Wapens van hoop

 

“Niet vaak op de barricades.”

Onrust en angst zijn slechte raadgevers. Waarom laten wij ons zo vaak leiden door angst? Complete steden gaan in lockdown, mensen blijven thuis een enkeling waagt zich over straat om een brood te kopen. Het is precies wat sommige groeperingen wensen, onrust en angst zaaien. De wereld brand en de vlek wordt alsmaar groter! 
“Opdat wij zullen geloven, kwaad met kwaad te vergelden”

“Hier waar onvrede heerst, zal onmacht huizen”

“Waar eigen belang zwaarder weegt, is samenhorigheid een zeldzaam goed”

Wapens van hoop, geven de werkelijkheid bitter weer. Ik heb besloten mijn gevoel te volgen. Deelnemen aan het leven en nog veel meer. Laten zien dat leven moet, genieten in het moment. 

“Vrijheid te mogen en kunnen zijn.” 

In mijn achterhoofd knaagt het, stelletje onbenullen. Zie, hoe mooi het leven is zonder idealogieën, waar gewoon leven belangrijker is. 

Wapens van hoop, juist nu! Leven in een wereld waar geweld regeert! Allen vluchtend in angst, ik niet! Vier het leven alle dagen alsof het u laatste is. En mocht het u laatste zijn, dat u weet en voelt: 

“Ik heb geleefd, met ziel en hart, heb lief gehad en laat liefde achter.” 

Rotsvast geloof ik in de hoop, de hoop dat alles zal blijven doorgaan. Waar de mensen blijven vieren, genieten en blijven geloven in de kracht van het moment. Laten wij ons bedotten.”Nee toch zeker!”

Wij zijn onze eigen wapens van hoop, blijf leven en geniet ook al gunt een ander ons dat niet. Het is een keuze om vrij te zijn, wees vrij in je zijn! 

Want er is maar een ding zeker in het leven, op een dag zal het toch je laatste zijn. 

Tegelwijsheden hingen vroeger aan de wand. “Van het concert des levens krijgt niemand een program” En zo is het, geniet en je niet laten ontmoedigen. 

Vertil je niet, wij zijn wapens van hoop. Herpak je vertrouwen en leef met en naast elkaar. Heb vertrouwen, samen zijn wij sterker dan welk geweld dan ook. 

Alledaagse dingen, de laatste, ring

Iedereen heeft van die zaken, al langer onderdeel in je leven. Ze vallen niet eens meer op, toch zijn deze er altijd. Dagelijkse dingen, gebruiksvoorwerpen en verzamelobjecten.

Zo ook het object op deze foto,

Overduidelijk een ring, het gaat om de rechter, die om de pink. Hoewel die om mijn ringvinger ook zeer belangrijk is in mijn leven. Een trouwring, verbond van liefde en genegenheid.

Eigenlijk was ik niet van plan om te trouwen. Alles valt goed te regelen in het leven. Op zoek naar een thema voor een feest, wij waren 12,5 jaar bij elkaar. Op Google belande ik steeds op trouwfeest pagina’s, ik die altijd zei; “Trouwen is niets voor mij”.

Na een tijdje nagedacht te hebben, bedacht ik dit is wel een thema die niemand verwacht. Trouwen doe je niet alleen, er moest dus iemand een vraag beantwoorden met “Ja”.

Een aanzoek hoe plan je dat? Ik bedacht wij gaan op reis, New York en Miami. En dan “hoe origineel” het aanzoek op Time Square om middernacht en dan aansluitend een weekje zon. Maar partner lief wilde het juist omdraaien, helaas geen hotel te krijgen op de Keys. Daar sneuvelde het plan op de tekentafel.

Poging twee, oud en nieuw op een salonboot, gezellig met vrienden, geen schipper te vinden voor deze avond.

Poging nummer drie, een prachtig ⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️ hotel in ons Amsterdam geboekt met oud en nieuw. Helaas werd man lief ziek, de overnachting ging niet door. Het hotel gebeld, ik de situatie uitgelegd en mocht deze om boeken. Vier januari deed ik mijn aanzoek, keurig op mijn knietjes. Het was een mooi moment. Het antwoord was “JA” en wij vierde dit heugelijke feit intiem met zijn tweeën.

Toen begon het plannen maken, wat wilden wij? In massa of juist intiem! Wij kozen voor een kleine plechtigheid en een vaart in een salonboot. S’Avonds een feest met een te gekke band. Hoe mooi was het om zoveel dierbare mensen in een ruimte te zien.

Onze trouwring werd een cirkel in wit en geel goud, twee werelden versmolten in één.

Er was al een ring in mijn leven, als kind was ik er al dol op. Als een ekster keek ik naar haar eenvoud en rode glimmers erin. Ooit zou deze ring om mijn vinger zitten. Als de draagster haar handen waste deed ik haar altijd even om, ze paste perfect om mijn vingers. Mijn trouwring is ontworpen om naast deze ring om mijn vingers te zitten.

Kleine mannen worden grote mannen, de ring in gedachten altijd mee. Vele jaren later overleed de ringdraagster. Je raad het al, mijn moeders ring werd de mijne.

De ring past net niet, ook vind ik het raar haar te dragen, het is nog altijd haar ring. Haar robijnen glinsteren en fonkelen nog altijd. Voor de foto draag ik heel even haar ring. Als ik nadenk over de ring, weet ik niet eens hoe deze in mijn moeders bezit is gekomen, alleen dat deze er altijd was.

Mijn moeders leven was een zwaar leven, vol met geheimen en verborgen gevoelens. Als kind vluchten ze in een fantasie wereld, Adarg Oltip zo heette ze daarin. Als de tijd mij toestaat zal ik haar verhaal gaan schrijven. Voor nu bewaar ik haar ring en denk met veel liefde terug aan haar. In gedachten zijn en blijven mijn trouwring en de hare verbonden.

Dit was de laatste alledaagse dingen. De kroon in deze reeks is een robijnen ring.