De één noemt mij “ouderwets”, wat ik op zich wel grappig vind, ik noem veiligheidshalve haar naam maar niet maar zij van 89 heeft gewoon een werkster. de ander Mien Dobbelsteen, weer een ander vraagt dood leuk of ik ongesteld ben! U raad het al zeker, Dora is de binnen boel aan het doen. Wie Dora is, een heel oud liedje 🎶.
Mijn schoonmoeder is juist weer appe trots op mij. Zo netjes en keurig, ze houd ervan. Op zijn paas best. Deze lockdown is haast over, dus heb nog een paar dagen om alles door mijn sopje te laten gaan. Ach, ik ben gewoon gek op de geur van dennengroen. En zo heb ik wat te doen, toch niet dan ja toch.
Mijn moeder was niet zo’n poets, mijn vader deed het huishouden. Liberaal hè? Het kon niet anders, pa mocht niet meer werken, maar in huis redde hij dat prima. Dus heb ik het denk ik wel van hun beide. Huis soppen, met name vroeger de keuken deed ik voor hun. Dan zaten ze te werken in de serre, hun blikken tevreden als ze de keuken in kwamen. Langzaamaan kwam ik gewoon steeds een dag even de boven boel, de wc en de badkamer doen. En meer handen maken lichter werk.
Het is een soort ordenen, zo zie ik dat. Weten wat je hebt er een zuinig op zijn. En dan heb ik die leuke viervoeter hier nu weer in huis, die toch wel moet wennen aan al die vreemde snuffels en apparatuur. Herrie in de tent. Mijn vent, is ook zo dol op frisse snuffels, dus zijn goed keurende blik is dan toch ook een fijne beloning voor al het werk.
Nog een stukje kamer en de keuken voor volgende week, klaar is Dora euh Walt met de vroege voorjaarsschoonmaak!
“🎶Dora, de binnenboel, Dora de buitenboel doeeeeennnn🎶
Daar kreeg ik weer eens een pluim, van mijn blog machinetje. Ik tik mij dus suf, dat doe ik eigenlijk al echt best heel erg lang. Je had vroeger de schoolkrant, daar stond ik gewoon al in. Ik heb redes mogen houden en op de hoogtij dagen had ik zelfs op den Twitter een trending topic. #zegietsaardigsdag of iets in die strekking. Daarnaast schreef ik inspiratie columns op Koffieleutjes.
Daar moet op gedronken worden..hiep hiep 🎉
Wat overblijft is mijn blog, altijd voorzien met een persoonlijke note. Mijn lezers vinden het tijd dat mijn verhalen groter worden, meer diepgang en graag met een diepere laag. Het persoonlijk verhaal, dat is wat raakt.
Toch schakel ik niet verder door, een boek blijft liggen, losse hoofdstukken, personen en personages liggen in karakters te versloffen. Eens komt er dat moment. Mijn mijmer en rijm boekje ligt als één uitgave bij mij in de kast.
Wat is dan de drive? Waarom toch steeds die stukjes, verhalen en verzinsels? Mag het zo zijn dat het mij gewoon energie geeft, gewoon om het doen, niet zo zeer voor het eindproduct. Doen om het doen. Iedereen die mij leest weet dat ik het deed om mijn dyslexie uit te dagen. Maar nu ik deze eigenschap heb begrepen en omarmd is de mening die iedereen geeft ervoor helemaal niet zo belangrijk. Bevestiging vind ik van binnenuit.
Prestatie!
Haha, ik heb dus gewoon een stikker gekregen, net zoals vroeger op school. De krul van de juf. Wie schrijft die blijft, toch? Niet dan?
Goed, wie mijn werkjes heeft gelezen vanaf de start, weet ook hoe diep je kunt zitten. Dat schrijven helpt. Lang heb ik gedacht dat ik niet oud zal worden, dat het leven geen zin heeft. Mijn schrijven was bedoeld als troost voor hen die achterbleven, soort van afscheidscadeau. Dat het impact zou hebben, het van goh, wat was hij bijzonder en wat spijtig dat ik het niet eerder heb gezien en lezen. Dan hadden wij hem beter kunnen begrijpen. Niet oud worden of te vroeg sterven…
Ik laat de laatste zin bewust even rusten. Mijn leven had een doel, dat was te zorgen dat alles en iedereen om mij heen bleef staan en zou overleven. Een perfectie van het toneelstuk “het vergeten kind”. Ik kan er nu hard om lachen, het heeft mij allemaal juist op vele vlakken sterker gemaakt.
Elk mens heeft diepere lagen, mijn laag, mijn eigen ik, die heeft geen oordeel. Deze leeft en is niet afhankelijk van de mening van anderen. Erkenning laat deze koud, deze geef ik nu zelf. Kijk eens in de spiegel, kijk eens echt. Durf je jezelf een vette knipoog te geven of kijk je weg? Wat is je behoefte? Is de muur echt nodig voor jezelf die je opgooit of omdat je de mening van de buitenwacht te moeilijk vindt?
Je mag mijn blog zien als chatbot, ik praat met je door mijn woorden. Jij als lezer bepaald je waarde, zonder oordeel natuurlijk. Het blijft een keuze, 9 jaar koos ik voor dit platform, groei en afscheid hand in hand.
Voorlopig blijf ik heerlijk stukjes tikken, al is het maar omdat een groot man ooit zei: “ Alles wat je opschrijft is waarheid en hoef je niet te onthouden, hierdoor ontstaat ruimte voor nieuwe dingen.”
Het leven is mooi, geniet ervan. Soms hoe klein alles ook is.
Op de groente afdelingen van de supermarkt. Je komt toch wel de gekste dingen tegen, nog even denk je lees ik het nu goed op de verpakking. Het staat er toch echt en begin al aan mijzelf te te twijfelen.
Verpakking tja, dat kan er eigenlijk wel vanaf, onnodig op groente en fruit. Zeker als ze voor extra verwarring zorgen. Dat moet eens nader onderzocht worden vind ik. Daar sta ik dan in de keuken met mijn dacht ik “gewone” cherry tros tomaatjes. Ik heb deze zo nodig in het gerecht dat ik ga koken. Maar wat als blijkt dat, hoewel ze eruit zien als tomaatjes dit niet blijken te zijn?
Het kan natuurlijk ook zijn dat de man of vrouw die verantwoordelijk is voor de verpakkingen en teksten het apparaat bewust dit heeft gedaan. Misschien net een slecht weer gesprek gehad met de baas of er gewoon geen zin in had. Tja, of maandag ochtend, ik haal een geintje uit kijken of mijn werk wel opvalt.
Is het nu een kers, pruim of toch een trostomaat? Ik denk trostomaatjes
Ik tik in de zoekmachine de bedrijfsnaam, eens kijken of er nog meer vreemd fruit te koop is? Er staat dat ze als branche voortdurend op de hoogte is van de wensen van de consument. Handig wist niet helemaal niet dat er een wensen loket is, heeft iemand de tomaat eigenlijk zelf al eens gevraagd? Je kunt als snel groeiende tomaat tegenwoordig nergens meer rustig hangen of je wordt veredeld! Geen wonder dat je dan op een gegeven moment in de crisis beland.
Ik nog verder op onderzoek, kom ik een stuk tegen van team eten uit de Elle. Met verbazing lees ik het en plak het even hierin zodat jullie mee kunnen lezen. Er is zelfs een naam voor, helemaal in deze tijd, het fruit heet hybride!
Wow! Deze 5 fruithybrides bestaan echt
Van frambraam tot eh… stekelaugurk?DOOR TEAM ELLE ETEN 11/02/2020
ESKEMARGETTY IMAGES
Helemaal klaar met een saaie appel of banaan? Maak je geen zorgen, met deze vijf bizarre fruithybrides fleur je je fruitmand weer helemaal op en kom je nog steeds aan twee stukken fruit per dag.
DARIOZGGETTY IMAGES
De officiële naam van deze vrucht is eigenlijk Tayberry, maar wij vinden de frambraam veel leuker. Het is, zoals je waarschijnlijk al kunt raden, een kruising tussen een framboos en een braam. Hierdoor ontstaat een reuzenframboos, die iets minder zoet is dan een framboos en minder zuur dan een braam. Deze fruithybride is dan ook goed te gebruiken in taarten en toetjes.
OLIVIA-SUNNYGETTY IMAGES
Onze persoonlijke favoriet is toch wel de Pineberry. Door zijn smaak zou je denken dat deze witte aardbei een kruising is tussen een aardbei en een ananas. Dat lees je goed, deze vrucht smaakt écht naar ananas. Het is alleen geen kruising tussen deze twee soorten fruit, maar tussen twee verschillende soorten aardbeien. Deze fruithybride smaakt het lekkerst in mei en juni.
SMNEEDHAMGETTY IMAGES
Een schoonheidsprijs verdient deze vreemde vrucht niet, vandaar de naam Ugli fruit. Ondanks zijn uiterlijk dat lijkt op een gerimpelde oude citroen, is deze kruising tussen een grapefruit en een mandarijn wél lekker zoet en buitengewoon gezond. Hoog in vitamine C, fosfor en calcium is deze een dikke aanrader.
MEMBIOGETTY IMAGES
Gehoornde meloen, stekelaugurk, kiwano: deze bizarre vrucht is bekend onder vele namen. Het is familie van zowel de komkommer als van de meloen. Niet alleen het uiterlijk van de gehoornde meloen is bijzonder, ook zijn smaak is uniek. Deze wordt beschreven als een combinatie van citroen, komkommer en banaan. De gehoornde meloen is lekker in salades, maar ook als topping voor yoghurt of gebak.
MERC67GETTY IMAGES
Officieel is dit geen hybride, maar dit fruit lijkt wel heel erg op twee verschillende vruchten. De mini- of babykiwi is klein en groen, net zoals een druif, maar zodra je hem doormidden bijt, zie je de duidelijk herkenbare vorm van een kiwi. De mini-kiwi is misschien zelfs wel beter dan een normale kiwi. Hij heeft namelijk geen harige huid en hoeft dus ook niet geschild te worden. De mini-kiwi kun je net als druiven gewoon stuk voor stuk opeten.
Verder onderzoek en er zijn ook groenten in diepe crisis. Ok er wordt natuurlijk wel hier en daar eens kruis bestuift, dat doet moeder Natuur ook regelmatig, maar dat wij mensen toch steeds maar denken laten wij het maar eens doen, gewoon omdat het kan.
Nieuwe vrucht in de schappen: een mix van meloen en komkommer
In de Nederlandse fruitschappen is sinds kort een nieuwe vrucht te vinden: de cumelo. De mix van een komkommer en een meloen groeit maar op één specifieke plek in de wereld, maar ondernemer Gerard van Loon haalde hem naar Nederland. ,,Het is een spontane kruising tussen een komkommer en een meloen en wordt hier al eeuwen gegeten”, vertelt hij. De cumelo groeit alleen in de Italiaanse streek Puglia. ,,Een aantal kilometer verderop hebben ze nog nooit van de vrucht gehoord, het is echt een lokale fruitsoort.”
Kalettes®
Kalettes.
Kalettes® zijn een soort koolrosetjes met krullende, paarsgroene bladeren. Kalettes® zijn een kruising tussen boerenkool en spruiten. Naast dat ze er mooi uitzien zorgt de zoete, nootachtige smaak van kool voor een lekkere smaaksensatie. Kalettes® zijn rijk aan vitaminen, mineralen en vezels. De groente is van november tot en met maart verkrijgbaar.
Ik verlang naar de andijvie van mijn ouders, uren koken op het vuur. De stink spruiten en stronken boerenkool. Gewoon omdat het kool is. De zure kool omdat je vergat deze af te gieten voordat je deze bereide. Dat bloem nog kool was en geen roosje.
Tomaat
Arm groente en fruit, is er al een 112 hulplijn opgestart? Wie kunnen ze bellen?
“Hallo, u spreekt met Cherry Pruim Trostomaten.”
Wat kan ik voor u doen, mevrouw Pruim-Trostomaat? “Zeg maar Cherry, ik ben een beetje de weg kwijt, ik ben een beetje beurs geslagen, ik lig hier al een tijdje en er was een mijnheer die wel heel erg direct mij aanzat te kijken, hij kneep zelfs even in mij.” Dat zijn geen fijne berichten zeg, wat denkt u zelf dat het was? “ Hij bracht mij aan het twijfelen, nu denk ik dat hij denkt dat ik een Trostomaat ben, maar dat is mijn familie. Ik heet Cherry Pruim, ik vind dat ik ook rechten heb! Wat u?”
Ik zou als ik u was er nog een nachtje over slapen. “Maar die heb ik niet, ik lig hier in een vreemde keuken, ontvoerd en ben in tweeën gehakt!!!” “Ik ik ik…“ Wat zegt u mevrouwtje Pruim ik hoor ik opeens heel slecht, wat siddert het opeens op de lijn. Mevroooouw, mevrooouw, cherry-picking, Cherry?
En weer een veredeld leven komt tot een einde, het is toch te triest voor woorden.
Een vierde kan daar natuurlijk ook wel bij. Gaan voor drie op een rij was wat de suppoost ons vroeg. Het duurde even dat wij het door hadden. Toen mochten wij gewoon gratis parkeren in Hal 12. Gratis in Amsterdam parkeren, tjonge dat lieten wij ons geen tweede keer zeggen.
Deze locatie kon ik eigenlijk alleen van de zee aan stokjes die je in je neus en keel laat boren. En voor mij het laatste winter feestje van mijn werk. Het lijkt allemaal al zo lang geleden.
Er lag een heuse groene loper, volg de Groenen dacht ik onwillekeurig. Dit bleek de juiste. Goed zo meneer, fijn en wat goed dat u er bent. Kijk je kunt meteen merken dat hier allemaal gastvrije studenten aan het werk zijn, die je vroeger nog wel eens zag in de plaatselijke restaurants.
Het is hier een komen en gaan, de Kalverstraat is er niets bij, maar dan zonder alle tassen sjouwers. Ik kijk naar mijn outfit, ja das inderdaad de mode die ik herken van twee jaar geleden. Maar iedereen hier loopt een beetje achter. De trent van nozums met langere manen komt ook weer helemaal terug. Wat zijn de mensen met wie ik op loop allemaal aardig en netjes naar elkaar toe. Zelfs op ander halve meter afstand.
Opeens is er iets aan de hand, iedereen moet aan de kant, het lint tussen baan groen en blauw wordt geopend, een echtpaar wordt vriendelijk toch duidelijk verzocht naar de blauwe baan te gaan. Tjonge, ze durven wel zeg, met rode wangen en de hoofden gebogen volgen ze de blauwe verder. “Komt u maar meneer, ik zie alles in orde en de juiste datum, alles keurig op nee!” Dank u wel mevrouwtje, aardig van u. De hoek om, jeetje houd het nooit op, weer de lange banen, de groene rechtdoor en de blauwe buigt af, deze personen zitten aan tafeltjes, er wordt druk geschreven. Foute blauw denk ik, dat blauwe. Maar ik mag door want ik loop groen.
De rai op een door de weekse avond.
“Dag meneer, uw papieren graag?” Ook weer in orde en mag door naar het next level. “Dag mijnheer, paspoort en heeft u de verklaring omtrent status bij u?” Natuurlijk, alstublieft, wat is het hier immens groot zeg. Net een fabriek. De dame achter het loket, kijkt even wat schuin omhoog naar mij. “Dank u meneer, hier uw nieuwe formulier, meld u zich daar maar.”
Een jonge man knikt, “u kunt daar zitten”. Ik bedankt en zeg dat ik liever sta. “Gaat u toch maar even zitten soms duurt het langer dan verwacht”. Braaf ga ik dan maar zitten. Hij had gelijk, ik kijk rustig rond. Wachten duurt altijd langer, ik bekijk de processen, de mensen en alle borden met teksten. Degene die dit allemaal hebben opgezet voor ons verdienen een lintje. Zelfs de dol dwaze dagen bij de Bijenkorf worden nog vele male chaotischer. Maar de rust hier, iedereen doet hier gewoon mee, zonder commentaar en gemor. Wat een verademing.
Dan mag ik, een uiterst vriendelijke mevrouw met mooie rode Jihab. Das het juiste woord voor dit type hoofddoek. “Gaat u maar zitten, u heeft het goed voorbereid, mag ik uw formulier, zo ook netjes.” Ik zeg nog drie vinger kootjes naar beneden. “Klopt meneer, in de spieren niet in het vet.” Zuigt u ook vet weg, dan weet ik nog wel wat plekjes. Samen lachen wij, kijk een dag niet gelachen is een dag niet geleefd. “Bedankt voor deze meneer.” Graag gedaan zeg ik en ik mag weer verder, weer even zitten staren naar de klok. 15 minuten me time.
Daar zit ik dan, drie op een rij, ik ben geboosterd. Maar voor mij is het vier op een rij. Covid bezocht mij al eens. Ik kreeg hier het zelfde goedje als de vorige keren. Mijn lijf zal nu beter weten wat te doen. Mij beschermen. Ik hoor bij de zwijgende meerderheid, fijn om ergens bij te horen.
Het gaat zo vaak over de virus wappies maar eigenlijk wil ik een nieuwe term de wereld in helpen #vactiewappie, hij en zij die doen wat er nodig is. Samen sterker en hopelijk houd het dan snel op. En ja de 4de prik komt ook nog wel. Helaas, maar ik mag bewegen en reizen. Leven met beperkingen, vele doen en kunnen het.
Ik mag weer weg, dit keer via de blauwe loper, de goede kant uit. De uitgang. Nog twee dagen beetje last, zere arm en wat extra bijverschijnselen maar dat heb ik er vooral voor over. Alles om niet met op mijn buik in een ic bed te liggen.
Stilte heeft hier het laatste woord. #vactiewappie #vactiewappie #vactiewappie.
1 januari 2022 is de 1e zaterdag van de maand. Deze dag is de 1e dag van het nieuwe jaar. Ben je op deze dag geboren dan is je sterrenbeeld Steenbok. De zon kwam op om 8:47 en gaat om 16:39 onder. De maan zal voor 4% zichtbaar zijn. Hoe weet ik dit toch allemaal, gewoon even google gebruikt. Toch bijzonder dat ze heel precies kunnen zeggen hoe laat de zon op komt en de maan zichtbaar zal zijn.
1946 – In de VS wordt de eerste elektronische computer vervaardigd.
Zomaar wat feitjes op deze dag, 1946, de eerste computer. Wat zouden deze mensen opkijken dat wij nu een kleine zakcomputer met ons meeslepen. Het zit nog net niet ingebouwd in onze arm. Apple doet een poging met een horloge, next step is natuurlijk een nieuwe onderarm!
Maar goed.., goede voornemens? Iemand? Ik wilde slechte voornemen, maar dat mocht dan weer niet. Dan niet! Duzzz.
Mijn goede voornemen, volgens oud Hollands gebruik moet je huis weer schoon en fris worden voor de paas. Dan begin ik vandaag met de kerstboom…🎼gooi je schoonmoeder uit het raam en de kerstboom erachter aan…🎼
Sorry, lied ging door mijn hoofd, de voorjaarsschoonmaak, zit toch in mijn genen. Het is zo gebruik wat je niet leert maar overneemt zonder dat je er erg in hebt.
🎼ik krijg een heel apart gevoel van binnen🎼, sorry weer een liedje! tijdens de vorige lockdown nam ik daar ook even lekker de tijd voor, alles uit de kastjes, wat weg kan mag weg. Alleen dit keer wordt het ‘blijft het in Amsterdam of gaat het mee naar Spanje’, tja een tweede thuis moet ook gevuld. Ont spullen door her te verdelen. 🙂
Twee jaar geleden werd ik ziek, de wereld stond stil, in maart bleek het bij anderen covid te heten. Bij mij achteraf ook. Het was een leerzaam moment, jezelf en je lijf opnieuw leren kennen. Geen kracht, longen die het maar moeizaam op pakte. Mijn geheugen bleek geen steun te willen geven, alles door elkaar. Mijn rechterbeen die klapte wat, maar hak hiel teentje, nee dat begreep hij niet. Toch deed ik op mijn manier de binnenboel. Een kastje in de keuken per dag schoonmaken meer trok deze bruin de beer niet. Maar goed, meedoen werd belangrijker dan stilzitten op een stoel in de zon. Tjonge wat hadden wij in dat jaar een mazzel met het voorjaarszonnetje. Ik was nog nooit zo mooi bruin zo vroeg in het voorjaar.
Dat covid, corona zoals vele het noemen, heeft mij wel aardig wat gekost. Hardlopen gaat nog steeds niet, longen opbouwen gelukkig wel, mijn geheugen is weer een steun (soms wat jammer, ook de verkeerde dingen kwamen terug). Alleen mijn rechterbeen, tja, laat ik zeggen is niet mijn beste beentje meer om voort te zetten. Maar ik heb er gelukkig nog een en die wist niet dat die het in zich had om beste beentje te zijn. Gelukkig dat mijn humor en spirit altijd is gebleven, mijn humor hoeft de jouwe niet te zijn. Maar een beetje zelf spot kan geen kwaad.
Het zijn de normaalste dingen, de gewone dingen die het makkelijker maken. Het is allemaal niet zo moeilijk, de tijd waarin wij leven houd het overzichtelijk. Je kunt wel willen dat het anders is, maar veranderen kan je het vaak niet. Accepteren dat wat is, ook het dat geweest is, maakt alles gewoon een stuk makkelijker.
🎼 Dora de binnenboel, Dora de buitenboel, doeeennnn🎼. Het leven is een feest en denk dat ik vandaag de bovenste kastjes met een sopje ga doen. Allemaal!
Het houten hoofd negeer ik…en zit nog even lekker mijn eerste stukje te tikken. Dan staat er tenminste iets op de rol. Zo’n blanco blad wordt ik namelijk zo onrustig van. Dan moet er iets mee.
Maak er een mooi jaar van mensen, dan heb ik deze ook! Kan er iemand trouwens goed schilderen, ik zie een klusje? Het is in Spanje, iemand?
Ps: ik ga in de benen een goede en een slechtere. Een nieuwe dag, jaar en zo meer. Make it count!
Walt's Hoekje 