Als wanneer je hart gebroken is,
scherven geen geluk meer brengen.
Je ziel zwaar ontbloot is door dagelijks egoïsme.
Je er altijd bent en was, maar nu waarheid is geworden.
Op de grond zie je scherven die het water niet meer houden.
Je wast je schoon, zo is het,
nieuw leven, maar je tast nog, het is duister diep van binnen.
Het gat klopt zonder slag.
Het zondige heeft je doen wankelen, je zag het maar raakte los.
Toen het viel, hield geen hand het meer tegen.
Wat rest is louter pijn,
een ziel gebroken in haar val.
Alles is voorbij,
er rest alleen nog de stille mij.
Walt's Hoekje 