijn maar weinig kroonjuweeltjes over uit die tijd.
Ik had een uurtje over, dus ging ik door de nieuwe beurs passage van C&A. Oersoep heet het ding. Welke eruit ziet alsof je in Parijs of Milaan loopt. Enige verschil dit ding is nieuw. Instagrammeble dat wel, maar heb ik niet dus vlug weer door. C&A is na 129 jaar al vervangen door een buy till you drop Primark. Dat is wat mij betreft een no go, zelfs al had ik geen geld, dan droeg ik mijn oude goed gewoon af. Een keer wassen en weg ermee. Lekker goed koop!
Zou er nog om de hoek de Hema zitten? Ja die was er nog, maar de meeste winkels zijn vervangen door een kaas winkel, souveniertjes winkel en DOnot shops. Wie er nog wel is Van der Linde, met haar befaamde slagroomijs en truffels. Maar die rij, die is er weer, helaas! Maar er viel mij nog iets op…, dat ik besloot nog eens terug te lopen, dat was nummer 6, op nog geen kilometer. AL 6! Je had een periode belwinkels, toen de kapsalons en nagelstudio’s. Zonnebank studio’s en massage salons zonder happy end natuurlijk. Stuk voor stuk mooie witwas locaties omdat het simpelweg niet goed te controleren hoeveel er verkocht werd!
Het gaat mij een beetje aan het hart. Mijn import Amsterdamse hart. Op de wallen moeten de dames en aanverwante opzouten naar een sex paleis dat moet verrijzen in Zuid of Noord. Het gaat niet werken natuurlijk. Variatie in winkels en mogelijkheden, winkels voor bewoners, maar ik zie nergens de bakker, slager of een visboer…
De Nieuwendijk verbindt de Amsterdamsedam met de Haarlemmerstraat en loopt vrijwel evenwijdig aan het Damrak en de Nieuwezijds in de richting van het CS. Het laatste stuk gaat echter met een bocht naar links en komt uit op de Martelaarsgracht. Als dus Wiki!
Dat klopt helemaal, met de dam als latere verbinding met de andere oever, nu de Warmoesstraat. Ook tegenwoordig is nog steeds te zien dat de Nieuwendijk ooit een dijk was: als je de stegen aan weerskanten inkijkt, zie je dat deze naar beneden aflopen en de Nieuwendijk hoger ligt. De dijk beschermde de huizen tegen het water van het IJ en de Amstel. Door de bouw van de Dam kregen eb en vloed geen invloed meer op de hoogte van het water in het achtergelegen land.
Op de dijk langs verrezen rond 1225 houten huizen. De structuur ligt er nog steeds. De gevels dansen hier. Nu kijk je tegen een lelijke rij met winkelpuien aan. Omhoog zie je nog best wat mooie stukjes oude gevels. De Dijkers terroriseerde er de dijk. En tja de junks, die waren er in grote getallen. De eettenten aan de kant van de Dam, waren een smeltkroes van jong volwassen mensen. Rond sluitingstijd van de avond openstelling was het dan ook vaak raak, vechtpartijen en als vrouw alleen waagde je der niet.
Ik kijk nog even op de site van de ondernemers vereniging, maar het staat er echt. “Meest veelzijdige winkelstraat”. De dijk telt er twee, een linker en een rechter, :-). Maar overal waar ik kijk! Een zoete bende, de ene vreet schuur naast de ander, patat, stroopwafels, ijs, hier en daar een heuse wiet lolly zaak (stuk of 6) en dan wat Nutella winkels, kaasboeren die geen locale kaas verkopen. Commerciële bende kaas uit de polder, kunstmatig op smaak getrokken. Hier staat Amsterdam echt de plank mis en vraag mij werkelijk af, wie deze winkels beheerd. Van wie zijn deze panden, ik denk zelfs te willen beweren dat er maar weinig in Nederlandse handen zijn. De stad heeft al verloren.
Ik telde er dus meer dan 6, snoepwinkels! WTF. Nu heb ik ooit voor een bedrijf gewerkt, die ook een aantal voor Nederland heel bekende ketens snoepwinkels exploreerde. Vanuit deze ervaring weet ik dat je pas rendement had bij zes zaken. Wie zitten er dan achter? Hoe is de weegschaal afgesteld, dit zaakje stinkt mier en mier zoet. Te mooi om waar te zijn. Weer een stuk Amsterdam is dood aan het gaan, kijk maar eens goed naar het aanbod. De bezem mag er door Helsema! Doe wat aan je stad! Hoe valt er hier nog fatsoenlijk een mooie zaak te beginnen?
Er is zelfs een straatmanager, die graag je mail adres wenst. Onderstaande foto gemaakt van de site, geen winkelier staat er trouwens op. Mevrouw de Vries, erg spijtig. Maar ik ben de beroerdste niet, dus deel ik een screenshot van uw site. Mijn steun aan uw project, naast het schoonhouden, alle beetjes helpen nietwaar.
6 snoepwinkels waarvan ik de boeken wel eens zou willen zien! Wedden dat ik wat vind! Met mijn leken neusje.
‘Ja dat is onzin, dat is belachelijk, dat slaat nergens op’.
Deze uitdrukking is een vervorming van een oudere uitdrukking: ‘Dat sluit als een tang op een varken.’ Dit betekende letterlijk: ‘een tang past niet om een varken’, oftewel: ‘je kunt met een tang geen varken oppakken’.
Wat zeg je? Nou ik wilde een recensie schrijven over ons restaurant bezoek van gister einde middag. Ja einde middag mensen, anders houd ik het niet vol. Dus waren wij de eerste die gingen zitten om te uit eten.
Tja vaak wensen restaurants, winkels en dienstverleners na je bezoek een recensie. Maar goed, je wilt natuurlijk hoger op de ranglijst komen. Is een goede of juist een slechte dan beter? Kreeg ook de uitnodiging vanochtend maar 1400 tekens kon ik inzetten, ben wat langer van stof…
Parels voor de zwijnen gooien betekent ‘iets goeds doen, terwijl dat verspilde moeite is, omdat het toch niet wordt gezien of gewaardeerd’. Op zich ging het aan de redelijke kant, het meisje deed haar best dat ons bediende. Was uber gefocust op de bijverkoop van de drank, maar kon zelf lastig glazen vullen. Ze maakte het tempo. Maar de gerechten waren er al… even niet op letten of een collega haar al weer voor was. Wij hebben hier al vaker gegeten, meestal in de herfst, het jachtseizoen dus. Ja, ik kan nog steeds genieten van een fijn stukje vlees. Hier doen ze het allemaal local of in ieder geval uit Nederland, dus zeker verantwoord. Daar valt niets op aan te merken, waarom dan een sub titel: “Wie parels voor de zwijnen gooit”, gooit dus iets wat kostbaar is bij dieren die onrein zijn. Parels voor de zwijnen gooien kon vanuit die gedachte een uitdrukking worden met de betekenis ‘zijn goede raad of iets anders waardevols verspillen, doordat de ontvanger het niet waard is’. Zoals je kostbare parels niet aan varkens moet verspillen, moet je ook geen vergeefse moeite doen voor mensen die iets goeds niet waarderen.
De kok, die ook eigenaar is, ik heb hem niet in de open keuken gezien. Hij stelt natuurlijk een menu samen. Kleine tip, het zout wat in de ene gang zat hoorde eigenlijk in de andere. Maar wij gingen dan ook voor een chefs menu, zou dan ook zijn handtekening moeten dragen. Kleine gerechtjes die stuk voor stuk pareltjes zouden kunnen zijn. De bediening had zelfs instructie welke wijn er het beste bij zou passen. Wij kozen onze eigen wijn, wat een juiste stap leek, zeker omdat de gerechten echt mager waren. Vis en gevogelte. Soms zwemmend in een sausje met veel te ingewikkelde uit te spreken naam combinaties. Arme staff. Dan had een kabeljauwtje een kutnoa korstje gekregen. Het arme visje, dat zo stevig was, dat het echt geen Kabeljauwse kon zijn. Waar deze wel mogelijk eerst langs waren geweest was de vriezer. De groente, tja het waren zoveel woorden, taaie sjissel.
Toen het hoofdgerecht kwam, met de nodige wissel van bestekken. Wilde ze ons nog even aan de rode wijn… tuurlijk, de instructies waren ons duidelijk “BON Vullen” en ons huisgemaakte bruisende water werd nog even tot de rand volgegoten. Huisgemaakt, tja wij hebben ook zo’n ding… dat was wel een lachertje. Ondertussen hoorde wij dat het restaurant straks zelf een kookpunt zou kunnen bereiken van 28 graden. Nou, dat het tropische werd zeer zeker en ik had of een marathon gelopen of hier gegeten getuigende mijn drijfnatte linnen overhemd drijfnat toen wij de zaak later op de avond verlieten.
Goed goed, je kunt niet alles hebben. Zo zaten wij er dan ook in. Wij hadden het gezellig saam en besloten zeker nog eens terug te komen in de herfst. Er waren ook gangen die wel raak waren en gewoon lekker. De Souschef heeft zijn werk gedaan. Bij het dessert hoorde natuurlijk een lekker drankje, nou dat was hij zeker maar got non de jus… welke randdebiel had bedacht dat deze bij het dessert heel goed zou smaken! Het dessert was met aardbei en nog wat leuks erom heen. Doperwten ijs! Parels voor de zwijnen…..of je een zak diepvries doperwten naar binnen zat te schuiven. Ik ben echt fan van ijs, maar dit keer liet ik mijn ijs staan. De gebruikelijke vraag… heeft het u gesmaakt….
Dit keer hield ik mijzelf niet in… en deelde mijn ervaring. Het meisje knikte…wie deze combinatie had verzonnen zou even langs de dokter moeten gaan om zijn smaak papillen na te laten kijken. Fusies gone wrong. Later komt de alleraardigste ober nog even bij ons langs.. ik begrijp dat… ja…kijk en oh a zo… wij lachen wat af, wilt u dan misschien een bolletje vanille-ijs… ik kijk de beste man aan… ik snap de calculatie, maar nee aan de gedachte van ijs, komt mij de smaak van doperwten met aardbeien omhoog.
“Wilt u anders dan koffie?” Nee, nee, het is wel goed zo. Wij zitten in de hoek van de vroeg eters, dus de bediening loopt wel langs, maar communicatie is er niet meer met de tafels, de truc is klaar. Met wat elfen en zessen komt ze dan eindelijk in beeld, mijn man had al bijna zijn been ervoor gezet. De rekening graag… wilt u niet nog koffie… nee.. Wij gaan mooi aan de overkant bij de FEBO een soft ijsje eten. Mijn smaak neutraliseren!
Al met al een hele smaakjes volle ervaring. Ga gerust eens bij ze eten, doe geen chef’s menu, zo weet je wat je krijgt. Houd het bij het huisgemaakte bubbel water…Dan houd je ook nog wat geld over, de rekening was niet in verhouding met wat er op de bordjes aan tafel werd gebracht. Het was bij de wilde zwijnen af!
Pluimpje voor de jongeman die ons de dessert wijn aanrade, deze was inderdaad lekker. Aardige vent ook en vol humor. De meisjes, ik weet hoe lastig het is, een bijbaantje. Maar als je je hart erin legt krijg je ook meer respons en is het geen trucje. If you don’t like working there….Tip voor de keukenbrigade…. Als je doppertjes in een dessert wil verwerken.
Homomonument en regenboogbankjes beklad in Den Haag
Pizza
Het homomonument aan de Koekamp in Den Haag is beklad met kwetsende tekeningen en teksten. Ook bankjes in de kleuren van de regenboogvlag die daar staan zijn beklad. De Stichting Internationaal Homomonument Den Haag laat weten aangifte te doen.
De stichting spreekt van haatzaaiende en discriminerende teksten en een heftige bekladding, met teksten als ‘fuck gays’ en ‘weg met pride’.
Ik kijk daar toch een beetje anders tegenaan. ‘Fucks gays’ daar is toch niets mis mee, vele gays vinden deze handeling juist fijn. Of hetero’s niet ‘fucken’! En wie kent nog de uitspraak van Frank de Grave… . Er us ruimte tot interpretaties. ‘Weg met pride’, ik vind het Fantastisch als pride niet meer zou moeten. Maar wie wil nu niet even een lang weekendje eruit, wat een goed gekozen moment. De stad zit dan sjok vol met regenboog volk, een soort weg van de snelweg, weg uit de hectiek van de volle stad. Ik vind daar dus helemaal niet iets discriminatisch aan. Of ben ik daar de enige soms in.
“Het bestuur van de stichting maakt zich ernstige zorgen over deze ontwikkeling waarbij herdenkingsplaatsen en andere plekken worden beklad met haat-teksten”, meldt de stichting. “Wij hopen dat deze laffe daders worden opgespoord en bestraft.”
Wat zou een dergelijke straf dan moeten zijn? Die helder maakt dat je je communicatie moet aanpassen? Met je broek op je enkels verplicht naar je kont laten staren door een legertje qweens?
Ook de gemeente doet aangifte. Het monument wordt zo snel mogelijk hersteld, net als de regenboogbankjes. Fijn toch dat slachtoffer rol denken. Tja als je preekt van discriminatie en haatzaaien, daar win je het niet meer mee hoor. Alles valt met educatie, leren dat iemand anders is en daarbovenop zien dat anders zijn dan jezelf je juist kan verreiken.
Onacceptabel
Anti-discriminatiewethouder Mariëlle Vavier noemt de bekladding “onacceptabel”. Vavier: “Het is een ernstige vorm van vandalisme dat voortkomt uit homohaat. Het homomonument staat symbool voor acceptatie en vrijheid. Het is een plaats waar onderdrukte en vervolgde queer personen worden herdacht. Haatzaaien en discriminatie zullen we nooit accepteren.”
Een vorm van vandalisme, ja daar heeft ze gelijk in… het moedwillig bekladden van publiek domein. Dat is niet fraai. Graffiti zie je tegenwoordig overal op. Het gaat natuurlijk over respect, niet om het feit dat je het allemaal maar kan doen! Maar ik wil het zeker geen haat noemen, vaak ontstaan dit soort uitingen zich uit groepsduels. Kijk mij eens stoer zijn. Het is de onwetendheid die hier heer en meester is. Respect leer je, thuis in de huiselijke kring. Zelfs in alle geloven staat het hebben van respect, dus kan dit geen homo haat zijn. Mocht dit zo zijn is een dialoog de beste manier om om te gaan met deze vaak heren van een bepaalde leeftijd. De vergeldingsdrang is een fase, straks zijn het stuk voor stuk, fijne pappa’s of misschien wel zelf lid van de regenboog elite! Heren tussen de leeftijd van 14 – 17 jaar, daar waar de walnoot nog niet volgroeid is.
Ik ben ook wel een beetje moe van al die regenboog kleuren, soms mag het misschien wel een tandje minder. Regenboogkaping, je kunt geen straat hoek om komen of er wappert er wel weer een aan een balkon. Kijk ons eens tolerant zijn! Vergeet je vooral niet een Facebook like te geven als steun, ja want “jullie” mensen zijn zo gezellig. En wat jammer dat je Gay bent, anders wist ik het wel! Waarom zijn gays zo knap… nou wat denk je omdat wij ons net zoals de meeste voetballers van wereld klasse goed verzorgen en denk maar niet dat je “onze” invloeden niet wilt volgen. Hoe denk je anders dat het Gucci heuptasje om je schouder is komen te hangen! Juist, daar had je niet aan gedacht toen je “weg met Pride” op het kunstwerk kladde! Een waarheid is natuurlijk wel… na gedane arbeid is het tijd voor Pizza! Staat er ook, heb nog geen Italiaanse daar over gehoord!
Het leuke van anders zijn dan jij, is dat wij allebei anders mogen zijn!
De jeugd heeft de toekomst en die maken wij toch samen!
Vermakelijk artikeltje bij de NOS, kijk dit zijn de berichten. Mijn moeder was fan vanaf het eerste moment. Ze verslond de reeks. Wat zegt dat over een vrouw en haar huwelijk? Even weg zwijmelen in een liefdes verhaal met rode oortjes. Toegegeven ik heb er ook een aantal gelezen, wist toen niet half wat al de verschillende woorden betekende.
Gekust in het kasteel, Verraad of verleiding en Verloofd met de machtige miljardair. Het zijn voorbeelden van onlangs verschenen titels in de Bouquetreeks van uitgeverij Harlequin. Eind deze maand ligt het 4500e boek in de winkel. Het zijn romantische verhalen waarin het draait om liefde, met aan het einde toch ook wel een enigszins opwindende seksscène.
In 1975 verscheen in Nederland het eerste boek met als titel Eiland van beloften. Nu verschijnen er elke maand acht nieuwe verhalen, ze worden voornamelijk in de supermarkt verkocht. Vanaf komende maand verschijnen er voor het eerst ook lhbti-Bouquetboeken.
Staat er in het artikel. Een enigszins opwindende seksscène. Over mijn Va werd verschillend gedacht, dat hij niet mannelijk genoeg zou zijn. Maar hij maakte wel vier kottertjes. En getuige zijn foto’s van vroeger een echte dandy. Mijn moeder was verantwoordelijk voor de styling, alles werd met zorg samengesteld. Wie zou zij in gedachten hebben gehad? Sinatra, Fred Astaire of misschien wel een Humphrey Boogaard. Zelf zie ik meer een Clark Cable in hem.
Dat de vonken er later niet vanaf vlogen had natuurlijk te maken met zijn gezondheid en misschien ook wel dat mijn moeder niet altijd meer leek op Gretta Garbo. Ik heb brieven gelezen, dat deed men toen, waar zaken in detail werden beschreven. Gewoon vriendinnen onder elkaar. Er was geen twijfel mogelijk dat mijn ouders het op dat gebied fijn hadden. Het waren brieven op zolder weggestopt in een oude besteklade. Er zaten ook schunnige tekeningen bij. Daar waren de broers van mijn vader heel goed in. Dat het niet voor kinder oogjes was bestemd laat het duidelijk zijn.
Sexualiteit werd nooit besproken, dat leerde jezelf. Zeg nu eerlijk, wie heeft zijn ouders ooit betrapt! Stilletjes in de achteruit weg gelopen van de slaapkamer deur. In de hoop dat de traptreden dit keer minder zouden kraken met het naar beneden gaan. Rode oogjes en oortjes! Blosje op de wangen.
In het artikel staat ook dat er een LHBTI versie gaat komen. Maar die boekjes had ik al eens gelezen. Noem het rolmodellen. Toen ik nog op den twitter zat, je weet wel het platform dat iedereen binnen laat die zijn of haar mening wil overschreeuwen en nog liever een ander te willen verkleinen, vroeg ik ooit wat voor blog verhaal moet ik schrijven geef mij een topic. Daar kwamen uitlopende leuke voorbeelden uit. In het kader van dit artikel vroeg iemand mij een LHBTI verhaal te schrijven zoals een Bouquetreeks. Ik heb deze alleen gedeeld met deze personen en lekker voor mijzelf gehouden.
Doen wat je wilt, schrijf wat je wilt. Hieronder dan mijn Bouquetreeks verhaal. Hierbij dan ook de disclaimer: het is zeer liefdevol en erotiek komt er zeker in voor. Nee, ik ben niet pervers, maar ik had wel een voorbeeld. Lezen op eigen risico’s!
………………………………..
U kunt nog omkeren, stop indien uw maag dit niet trekt! Mocht u na het wel lezen behoefte hebben aan hulp, bel met stichting correlatie.
………………………………
De ideale zondag
Ik word wakker, ergens in huis gaat een telefoon. Ik val terug in slaap, weer de telefoon. Langzaam wordt ik wakker, de rode letters van mijn wekker geven aan 3.11, ik bemerkt het is nog nacht. Vermoeid en nog half slapend stap ik uit bed. De phone, het geluid verstomt. Ah opgehouden en keer mij weer om, denk morgen ja morgen.
4.13 weer die verdomde telefoon, het is de mijne mijn vent slaapt door alles heen, het hondje waar ik op pas is onrustig. Weer mijn bed uit. Ik zie in de keuken, elf keer gebeld door hetzelfde nummer, voor mij onbekend
Tussen mijn benen, loopt een hondje, wat ben je onrustig, moet je plassen ofzo? Ik doe snel een broek aan en neem naast mijn sleutel de telefoon mee.
Beneden loop ik mijn met oppas hondje door het park. Ik denk aan zijn baasje, die ergens lol aan het maken is. En aan onze ontmoetingen, chats en het speciale gevoel ik voor hem begin te ontwikkelen.
Maar goed dat er niemand in het park is, mijn fallus geeft reactie. Mijn zak trilt, fuck Who in het midden van de nacht. Hallo! Why the fuck bel je mij, je hebt een verleerd nummer. Ik hoor een stem…maar heel zacht.
‘Sorry ik weet ik mag niet bellen!’ Ik luister, Ik wil wat zeggen, maar houd mij in. Mijn hart opent, waar ben je? Wat is er?
Snikkend zeg je… ‘Kom mij alsjeblief ophalen, ik kan en wil niet meer. Ze hebben mij totaal misbruikt.’ ‘Mijn beste vriend was al eerder gegaan, ik was alleen gebleven. Ik ben net losgekomen, gevlucht.’
Je barst in stil huilen uit. Rustig jongen rustig, goed dat je belt. Waar ben je? Ik kom je halen. Aan mijn sleutels zit de autosleutels, dus stap ik met alleen een short en open shirt in de auto. Op weg naar de locatie die je nog net kon delen voordat je telefoon leeg raakte. Verdomme waarom had ik niet eerder omgenomen mijn hart slaat in mijn keel. Je hondje kijkt mij met een blik van het komt goed baasje.
Snel gooi ik de auto aan de kant, het is hier goed donker, mijn ogen moeten wennen aan het donker. Verderop branden lichtjes. Huisjes denk ik. Ik hoor stemmen. Waar is hij verdomme denk ik te horen…even houd ik mijzelf in. Zoek je baasje, zoek…
…daar zit je dan..ineengedoken opgekruld in een zandpannetje. Je draagt iets van een wit gewaad, je ziet er zo fragiel uit. Je reageert niet op je hondje, fuck denk ik ben ik te laat! Ik pak je hoofd voorzichtig vast, je krimt verder ineen, mompelt, neee, nee. Voorzichtig kus ik je en je hondje likt je hand. Ik ben het, wees maar niet meer bang. Heel zachtjes roep ik je naam en zeg dat het goed is. Je kijkt mij strak aan en je blik verzacht, langzaam kom je bij en kruip je in mijn armen.
‘Please neem mij mij, Please.’ Kan je lopen vraag ik, je steunt op mij, maar de doornen steken in onze blote voeten. Je hondje wijst ons de weg naar de auto. Ik till je op, leg je op de achterbank. En leg een dekentje over je heen. Onderweg naar huis, je bent in slaapgevallen met je hondje dichtbij je. Dat is in ieder geval iets! Maar wat moet ik nu, hoe verklaar ik dat ik je opgehaald heb aan mijn man. Het ochtend gloren begint al door te schemeren. Twee half naakte mannen en een hond. Inwendig moet ik lachen. Ik zei het je nog, deze gosers deugen niet, maar het heeft nu geen zin.
Er zit niks anders op ik neem je mee naar mijn huis en zal er duidelijk worden op deze zondag morgen dat ik al maanden meer voor je voel dan ik liet blijken. Ik open de voordeur het hondje schiet langs mij naar binnen en in de keuken staat mijn man. Zijn blik, wat ben jij in godsnaam aan het doen. Ik kijk hem aan, de jongen zeg ik. Hij was op het verkeerde feest, er is veel met hem gebeurd dat is wel duidelijk.
Mijn vent kijkt mij aan, waar is hij. In auto en slaapt. Mijn man begrijpt en voelt mij altijd heel goed aan. Slapen in de auto, kom wij gaan hem halen. Gezamenlijk tillen wij je op. Je wordt een beetje wakker en slaat je armen stevig om ons heen. Tjonge, wat is hij toegetakeld. Binnen kleed ik je uit, neem je mee naar de douche. Je mooie lijf, overal schrammen en plekken. Mijn vent gebiedt ik naar bed te gaan, ik breng hem zo. Maak het bed vast warm. Ik douche je zacht, je bent als was in mijn handen. Je handen vinden mijn gelid in mijn natte short. Je fluistert in mijn oor ‘ik wil ik wil, dank je.Ik ben je zo dankbaar.’ Hoewel mijn pik direct op je reageert, negeer ik het. Rustig en veeg een traan weg van je wang. Ik droog je voorzichtig af en sus je…rust nu is het tijd voor rust.
Ik leg je in bed, mijn vent schuift achter je. Hij kijkt naar je. Je bibbert, zachtjes druk je je mooie reet tegen zijn kruis. Ik doe of ik het niet door heb. Nu is het zaak dat je gaat slapen zeg ik en kruip aan de andere kant in bed. Je hondje springt op bed en draait een extra rondje aan het einde en met een diepe zucht ploft hij neer aan onze voeten. Hij is tevreden.
Ik kijk naar je…en naar mijn man. Samen liggende in ons bed. Wat ongelofelijk knap van mijn man, doorhebben dat jij zo belangrijk bent voor mij en zichzelf wegcijfert. Ik prijs mij gelukkig en morgen ja morgen zien wij wel. Ik val in slaap.
In de verte hoor ik de kerk slaan, ik tel de slagen, 10 keer. Als ik mijn ogen open, lig jij mij aan te kijken. Je ligt al even zo, kijkend naar mij, ik voelde dat. Je ogen spreken en ik zie de ondeugd in je ogen weer. Voorzichtig schuif je mijn kant op en kust me zacht .Je warme tong en mond voelen zo heerljk zacht. Je handen hebben mijn pik gevonden, je speelt met mij. Ik knik in de richting van mijn man…je draait je om en ligt op je rug. Mijn man die wakker is kijkt naar ons..hij zegt niets. Dan komt hij dichterbij je en trekt je gezicht naar hem toe, hij kust je.
Verward kijk ik op, dit had ik niet verwacht, dacht straks dan breekt de pluris uit. Maar hij gaat rustig verder kust je hals heel teder en legt zijn hoofd op je schouder, zijn hand trekt mij naar voren en kust ook mij. En daarna jou..wij zoenen met elkaar je weet precies wat je moet doen. Je fluistert, bedankt ik zal jullie nooit kunnen bedanken voor jullie redding. Mijn man reageert als eerste naar mij. Dus hij hield jouw steeds zo bezig, ik snapte ook al niet waarom je zo snel op een vreemd hondje paste. Zijn hondje dus en nu ligt hij bij ons in bed. Jou ogen kijken hem aan, ja wat zegt hij…je ogen hij kust je. Je kust terug.
Ik kijk naar jullie, WoW kijk dat nou…je maakt mij gek, pakt mij in…je bent heel belangrijk in de afgelopen maanden geworden…
Ik schiet in de lach, iets wat ik altijd doe als ik zenuwachtig wordt. Wat…nou jullie…samen.. Houd je kop en kom hier zegt mijn man het is al goed.
Moet je kijken wat er tusssn ons ligt, geheel tot onze beschikking. Je draait naar hem toe, overlaad hem met zoenen, je hand trek mij naar je toe. En je zegt neuk me, gebruik mij. Ik wil wel van jullie worden, Niet van hen. Mijn harde mannelijkheid glijd in je…je kreunt…au.
Ik beself dat ik je pijn doe als ik door ga. Later zeg ik alle tijd om je te vullen. Ik stap uit bed en besluit een ontbijt te maken. Uit de slaapkamer hoor ik geluiden, jullie leren elkaar beter kennen, zoenende mannen, mijn mannen. Met liefde maak ik ontbijt en breng het naar de slaapkamer. Mijn zondag had ik anders voorstelt, samen varen..maar deze man is geweldig. Je slaat je ogen dicht. Eigenlijk weet je niet wat je zeggen moet, je lacht en ik lach mee. Nou de aap is uit de mouw…mijn vriendje en mijn man, ze vinden elkaar ook leuk. Ik word gek mijn mannen.
Eet maar, daar sterk je vanaan. Je hoeft niet uit te leggen. Wij kunnen het wel radden, wij zijn tenslotte ook niet van gister en kennen dat soort feestjes maar al te goed. Belangrijker je bent nu veilig bij ons. In mijn hoofd tolt van het bij ons..WoW dat klinkt lekker, mijn hele lijf ervaart een kriebel.
Na het ontbijt vrijen wij, gewoon met passie en liefde. Ontdekken hoe je kunt vrijen met zijn drie. Wij neuken je niet maar ontdekken elkaar. Een voor een spuiten wij, jij likt het op en kust ons ermee. Nat en geil vallen wij opnieuw in slaap. Ik kijk naar je, jij naar mij. Je knikt en bevestigd mijn blik. Ja dit is fijn, ik wil dit, jullie. Veilig..thuis…ons. Ik geef je een air kus.
14 uur wij liggen nog in bed. Mijn vent springt uit bed…kom guys douchen…picknick mand vullen de zon is er al, wij zouden gaan varen! Ik bereid het wel even voor, 16 uur bij de boot he en hij laat ons alleen, maar niet voordat hij mij een dikke zoen geeft. Ik reken erop dat je de boy goed verzorgt. Reken maar…wij zijn om 16 uur bij de boot. Tenminste als jij dat ook wil..heftig knik je van ja.
Mijn man verlaat de slaapkamer…eindelijk heb ik je alleen. Je weet mijn blik maar al te goed…straks vertel ik het je echt…je duikt onder het laken en zuigt mijn pik. Je bent van mij…je bedient mij…ik kreun van je…je kent me..mijn zaad spuit in je bekkie. Je gulzige bekkie, plagerig zuig je langer door…dan kom je omhoog en laat je volle bek aan mij zien. Je steekt je tong uit…je tongt mijn eigen zaad snowball in mijn bek. Het wind je kennelijk zo op dat ik voel dat je pik leeg spuit die klem zit tussen onze lijven.
Je glijd van mij af likt het af en komt boven op mij liggen en zoent met mij. Deugnietje van mij en kus je zachtjes, je hoofd rust op mijn borst. Mijn handen glijden over je lijf, je pijnlijke lijf. Het geeft niet zeg je…jouw handen voelen als medicijnen. Zo zacht en teder op mij. Ik pak je wat steviger vast, je kreunt. Ze hebben je flink te pakken gehad he…de klootzakken…je zo misbruiken en over je grenzen heen te gaan. Vanaf nu af aan hoef je nooit meer een high roller te zijn, van kick naar kick…je bent hier bij ons veilig en in je waarde.
Het is goed. Ik duik onder de douche en laat je achter in bed. Dat ruikt naar ons, passie en zweet en zaad. Stiekum geil je daarop. Je paal tekent zich af in de lakens. Ik roep je…als je mee wilt varen moet je als de drommel komen douchen. Daar sta je dan, weer met mij onder de douche. Je begint te huilen, ik troost je…nee geen sorry…ja ik weet je pakte mijn pik. Maar ik heb geen misbruik van je gemaakt…dan zou ik net zo slecht zijn als hen. Ik was je, we lachen…je zegt…je maakt mij gelukkig. Nee, jullie a jullie. Ik mag het hopen…maar echt.
Daar sta je dan…naakt in mijn huis…Ohja…je had alleen een gewaad aan….dan komt mijn vent binnen. Zo loop jij altijd zo naakt rond in andermans huis…je laat je hoofd zakken…nou ik kan er wel aan wennen…lekker ding. Je loopt naar hem toe en zoent hem…Ja ja…hij opent zijn tas, ik denk dat dit je wel zal passen. Tenminste ik heb je maat gegokt. Nou ja, heb je nu kleren voor hem gekocht! Euh ja, ik dacht hij had niks bij zich…enne wij konden wel wat nieuws gebruiken…Ik kijk in de tas…en schiet zo hard in de lach…dit meen je niet…Alle drie dezelfde outfits!
Ja zegt mijn man, de drie musketiers…maar dan nieuwe stijl. Ze zien ons aankomen zeg ik…ze weten nog niet dat er nog een gast aanboard komt. Dan hebben ze meteen door dat…En dat is belangrijk omdat….Nu is het jouw beurt om in de lach te schieten…zijn jullie altijd zo samen….daddy’s!
DADDY’s!!!!! Wat zeg je…als je het maar laat!Je grist je kleding van de tafel en verdwijnt naar de gang voor de grote spiegel. Ik kijk mijn vent aan, wil je dit echt. Hij knikt van ja, hij is leuk. Ik zeg houden! Daar staan wij dan, drie boys ready to sail away. Iedereen is er al…en de blikken gaan onze kant uit…Wat jij nog niet wist is dat vandaag onze huwelijksdag was en wij dus gingen varen met vrienden. Iedereen kent elkaar maar jou hebben ze nog nooit gezien. Je voelt de vragen en eigenlijk…I Dont care…ik heb mijn man, die mijn lover binnen liet, op zijn trouwdag. Je meegenomen, ik stel je voor aan iedereen. Mijn beste vriendin breekt het ijs…zo Jeroen heet je…nou schat…als ik de gezichten zie van mijn besties…you do good.
Ik houd je in de gaten aan board klets je met iedereen. Je bent lief en attent. Je zorgt dat iedereen het goed heeft. Ik kijk om mij heen en vang de blik van mijn man. Hij leest mij….en kijkt naar jou. Hihi ik krijg het schaamrood op mijn kaken. Ik gebied je om naar hem toe te komen…nog een laatste dans. Temidden van alle vrienden dansen wij. Je kijkt toe, mijn bestie ziet het en vraagt je te dans naast ons en dan doet ze iets..ze pakt onze handen en geeft je aan ons. Dans zegt ze..het klopt gewoon jullie drie
Mijn man zegt..ik wist dat hij het was, deze mooie man…ik wil jullie…mijn hart bonkt…mijn hoofd tolt…ik zweef..mijn mannen. Het is bijna ten einde…de boot legt weer aan…onze gasten verlaten het feest, zoals afgesproken precies 10 min voor 12….
Mijn man gooit de trossen weer los…he…wat gaan wij doen sailor…Varen zegt hij. Met zijn 3. Op het meer aangekomen gaat de motor uit…hij kleed zich uit en duikt het water in wij doen hetzelfde. Poedelnaakt zwemmen wij, met elkaar. De wolken verdwijnen, de sterren hoog boven ons wij klimmen weer aan board…en gaan liggen op het voordek..
Opnieuw…onze handen vinden elkaar….bedankt jongens zeg je…dat ik mee mocht…ik en zo zo intens…gefeliciteerd jongens dat heb ik nog helemaal niet gezegd. Ik kijk alleen maar naar je mooie kont, die natte kont in het maanlicht. Mijn vent moet lachen…nou bedankt..dit is ook wel een heel bijzonder cadeau dat ik kreeg op mijn huwelijksnacht…en dat na 25 jaar samen zijn.
‘Wat zijn jullie al 25 jaar samen maar dan was ik 5, Fucking hell!’ Fucking hell Yes…maar nu ga ik fucking hell Yes die reet die mij de hele avond al gek maakt neuken!
Daar drijven ze dan, neuken ze en vrijen en slapen ze…tot het ochtend gloren..Dat was mij toch wel een zondag waard. Twee lange nachten met een zondag ertussen…
Patronen zijn simpele kleuren, vormen of symbolen die telkens worden herhaald. Een patroon kan heel duidelijk zijn, maar juist ook tevoorschijn komen als je wat langer kijkt.
Patronen kun je terugvinden in de wereld van fotografie en psychologie, maar ook in de wereld van muziek. Overal waar je kijkt zie je patronen. Zelfs als we kijken naar ons gedrag zien we een patroon. Op automatische piloot staan we op, smeren we onze boterhammen en reizen we naar ons werk. Zo maar wat voorbeelden geplukt van internet.
Ik zie ook altijd vele patronen, in gedrag bij mensen, kleuren en zeker in vormen. Associëren en verbinding maken tussen dat wat je ziet, heeft zich al eerder eens ontvouwen. Hoe ben je er achter gekomen dat een vierkant een vierkant is of een cilinder deze bijzondere vorm heeft? Juist, je staat er niet bij stil, dat je als heel klein persoon deze vormen al leerde duwen door dezelfde vorm gaten.
Ik kan zo genieten van foto’s uit Marokko, de invloeden in hun gebruik van tegels, lijnen die elkaar raken en zo weer verstevigen.
Zo genoot ik van de week opeens van de vloer van het terras bij Artis, mijn oog was gericht juist op een space shuttle, die daar op eens stond, in mijn hoofd gebeurde er van alles. Banen om de aarde, strepen in de sky, mogelijkheden en dromen. En toen opeens de vloer, ogenschijnlijk met veel liefde aangelegd. Het had geen doel, maar deze shuttle was helemaal in lijn ermee. Waardoor het gezin dat er zat te lunchen als het ware er door werd opgenomen.
De korte storm, blies bij ons de bomen om, opnieuw keurig in lijn, ze gingen niet te gelijk om, maar een voor een. Hier werd de storm richting in het patroon van de wind gelegd. Los daarvan zijn onze paden ook een prachtig patroon dat nooit verveeld om te volgen. Kinderen springen op steeds dezelfde kleur tegel en volwassen personen betrap ik er ook regelmatig op. Het zal wel iets met ordenen zijn, even je laten leiden om vrij te komen.
Op terras werden wij verrast met een bui, die zat er wel aan te komen, maar diende zich te vroeg aan. Iedereen vloog van het terras, wij zaten er gewoon. Het voelde als een tropisch regenwoud, de geluiden van de dieren van Artis op de achtergrond. Dikke druppels en wij besloten onze stoeltjes op te pakken, het glaasje wijn behoefde niet verwaterd te worden. Onverwacht zaten wij dan ook tegen de gevel geplakt, vermakelijk te kijken hoe gezinnen zich hergroeperen om naar huis te gaan. Maar na regen komt zonneschijn en even alles droog maken, zaten wij erna toch weer lekker.
Al met al is alles een kunst van patronen, dus geen kunst aan! Wij voelen ons er prettig bij, patronen te creëren. Wie ben ik dan om je te bewegen om mijn patronen te willen veranderen of willen volgen?
Duhuh, stap maar eens uit je hokje…. Doe eens die andere bril opzetten, ja verplaats je nu maar eens in een ander patroon. Wie weet leer je dan nog eens dat er meer is als je leert voelen, kijken en ervaren. Ik plaag je natuurlijk even, dat hoort er ook bij toch.
In Sitges, bloem patronen en denk ik aan mijn moeders. Ze deed het toch altijd maar mooi dat kleren naaien, truien breien en nog meer creativiteit. Kies maar je eigen patroon er zijn al zoveel anderen.
En over patronen gesproken ik moet nu gaan poepen. Het is ochtend en ja das ook een patroon waar je de klok op gelijk kunt zetten. Fijne verwondering gewenst.
Daar zag ik je zitten, op een afstandje dacht ik nog, huh? Wat zit je daar ineengedoken op een nog redelijk leeg Museumplein. Ik was er vroeg omdat ik langzaam weer probeer een wereldraadje te vinden. Dat op zich al een dagtaak is.
Maar als ik dichterbij kom wordt je juist steeds groter? Ik loop eens om je heen, lees de tekst #stillestrijd. Zo ogenschijnlijk hippe tiener, alles in smetteloos wit. Ik scan de QR code en wordt mij duidelijk waar je voor staat. Het bijzondere kunstwerk heet Stille Strijd van Saskia Stolz.
Ik heb wel iets met uitvergrote beelden, het heeft iets ongrijpbaars ook in zich. Maar zoals dat gaat blijft het verhaal erachter aan je kleven. Het gaat over jongeren die aan zelfdoding denken, om het bespreekbaar te maken. Ik heb al eerder een blog over een zelf gekozen dood geschreven, waarin ik aangaf het ook te begrijpen. Niet elke zelfdoding is ook een oplossing. Maar weten dat er ook hulp is, of in ieder geval iemand om mee te praten. Het delen van je gevoelens echt belangrijk is. Er rust natuurlijk een taboe op, je mag dit niet doen. Maar wie aan de andere haast donkere kant heeft gestaan, begrijpt het. Geen uitweg zien, de wil om te leven je is vergaan. Nog daargelaten wat het allemaal met je omgeving doet erna. De duizenden achter gebleven onbeantwoorde vragen.
Er zijn geen woorden, hier is laten weten dat je kunt luisteren, dat het goed is om te delen en te spreken. Dat deze gedachte ook er mogen zijn. Samen op zoek naar je antwoord. Zelf ben ik vrijwilliger geweest bij een hulplijn, niet voor zelfdoding daarvoor moet je echt meer stof tot je nemen. Maar deze gevallen werden wel besproken, het zijn stuk voor stuk trieste verhalen.
Uit eigen ervaringen, weet ik ook hoe het is, dat je denkt dit is mijn enige weg nog. Ik moet gaan. Hoe de druk van anderen je tot de drempel kan brengen. Ik ken kinderen, jongvolwassenen en volwassenen personen die op deze wijze uit hun leven stapten.
Ik vind het beeld mooi, het laat je denken, juist helemaal niet aan waar het voor staat. Maar door het in de publieke ruimte te zetten komt een dialoog opgang. En daar wijd ik dan graag een blog aan. Wie mijn blogs leest en misschien zelf deze donkere stip op zijn of haar horizon zet. Weet dat er altijd iemand is die naar je wilt luisteren, die het gerust. Bij mij…. Of een organisatie zoals 113 zelfmoordpreventie. Misschien vind je er niet je antwoord maar zeer zeker een luisterend oor.
24/7 anoniem en gratis 0800-0113 of chat op 113.nl
Walt's Hoekje 