Gisteren deelde ik mijn laatste deel van “De groeten uit…”. Voor sommige een opluchting en waar andere juist mij overal aanwijzingen en verbeteren aandroegen of bedankte voor het gaan langs plaatsen waar ze al lang zelf geen voetsporen meer hadden gezet.
Het was mijn doel om in deze drie dagen het meerendeel te hebben gezien/beleefd en gevoelt te hebben. Elk dorp/streek en gehucht staat voor een stukje van mijn Va zijn verleden. Soms ging het om hem persoonlijk en dan juist weer om Pake en Beppe of ooms en tantes. Ik zie nu wie hij was, waarom hij keuzes maakte. Wat dat betreft is mijn reis geslaagd. Elk verhaal heeft meerdere kanten om te belichten, zo zou ik nog veel dieper erop in kunnen gaan.
Afsluitend nam ik jullie mee naar het Heer en Veen. Oftewel Heerenveen. Wat ik bij het begin van mijn reis nog niet wist, woont hier nog best veel familie. Ik koos ervoor om ze niet allemaal te bezoeken, dit keer deed ik alleen nicht Janny van ome Johannes aan.
Bij de andere zou ik meer dan welkom zou zijn voor een kop thee, koffie of sterkers en komen op mijn tweede reis zeker aanbod.
Wanneer ik iets dieper op het verhaal kan ingaan heb ik nog geen plannen voor. Ook voel ik nu nog geen behoefte om dit verder te onderzoeken, maar ooit reis ik nogmaals naar Friesland.
In een paar maanden je totale familie zien/beleven/voelen/ervaren doet veel met een mens. Nu is het tijd om alles eens te laten rusten en te verwerken in mijn bolletje.
Maar eigenlijk gingen bijna alle deuren voor mij open, wat een bijzondere ervaring is geweest. De warmte van familie heb ik daardoor ontdekt. Hoewel er veel is gebeurd en ik mogelijk niet alle oorzaken kan achterhalen waarom het nu toch zo fout ging in de familie is het ook gewoon goed zo.
Inspiratie voldoende om dat boek te vullen en wie weet ooit een vervolg serie te maken. De Kinderen van de Heidekinderen kinderen bijvoorbeeld. Ik heb behoorlijk wat (achter) nichten en neven leren kennen, dus stof genoeg. Haha, sommige denken nu, laat het verleden maar rusten jongen. Al die ellende en meestal delen mensen juist de negatieve kanten. Ik heb dat ook ervaren.
Ik heb mensen hun fotoboeken laten openmaken, namen kunnen geven aan gezichten van toen die hun ook niet wisten. Voor even leefde ze weer voort. De groeten uit, was het foto boek van de streek, gespekt met verhaaltjes van toen. Ik heb de stamboom kunnen vullen, de meeste ook met een gezicht erbij.
De verhalen aan de hand van mijn vader, door zijn Friesland hebben ervoor gezorgd beter in connectie te staan met hem, mijn Va. Ik ben opeens trots op hem, wat hij heeft gedaan en vooral gelaten.
Dan als toetje en dit is nog niet helemaal klaar, wilde ik een kleine levensreis delen met jullie over mijn ooms en tantes, wie waren ze, zou het mogelijk zijn iets over hen te leren. Tenslotte leven wij allemaal in systemen. Het is mij redelijk gelukt, hun karakters te benoemen daarmee ook de mijne beter inzichtelijk gekregen. Noem het maar persoonlijk leiderschap.
Pake Klaas en Beppe Janke kregen samen 15 kinderen.
Natuurlijk krijgt ook Pake Reinder van der Wijk nu ook een plekje in deze lijst.
01. Rink & Janke, kregen 11 kinderen.
02. Hinke & Berend, kregen 06 kinderen.
03. Jouwert & Trijntje, kregen 01 kind.
04. Fokje, overleden, geen kinderen.
05. Fokje en Wiebe, kregen 01 kind.
06. Gerrit, overleden, geen kinderen.
07. Tjalke & Gertruid, geen kinderen.
08. Hendrik, overleden, geen kinderen.
09. Johan & Jantje, kregen 05 kinderen.
10. Aaltje, overleden, geen kinderen.
11. Engbert & Johanna, kregen 03 kinderen.
12. Tjalling & Grada, kregen 04 kinderen.
13. Siebe & Pietje, kregen 03 kinderen.
14. Aal & Theo, kregen 07 kinderen.
15. An & Theo, kregen 02 kinderen.
De 15 kinderen kregen op hun beurt, 43 kinderen. (welke ik tot dusver heb kunnen achterhalen)
De hoeveelheid achterkleinkinderen gaat nog veel groter zijn, maar daarvoor zal ik medewerking moeten hebben van de gehele familie om deze in kaart te brengen en tegenwoordig is de wet of privacy natuurlijk enorm aangescherpt. Daarbovenop wenst niet iedereen contact, ook hun goed recht.
“Die Pake Klaas en Beppe Janke, ze moesten ons alle zo eens zien.”
Mijn vader zei altijd…Klaas K.., hij heeft hem niet versleten met plassen. Hij wist wat voortplanting in hield. Laat ik voorzichtig zeggen dat hij een hoog libido had. Allemaal hebben ze natuurlijk een plekje mogen hebben in en rond mijn Va, hij was een stille kracht met een hele eigen stempel. Voor Va, het twaalfde kind! Gezichten van vroeger voor een keer terug bij elkaar.
Geboren In Losser.
Geboren in Gorredijk
Geboren in Terwispel
Geboren in Hemrik
Geboren in Terwispel
Geboren in Ureterp
Prettig kennis maken met mijn ooms en tantes. Spijtig dat ik jullie nooit echt heb mogen leren kennen. Wat mij opvalt dat familie overal steeds op één staat. Niet zozeer met elkaar maar naast elkaar het leven elk op hun bijzondere manier ingevuld heeft.
Was getekend/verteld en opgeschreven door de benjamin van de kleinkinderen, Walter Johan Hoekstra
Walt's Hoekje 
Mooi Walter. Dank voor het delen en jij nu even alles laten bezinken.
Dank je wel, dat ga ik zeker doen. Even chill en loslaten