Alles is familie, kerstgeschenk

Wie mij kent weet dat ik af en toe iets schrijf over familie. Nu gaat dit vaak over mijn moederskant maar dit keer een verhaal vanuit mijn vaders kant. De kant die ik recent ben gaan ontdekken. Na het toepassen van de fontein, kwam ik er achter vele vraagtekens te hebben. Iedere schakel staat in je leven ergens voor en heeft hoe dan ook invloed gehad in je denken en handelen.

De vader van Loesje

Ik was aan het spitten in mijn familie boom en ontdekte wat verborgen was al deze jaren. Zo maakte ik contact met een zoon van een van mijn vaders zusters. Nu wist ik wel van hun bestaan, maar was simpel weg te jong. Hij reageerde heel fijn op mijn bericht en belde mij spontaan op. Hoewel ik wel hoorde dat hij aan het autorijden was praatte hij honderduit. Over alles en de weetjes en waarom het contact er opeens niet meer was. Wat kwam mij dit allemaal bekend voor, de vele momenten van afscheid, het niet kunnen hechten, de verbinding nooit kunnen vasthouden. Het gevecht en toen de leegte. Wat een bijzondere ervaring.

Ik hoor de auto stoppen en hij zegt een momentje blijf aan de lijn. Even is het stil en dan gerommel en gestommel. Er komt iemand in de auto zitten. Ja, ik leg je rollator wel achterin. Dan start de auto en stelt hij haar een vraag. Raad wie er aan de lijn is? De vrouwenstem geeft antwoordt, maar het juiste zit er niet bij. Het is familie! Het is een zoon van je broer. Opeens heb ik zelf in de gaten wie ik aan de lijn heb. Het is de zus van mijn vader. Ik wist niet of er nog een van de 15 in leven was. Ze blijkt de laatste te zijn, 88 levenslang. Ze klinkt zo opgewekt en al helemaal niet als een vrouw van in de 80. Ze is verguldt, je vader jongen, die was een stijfkop en wij ook. Wat ben ik blij een teken te krijgen zegt ze. Als deze tijd voorbij is moet je op de koffie komen. Er is zoveel dat ik je kan vertellen, laten zien. Foto’s vraag ik, ja jongen en ze vertelt mij over mijn vader, alles precies zoals ik had gedacht maar hij nooit over sprak. Ik merk dat ik steeds vol schiet, ze heeft mij door. Jongen, ik ga je alles vertellen. Ze waren op hun bestemming en gaf aan mij heel graag te willen ontmoeten bel mij morgen maar.

Ik hang op, gevuld met emotie. Een dikke glimlach op mijn gezicht wat een geschenk, blijk ik opeens nog een levende tante te hebben, iemand die mij kan voeden met de mooie momenten en over mijn vaders verleden. Dat er ook vervelende kanten aanzitten zal ook onderdeel zijn. Die avond voeg ik haar toe in mijn contacten en daar staat haar foto. Ik herken haar, ze heeft dezelfde ogen en mond als mijn pa. Wij dragen hetzelfde gezicht. Er zitten mooie stukken in, het is vooral moeilijk omdat mijn va, nooit sprak ergens. Ik hem nu nog beter begrijp. Wat er niet was kun je ook niet geven. Maar ook super mooi liefdesverhaal van mijn oma. Foto’s komen tot leven die ik heb. Echt heel bijzonder.

De dag erop bellen wij bijna een uur en ik voel haar warmte, begrijp haar pijn. Luister als een spons naar haar verhalen. Een mooiere kerstcadeau kan ik mijzelf niet wensen. Het geschenk van familie, ik voel mij zo ongelofelijk dankbaar voor deze kans om compleet te worden.