Iedereen heeft van die zaken, al langer onderdeel in je leven. Ze vallen niet eens meer op, toch zijn deze er altijd. Dagelijkse dingen, gebruiksvoorwerpen en verzamelobjecten.
Zo ook het object op deze foto,
Overduidelijk een ring, het gaat om de rechter, die om de pink. Hoewel die om mijn ringvinger ook zeer belangrijk is in mijn leven. Een trouwring, verbond van liefde en genegenheid.
Eigenlijk was ik niet van plan om te trouwen. Alles valt goed te regelen in het leven. Op zoek naar een thema voor een feest, wij waren 12,5 jaar bij elkaar. Op Google belande ik steeds op trouwfeest pagina’s, ik die altijd zei; “Trouwen is niets voor mij”.
Na een tijdje nagedacht te hebben, bedacht ik dit is wel een thema die niemand verwacht. Trouwen doe je niet alleen, er moest dus iemand een vraag beantwoorden met “Ja”.
Een aanzoek hoe plan je dat? Ik bedacht wij gaan op reis, New York en Miami. En dan “hoe origineel” het aanzoek op Time Square om middernacht en dan aansluitend een weekje zon. Maar partner lief wilde het juist omdraaien, helaas geen hotel te krijgen op de Keys. Daar sneuvelde het plan op de tekentafel.
Poging twee, oud en nieuw op een salonboot, gezellig met vrienden, geen schipper te vinden voor deze avond.
Poging nummer drie, een prachtig ⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️ hotel in ons Amsterdam geboekt met oud en nieuw. Helaas werd man lief ziek, de overnachting ging niet door. Het hotel gebeld, ik de situatie uitgelegd en mocht deze om boeken. Vier januari deed ik mijn aanzoek, keurig op mijn knietjes. Het was een mooi moment. Het antwoord was “JA” en wij vierde dit heugelijke feit intiem met zijn tweeën.
Toen begon het plannen maken, wat wilden wij? In massa of juist intiem! Wij kozen voor een kleine plechtigheid en een vaart in een salonboot. S’Avonds een feest met een te gekke band. Hoe mooi was het om zoveel dierbare mensen in een ruimte te zien.
Onze trouwring werd een cirkel in wit en geel goud, twee werelden versmolten in één.
Er was al een ring in mijn leven, als kind was ik er al dol op. Als een ekster keek ik naar haar eenvoud en rode glimmers erin. Ooit zou deze ring om mijn vinger zitten. Als de draagster haar handen waste deed ik haar altijd even om, ze paste perfect om mijn vingers. Mijn trouwring is ontworpen om naast deze ring om mijn vingers te zitten.
Kleine mannen worden grote mannen, de ring in gedachten altijd mee. Vele jaren later overleed de ringdraagster. Je raad het al, mijn moeders ring werd de mijne.
De ring past net niet, ook vind ik het raar haar te dragen, het is nog altijd haar ring. Haar robijnen glinsteren en fonkelen nog altijd. Voor de foto draag ik heel even haar ring. Als ik nadenk over de ring, weet ik niet eens hoe deze in mijn moeders bezit is gekomen, alleen dat deze er altijd was.
Mijn moeders leven was een zwaar leven, vol met geheimen en verborgen gevoelens. Als kind vluchten ze in een fantasie wereld, Adarg Oltip zo heette ze daarin. Als de tijd mij toestaat zal ik haar verhaal gaan schrijven. Voor nu bewaar ik haar ring en denk met veel liefde terug aan haar. In gedachten zijn en blijven mijn trouwring en de hare verbonden.
Dit was de laatste alledaagse dingen. De kroon in deze reeks is een robijnen ring.
Walt's Hoekje 