Ont-Moeten

  
Van de week mocht ik deel nemen aan een training, daar zal ik jullie verder niet mee lastig vallen. In deze training kwam de term Ont-moeten voorbij. Opzich is er niets mis met het woord ontmoeten. De interactie tussen anderen wordt over het algemeen als prettig ervaren. Echter werd hier juist aangegeven om het moeten eens los te laten. 

“Ont-moeten zonder te moeten.”

 Je kent vast wel het gevoel, je wilt nog even dit regelen, maar eerst moet er nog iets anders gebeuren, daarbij was je even vergeten dat de afspraak voor de tandarts ook had gemoeten. Een todo list van hier tot Tokio. Wanneer je even stil staat, jezelf even wat tijd gunt om overzicht te krijgen, realiseer je je dat aan het einde van de dag de lijst toch wel klaar komt. Dat ene moment ontmoet je jezelf. Lekker gevoel is dat. Te vaak zijn wij bezig met het eind doel, met het vervullen van wensen van jezelf en vooral die van anderen. Zelfs onnodig in gedachten verzonken. Zo gaat dat ook in bijvoorbeeld verkopen, wij moeten targets halen, wij moeten klanten tevreden houden, wij moeten werken in een team etc. etc. Wie geniet hier nu echt van, ervaart hier passie door? 

De oplossing is simpel, door te “ONT” Moeten gaat je gevoel weer stromen. Begrijp je opeens weer dat juist door interactie in het heden en niet met het eind resultaat je veel meer geniet ervan. Je passie komt weer boven, je gevoel volgt als vanzelf. De eindstreep haal je toch wel, maar het is juist zonder moeten wat het leven en contacten prettiger maakt. In je contact met anderen komt er een oprechtheid terug, de ander voelt ook een vorm van erkenning voor zijn of haar zijn. Ik schrijf dit zonder zweverig over te willen komen. 

Mij heeft het “ont” moeten rust en ruimte gegeven in mijn manier van de zaken en mensen benaderen. Nee, ik moet niets, maar beleef alles wel met passie en meer gevoel. Heerlijk!

Ik bedacht mij ineens

Wat is correct: Ik bedenk me dat ik nog een boodschap moet doen of ik bedenk dat ik nog een boodschap moet doen?
In de betekenis ‘beseffen, zich realiseren, tot het inzicht komen’ is een werkwoord. Onderweg naar huis bedenk ik dat ik Hans niet eens gefeliciteerd heb. Plotseling bedenk je dat je niet eens weet wat tandsteen verwijderen inhoudt. Tegenwoordig wordt in die betekenis ook vaak het wederkerend voornaamwoord toegevoegd. 

Ik bedenk me dat ik er geen seconde aan heb gedacht, dat de elektriciteit zou kunnen uitvallen. Klazien bedacht zich dat ze nog boodschappen moest doen. In het is zich bedenken standaardtaal in de betekenis ‘van mening veranderen, van zijn mening terugkeren’. 

Hij wou iets zeggen, maar bedacht zich toen hij zag dat Peter-Jan binnenkwam.

Tja, dat bedenken…wel een dingetje hoor. Ik denk er nog eens over…

Tot de laatste man

De titel van een boek van Sir Ian Kershaw, wat een onderzoek heeft deze man gedaan om dit werk te maken. Zelden raad ik echt een boek aan, het is geen gemakkelijk boek. Alle feitjes en dat zijn er veel, leiden naar de ondergang van Hitlers Duitsland. Het laat de geschiedenis zien, hoe het Duitse volk als het ware ook gevangen zat onder zijn macht. Hoe propaganda gevoerd werd en anders denkende in de kiem gesmoord en vermoord werden. Hoe het Duitse volk niet waardig was onder zijn bewind. Het toonde mij een uniek gedeelte over de oorlog, die ook ons land zo in haar greep had. Over de bittere strijd die gevoerd werd op twee fronten, wat angst met een volk kan doen. De gruwelijke zaken, van plunderingen, verkrachtingen,  zonder verweer ter plaatse worden omgebracht. De dodenmarsen van duizenden, ik werd er angstig van. De heimat, je thuisland, voor das volk! Das volk, als ik het zo lees gevangen in de idialogie van een handje vol. 

Ik heb al veel over de tweede wereld oorlog gelezen en gezien. Probeer het ook te bekijken van verschillende kanten. Het heeft mij in haar greep, soort van spons. Meer dan zeventig jaar na dato, het is tijd om ook andere zijdes aan het licht te laten komen. Hiermee wil ik benadrukken geens zins achter deze idialogie te staan. Maar juist aan te geven, meer en meer inzichtelijk te maken hoe het is ontstaan en ik de wens uitspreek dat er in mijn leven nooit een moment aanbreekt ik in zo’n dergelijke oorlog terecht mag komen. De mens, een mens, een gedachte…ik ben er stil van…

Daar hoorde ik schaapjes te tellen

  
Schaapjes tellen is het oudste slaapadvies op aarde, maar helaas zorgt het er niet voor dat ik heerlijk naar dromenland sukkel. Word ik dan bedot in mijn gedachte? Kunnen schaapjes eigenlijk wel over een hek springen? Waarom staat er dan hekken? 

Afijn, ik dommel weer eens niet lekker in slaap. Het werkt dus averechts dat tellen, niet alle schapen zijn gelijk! Het prikkelt mij niet om in die heerlijk slaap te raken. In huis luister ik naar de anderen slapers, hun adem ritme laat mij weten dat er hier een aantal heerlijk in dromenland vertoeven. Welke slaap tips zouden deze sjaak kunnen helpen? De wel bekende beker warme melk? Nee, hoor, wel heerlijk warm in het buikje. Een hete douche, nee hoor, nu heb ik het weer klam en koud onder het dekbed, van schapenwol dat wel! Heerlijk woel ik mij door deze uurtjes, de wind beukt, een lift gaat omhoog. Ik hoor ergens een wc door getrokken worden. Een middelgrote hond blaft in het park. Kijk allemaal mensen die net zoals ik om 3.00 lekker wakker zijn. Tja, dan maar een stukje tikken.

🎶slaap kindje slaap daar buiten loopt een schaap🎶 verdikkeme, een eenhoorn. Opnieuw! 💤💤💤

Weer Codes

 Al die codes, glad en nog eens glad. Arme mensen kunnen er niet uit, vast in hun huizen. Schaatsen op straat, de ijzel die maakt wat los! Diensten staan vast, stroom die hapert tjonge wat een nare winter beleven delen van Nederland. Waar een klein land toch groots in kan zijn. De natuur doet wat zij wil mensen. Jaren geleden ondervond ik dit ook eens, je auto staan uitbikken, alles onder een dikke laag ijs. Je wilde toch ook naar huis, alles beter dan op je werk vast te blijven zitten. Rijden stapvoets, een barre tocht van uren. 

Beter is om thuis te blijven, maar wat als anderen afhankelijk van zorg zijn, zitten te wachten tot iemand je uit bed haald, je billen komt wassen na weer een nacht bevuilen. Het is triest, de verzorger komt er wel door heen, gevaar voor eigen leven. 

Uw kind mag thuis blijven, dat kost een dag op uw werk. Werkgever niet blij, vele werknemers te weinig om het werk te doen. Hij die zonder kind is heeft pech, geen reden om niet door het barre weer te gaan van 20 16! 

Een mooi gezicht is het wel, dansende electriciteitskabels, moeder natuur is aan het touwtje springen. Alles onder een laagje ijs, deel van Nederland plat gelegd. Mijn vader was een Fries, zijn advies was dan ook om nooit in de winter te ver van huis te gaan. De veranderlijke polders, je raakt alle gevoel van richting kwijt, straks komt de mist erbij, smeltend ijs. Vader had gelijk, jullie in het noorden blijf lekker thuis, morgen is er een weer dag. Ijzelvrij 😉

Innerlijke rust

Wat een mooi gegeven is dat toch. Alles valt op zijn plaats, emoties los gelaten. Gisteren den derde januari trok ik een paar stoute schoenen aan. Een vriend noemde het later “een trip in nostalgie.” Dit was zeker waar, twee jaar ben ik niet op of bij mijn geboortegrond geweest. Een tijdje geleden schreef ik al dat het huis en buurt waarin ik geboren ben werd afgebroken. Nu wilde ik zien hoe de wijk was geworden. Mijn geboorte plekje op deze wereld is nu verworden tot straat, ik telde in stappen vanaf de brandweerput, ‘hier stond mijn wiegje.’ Nooit zal er hier nog klein kindje geboren worden, de kans is in ieder geval klein. 

 Deze dag nam ik ook afscheid van een aantal erfstukken, waarvan ik lange tijd dacht deze nodig te hebben. Maar die nu op veel een betere plaats zijn. 

De rest van de dag bleven wij toeren in het gebied waar ik mijn kindertijd heb mogen beleven, inclusief pannenkoeken eten in zo’n huisje, wat tot mijn verbazing in dertig jaar tijd totaal niet veranderd is. Heel even was ik weer dat ukkie aan de hand van vader. Het is goed zo, de rust die ik nu ervaar betekent dat ondanks alles wat er gebeurd is, tot stof is neergedaald en een plek heeft gevonden. Innerlijk rust, mooi toch!