Wanneer de dood een leven inhaalt

Van de week, een berichtje op twitter. Een moeders hartekreet, mijn zoon is dood! Eerst dacht ik nog wat heeft hij nu weer uitgespookt, de kleine doerak. Maar nee, even later het officiële bericht. Een ongeval, een levenloos lichaam op straat gevonden door een voorbijganger. Pieter was zijn naam en nog maar net 18 jaar. 

…………………………..

Inderdaad daar word een weldenkend mens wel stil van. In mijn familie hebben wij dit ook een keer mee moeten maken. De zoon van mijn broer, 16 jaar. Hoe moet je dit verwerken of plaatsen, ik kan je zeggen dat het nooit maar dan ook nooit te plaatsen is. Een ouder hoort zijn of haar kind niet te overleven. En wat te denken wat het doet met de broers en hun banden. 

Ieder verwerkt de dingen op zijn of haar manier, wat blijft is de stilte. De lege kamer, de overdaad geur wanneer je na je kind de badkamer gebruikte als hij ging stappen. Hoevaak je de tafel indekt en pas bij het opdienen door hebt dat de plek aan tafel leeg blijft. Een brommer die gas terug neemt, heel even de hoop. Maar nee, wat blijft is de eeuwige onrust.

Even later post de moeder een foto van haar zoon, heel even denk je wat lief hij slaapt. Maar als je langer kijkt ontdek je meer, een flaschback. Het kind is dood, zo’n prachtig joch, haast cool! Zo uit zijn vriendenrijke leven gerukt. Of ik er moeite mee heb dat iemand een foto van deze overleden jongen plaatst? Ja, ik vind het moeilijk omdat het verdriet wat van binnen opgesloten zit naar boven komt. Arme moeder, vader en broers, vrienden zoveel mensen die zielsveel van dit joch houden. Ook hij staat nu bij mij op mijn netvlies, ik herken zijn moeder in hem. Toen mijn moeder was overleden heb ik ook foto’s gemaakt. Je wilt zo graag vasthouden aan wat was. 

Morgen is de dag, waar het aardse eindigd. Met heel mijn hart zal ik bij hen zijn. Dag mooie man.

Bescheiden

Gisteren met een vrienden iets wezen drinken. Het was een gezellige avond met hapjes en wat drankjes. Er werd een opmerking gemaakt, “wat ben je toch altijd bescheiden.” 

Het was een goed bedoelde opmerking maar toch bleef deze plakken. Maar eens gekeken op het net, tja toch sloeg het wel op mij. Iets wat ik tegenwoordig in groepen vaak doe, afwachtend opstellen. 

Ik ben niet de persoon om het grootste verhaal te willen vertellen. Ik geniet juist super van de verhalen van de anderen. 

Bescheiden: 

Deze bovenstaande uitleg geeft mij geen fijn gevoel. Inderdaad ga ik langzamer en rustiger praten, mensen moeten wel iets meer moeite doen mij te horen. Maar goed ik vind wel dat niet de hele bar hoeft te horen waar ik over spreek. “Geen te hoge verwachtingen van zichzelf hebben.” Wat een bullshit!!! Het voordeel van iets langzamer praten is dat je de ruimte hebt om beter te formuleren. 

In de loop van de jaren ben ik zeker rustiger geworden, waar ik vroeger op de bar stond te dansen, geniet ik nu van gewoon lekker te zitten op een kruk. Maar dat gaan veel mensen herkennen. 

Ik mag het belang van de ander voorrang geven. Geniet juist als de ander zo heerlijk vrij kan/wil zijn. Wegcijferen wellicht, maar indien nodig sta ik mijn manneke wel. Naar mijn “bescheiden 😉” mening heeft een 🏅🎖altijd twee kanten. Het is ook goed eerst te weten wat de geschiedenis van een persoon is en wat de drijfveren voor het getoonde gedrag zijn. Elk verhaal of eventueel conflict ontstaat eerst in gevoel van partijen. Zonder water bij de wijn geen oplossingen.

Maar goed ik voel mij er wel fijn bij, bescheiden te zijn. Soms is de weg iets langer, maar het einddoel vele mate groter. Bescheiden🎯

Liefde voor later

Het is nu dertien jaar later, ik was een stuk jonger. Eigenlijk best jong om een vader te verliezen. Hoewel jij stukke ouder was toen ik geboren werd. Vandaag denk ik even aan je, iets op een tv programma deed mij terugdenken aan mijn jongere ik. 

In de spiegel zie ik steeds meer trekjes van jou. Dezelfde lijnen, ogen die glinsteren en zelfs de structuur van mijn kaaklijn. Dan weer even is alles weg en zie ik het gezicht van mijn moeder, haar broze huid en zachte lijnen. Wat blijft er eigenlijk over na zoveel jaren, diep van binnen heeft pijn plaats gemaakt voor eeuwig houden van. Je aardse bezittingen zijn verdwenen, alleen in mijn gevoel ervaar ik herinneringen aan jou. In een speciaal doosje bewaar ik je rouwkaart en je leesbril, die nooit meer werd gepoetst. Hierdoor keek jij de wereld in, aanschouwde je. Je visie gaf je nooit, je was wat dat betreft een stille man. Nooit kon je de woorden Ik hou van jou uitspreken, maar toch wist ik het. In je stilte mocht ik graag zijn, stilletjes naast je zitten op je stoel, je hand vasthouden. Nu weet ik dat ik daar mijn kracht heb mogen vinden. Er mogen zijn, voor jou en anderen. 

De vogels trekken weg,  bladeren ruisen in de wind. Een storm die opsteekt maar het is nu stil…

Om je nu te kunnen begrijpen moet ik vanbinnen diep voelen. 

De vogels vliegen pa. De herfst komt dadelijk, het verkleuren voelt als vergelen van oude foto’s, toch in het voorjaar weer een nieuwe start. 

Liefde voor later, niet in woorden maar met ellelang respect. Een storm die soms opsteekt, je bent weer heel dichtbij en ik even met mijn kinderhand in je grote sterke hand. Daarna voel ik mij vrij en word het opnieuw stil…

En! Hoe zijn de mensen?

Tja, een paar weken geleden maakte ik een kort filmpje. Dat maakt van mij geen vlogger hoor, maar de titel van deze blog kwam daarin voor. Ik beloofde daarin terug te komen op deze vraag. Zoals gezegd gingen wij op vakantie naar Ibiza, ik kan je nu melden dat de mensen heel divers zijn. In alle soorten en maten, met ieder een eigen manier van zichzelf zijn. Van lady’s tot vagebond en van homo tot bn-ers, die laatste groep heb ik overigens niet gespot. Hieronder laat ik je kennis maken van een aantal van die bezoekers, uiteraard met alle respect en zonder (ver)oordeel.

Zonder franje.

Elke dag dezelfde kleuren maar steevast op de hak, haar benen laten heren glimlachen. Slank en rank glijd ze door de eetzaal.

Ineke Glitter

Wat een verschijning, wat is ze een heerlijke kerstbal, de ene dag in het goud en vandaag deed ze de sterren verbleken als stralend middelpunt van zilveren eenvoud.

De meisjes

Elke dag, zeer stijlvol aan het buffet, delicate stoffen, gezichtjes strak in de lak. De een uitzinnig de ander altijd met een strak gezicht. Tijdsbeelden die verstillen in platina blond en goud. 

De hipsters

Aankomen in jeans en langzaam veranderen deze meisjes in echte Ibiza hipsters. Vrouwen worden weer meisjes. Een gewilde look, ze waren met zijn tweetjes, hoe gezellig, gedurende de week gingen ze naar huis en waren er weer twee nieuwe meisjes in hun plaats met dezelfde look maar dan 20 jaar jonger.

De beach babe

Heerlijk toch, dobberde eerst uren in zee om daarna de late avond zon mee te pakken voor de mooie teint. Dit is het ware genieten.

Herboren

Op Ibiza kan je ook op zoek gaan naar je innerlijke oude zelf. Deze pop vond haar nieuwe spirit en ontpopt tot mooie vlinder. Haar nieuwe naam waarschijnlijk Dagpauwoog. 

De oude wijzen

Ze zaten er altijd, iedereen kent ze. Ze zitten er al jaren, de tafel van vier wijze heren, pratend over het leven en af en toe een vette knipoog naar de dames. De maffia op vakantie zo lijkt het haast. 

Een dame

Hipper dan hip, eigen creatie, ze houd wel van een feestje en een drankje. Als ik zou zeggen dat ze reeds ver in 60 is. Een prachtige paradijsvogel.

De muscle homo’s

Het oog wil ook wat, hun harde werk komt op het strand helemaal tot zijn recht. Muscle marry’s worden ze ook wel genoemd en geroemd.

Paars

Deze Duitse een echte trendsetter? Er waren er meer met deze mooie kleur keuze in hun haar. Kort en pittig vonden wij het in ieder geval.

De staartpetter mens

Een oude trend toen Gullit nog voetbalde, de pet met haarstuk eraan. Helaas er niet achter gekomen of het stuk met haar was of toch een pettenstaart.

De DON

Een heer op leeftijd, de perfect geklede reiziger. Genieten van de kleine dingen, stoppen aan tafeltjes voor kleine gesprekjes. Ibiza is nog altijd in zijn jonge hart.

Mister hotlips

Niets is wat het lijkt, een beetje hulp aan moeder natuur haar werk is ook op Ibiza volop aanwezig. Van borsten die mooi in de lucht hangen, tot fillers en lipjes getuit. Een mooie tattoo maakt het beeld helemaal af.

De hippy

Ze maakten Ibiza tot wat Ibiza is. Een plek van magie, met als kroon Es Verda en een diepere manier van energie beleven.

Als laatste: Gerrie

Jandino zou zomaar op Ibiza zijn geweest. Misschien een nieuwe serie? 

Zo dat was het, zoveel mensen, zoveel te maken verhalen en foto’s. Wij hebben genoten. 

20 jaar samen.

Vandaag is de dag die twintig jaar geleden meer impact had dan andere dagen. 8 september, ik ga naar Zandvoort…en vind de liefde van mijn leven of vond hij mij. 

Over onze ontmoeting heb ik al eens geschreven, de liefde en houden van. Maar het gevoel is nogsteeds hetzelfde als ik naar je kijk. Hoe je kunt genieten en de kleine dingen waaruit blijkt dat je ook zo van mij houd.

Wat zijn deze jaren eigenlijk snel gegaan en wat hebben wij al niet beleeft zo met zijn tweeën. Na 12,5 jaar trok ik de stoute schoenen aan en jij zei “ja”. Wat een super mooie dag was dat. Ik geloof dat de smile op mijn gezicht nog nooit zo groot is geweest. Het mooiste cadeau was toch wel al die lieve mensen waar je omgeeft te zien in een ruimte. Voor altijd met jou verbonden zijn, bevestiging voor familie en vrienden. 

In hetzelfde jaar kwam er ook een beestje, onze dame Pascha wandelde zo ons leven in. Wat moeten wij ooit zonder haar. 

En niet te vergeten onze reizen door en in het leven. De eerste reis ging naar Leuven, op uitnodiging van een vriendin. Haar verjaardag hebben wij gemist, beginnende liefdes die kan je ook beter niet uitnodigen op je feest. 

Daarna volgende de Spaanse eilanden. Waar mijn hart al voor klopte,  kreeg jij hetzelfde gevoel. Spanje is wat dat betreft echt ons land. Maar er is zoveel te ontdekken, mensen te ontmoeten. Vrienden komen en sommige gingen ook weer zoals dat gaat in elk leven. Maar er is in ons koffie huis in het Funen altijd ruimte voor nieuwe.

Samen verhuizen van Haarlem naar Akersloot. Het heerlijkste huis met tuin maar toch knaagde er iets van binnen. Wij mistte het stadsleven en zo vertrokken wij naar ONS Amsterdam. Of wij ooit nog eens verhuizen, waarschijnlijk wel. Spanje…, wie weet. 

Ging ons pad dan alleen over rozen? Eigenlijk wel, wij hebben het gewoon super leuk samen. Oh ik weet wel dat ik ook mooi achter het behang ben om te plakken, maar toch komt het steeds goed. Zoals je altijd zegt, “met jou is het nooit saai.” Ik denk dan, so what, het mag ook echt wel eens saai zijn. 

Het is ons leven, zalig met zijn tweetjes. 20 jaar, god man wat houd ik van jou. Ik heb gezocht naar het formulier om bij te tekenen, maar kon het niet vinden dus verleng ik stilzwijgend voor nog 20 of 30 of 40 maar dan zal ik wel een kunstkop hebben.

Hoe spel je liefde? In mijn geval met zes letters “MARCEL”. 

Ik spel het niet alleen maar voel het ook. Je bent mijn allessie💋

Kijk hem zien runnen..

DRIE weken ben ik nu met mijzelf aan het bezigen. Hardlopen, wandelen, joggen. Wandelen, joggen, snel doorstappen. Iets meer dan vier kilometer in iets meer dan dertig minuten. Een hele prestatie voor iemand die sport en bewegen nooit heeft leren omarmen. Hoewel ik graag fiets en dans op feesten zag ik dit niet als sporten. 

Goede voorbereiding is het halve werk. De loopschoenen die ik heb gekocht kostte wel een rib uit mijn lijf, maar het is het echt waard, ik voel het bij iedere stap. Ik hoef maar 150 keer hard te lopen en dan heb ik ze der al uit kwa kosten. 

Voor de kleding heb ik nog geen uitgave gedaan, die beloning gun ik mijzelf als ik vijf km volledig kan hardlopen in dertig minuten. 

Ik kwam erachter dat de App waar ik mee liep, mij wel erg hoog inschatte. De zeventiende september dan tien kilometer te kunnen lopen ga ik zo niet halen. Een basis hardloop klasje is ook handig om te nemen. Het is beter kleiner beginnen, wat telt is het volhouden en gaan, ondanks weer/gevoel en welke reden. Er is altijd tijd om te runnen, ook als je druk bent. Het zou routine moeten worden, net als de behoefte om te eten en drinken. Overgeschakeld naar een andere app.  Zo’n app is eigenlijk geen grote investering je leert op een eenvoudige manier een loopschema te ontwikkelen.

Ik heb ook een run maatje, soms houd ik in en dan weer hij. In de toekomst zal ik minder samen runnen, ons tempo en pas is anders. Maar wij zijn wel echte buddy’s. 

Zijn er al dingen te merken na deze drie weken? Nee, ik val niet af, merk wel dat mijn vel en vet losser zit. De weegschaal geeft iets meer gewicht aan. Ik ontdekte hierdoor mijn valkuil dat ik heb geleerd te belonen met voedsel. De trek is dus toegenomen, nu ik dit weet houd ik in een andere app mijn voeding bij en dus ook mijn intake daarvan. Het inzicht helpt ook weer om mijzelf op de rit te houden. Het gaat dus steeds meer over de mindset en minder over het moeten. De stofjes die los moeten gaan komen tijdens het hardlopen ervaar ik nog niet.

Soms tijdens het lopen kom ik al even los, heel even geen gedachte en ervaar ik een kadans van lopen. Stabiel gelopen en trots op mijzelf en mijn lijf. Nog een paar dagen en ik ga op vakantie, mijn runners lagen als eerste in de koffer, ik moet eigenlijk mijzelf toelachen.

We are doing it!