Reizen door Friesland, aan de hand van mijn vader. 8. Voetsporen in Friesland.

Gisteren deelde ik mijn laatste deel van “De groeten uit…”. Voor sommige een opluchting en waar andere juist mij overal aanwijzingen en verbeteren aandroegen of bedankte voor het gaan langs plaatsen waar ze al lang zelf geen voetsporen meer hadden gezet.

Het was mijn doel om in deze drie dagen het meerendeel te hebben gezien/beleefd en gevoelt te hebben. Elk dorp/streek en gehucht staat voor een stukje van mijn Va zijn verleden. Soms ging het om hem persoonlijk en dan juist weer om Pake en Beppe of ooms en tantes. Ik zie nu wie hij was, waarom hij keuzes maakte. Wat dat betreft is mijn reis geslaagd. Elk verhaal heeft meerdere kanten om te belichten, zo zou ik nog veel dieper erop in kunnen gaan.

Afsluitend nam ik jullie mee naar het Heer en Veen. Oftewel Heerenveen. Wat ik bij het begin van mijn reis nog niet wist, woont hier nog best veel familie. Ik koos ervoor om ze niet allemaal te bezoeken, dit keer deed ik alleen nicht Janny van ome Johannes aan.

Bij de andere zou ik meer dan welkom zou zijn voor een kop thee, koffie of sterkers en komen op mijn tweede reis zeker aanbod.

Wanneer ik iets dieper op het verhaal kan ingaan heb ik nog geen plannen voor. Ook voel ik nu nog geen behoefte om dit verder te onderzoeken, maar ooit reis ik nogmaals naar Friesland.

In een paar maanden je totale familie zien/beleven/voelen/ervaren doet veel met een mens. Nu is het tijd om alles eens te laten rusten en te verwerken in mijn bolletje.

Maar eigenlijk gingen bijna alle deuren voor mij open, wat een bijzondere ervaring is geweest. De warmte van familie heb ik daardoor ontdekt. Hoewel er veel is gebeurd en ik mogelijk niet alle oorzaken kan achterhalen waarom het nu toch zo fout ging in de familie is het ook gewoon goed zo.

Inspiratie voldoende om dat boek te vullen en wie weet ooit een vervolg serie te maken. De Kinderen van de Heidekinderen kinderen bijvoorbeeld. Ik heb behoorlijk wat (achter) nichten en neven leren kennen, dus stof genoeg. Haha, sommige denken nu, laat het verleden maar rusten jongen. Al die ellende en meestal delen mensen juist de negatieve kanten. Ik heb dat ook ervaren.

Ik heb mensen hun fotoboeken laten openmaken, namen kunnen geven aan gezichten van toen die hun ook niet wisten. Voor even leefde ze weer voort. De groeten uit, was het foto boek van de streek, gespekt met verhaaltjes van toen. Ik heb de stamboom kunnen vullen, de meeste ook met een gezicht erbij.

De verhalen aan de hand van mijn vader, door zijn Friesland hebben ervoor gezorgd beter in connectie te staan met hem, mijn Va. Ik ben opeens trots op hem, wat hij heeft gedaan en vooral gelaten.

Dan als toetje en dit is nog niet helemaal klaar, wilde ik een kleine levensreis delen met jullie over mijn ooms en tantes, wie waren ze, zou het mogelijk zijn iets over hen te leren. Tenslotte leven wij allemaal in systemen. Het is mij redelijk gelukt, hun karakters te benoemen daarmee ook de mijne beter inzichtelijk gekregen. Noem het maar persoonlijk leiderschap.

Pake Klaas en Beppe Janke kregen samen 15 kinderen.

Natuurlijk krijgt ook Pake Reinder van der Wijk nu ook een plekje in deze lijst.

01. Rink & Janke, kregen 11 kinderen.

02. Hinke & Berend, kregen 06 kinderen.

03. Jouwert & Trijntje, kregen 01 kind.

04. Fokje, overleden, geen kinderen.

05. Fokje en Wiebe, kregen 01 kind.

06. Gerrit, overleden, geen kinderen.

07. Tjalke & Gertruid, geen kinderen.

08. Hendrik, overleden, geen kinderen.

09. Johan & Jantje, kregen 05 kinderen.

10. Aaltje, overleden, geen kinderen.

11. Engbert & Johanna, kregen 03 kinderen.

12. Tjalling & Grada, kregen 04 kinderen.

13. Siebe & Pietje, kregen 03 kinderen.

14. Aal & Theo, kregen 07 kinderen.

15. An & Theo, kregen 02 kinderen.

De 15 kinderen kregen op hun beurt, 43 kinderen. (welke ik tot dusver heb kunnen achterhalen)

De hoeveelheid achterkleinkinderen gaat nog veel groter zijn, maar daarvoor zal ik medewerking moeten hebben van de gehele familie om deze in kaart te brengen en tegenwoordig is de wet of privacy natuurlijk enorm aangescherpt. Daarbovenop wenst niet iedereen contact, ook hun goed recht.

“Die Pake Klaas en Beppe Janke, ze moesten ons alle zo eens zien.”

Mijn vader zei altijd…Klaas K.., hij heeft hem niet versleten met plassen. Hij wist wat voortplanting in hield. Laat ik voorzichtig zeggen dat hij een hoog libido had. Allemaal hebben ze natuurlijk een plekje mogen hebben in en rond mijn Va, hij was een stille kracht met een hele eigen stempel. Voor Va, het twaalfde kind! Gezichten van vroeger voor een keer terug bij elkaar.

Pake Klaas, zijn vrouw Beppe Janke en haar 2de man Pake Reinders.

Geboren In Losser.

Rink, Hendrikje, Jouwert

Geboren in Gorredijk

Fokje, Fokje en Gerrit

Geboren in Terwispel

Tjalke en Hendrik

Geboren in Hemrik

Johannes, Aaltje, Engbert en Tjalling

Geboren in Terwispel

Siebe

Geboren in Ureterp

Ali en An

Prettig kennis maken met mijn ooms en tantes. Spijtig dat ik jullie nooit echt heb mogen leren kennen. Wat mij opvalt dat familie overal steeds op één staat. Niet zozeer met elkaar maar naast elkaar het leven elk op hun bijzondere manier ingevuld heeft.

Was getekend/verteld en opgeschreven door de benjamin van de kleinkinderen, Walter Johan Hoekstra

Dag Friesland, dag Hoekepoeppies, dag Beppe en Pake. Dag dag, 👋🏻

De mythe van “Het Blogbal”

 

Walter: De mythe van het Blogbal, de onveranderlijkheid

11 maart 2016

In het kort

‘De mythe van het Blogbal’ is de titel van ondergetekende, hoogleraar blogidentiteit en statuten aan de Universiteit van Woord en Hysterie in de gemeente Amsterdam, die op den elfde maart wellicht zal worden uitgesproken.
Bloggen en praatjesmakers spelen een belangrijke rol in de omgang met het bal. De waardering daarvan verandert echter voortdurend!

“Elke blogger heeft zijn dan wel haar eigen volgers”

Grote doorbraakplannen behoren tot het verleden, maar Amsterdam staat wel voor de geweldige opgave het Blogbal te realiseren, te verduurzamen en oplossingen te vinden voor het almaar groeiende bezoekersaantal.
De drukte in de stad in het verleden en de lessen die we daaruit voor het heden kunnen trekken. Ook stel ik hierbij mijzelf de vraag hoe we ons erfgoed tegenwoordig waarderen. Blogs zijn meer dan alleen een trekpleister voor bloggers, volgers, lezers en taalpuristen, maar is dat besef wel voldoende aanwezig? En hoeveel blogs heeft het land eigenlijk nodig? Gaat het toenemen hiervan niet ten koste van de gevestigde blog orde die er écht toe doen?

De Nederlandstalige blogosfeer. Bloggers, facebookerts, twitteraars en andere online schrijvers en hun lezers. Het BLOGBAL of het BLOGGERSBAL hoe u het Bal der Bloggers maar wilt noemen, is hét jaarlijkse event! Tradities die zonder een bijzonder mens in de gedaante van een (oud) “zeik” wijf, keurig in banen gedreven worden. Als meesteres temt ze de blogosfeer. Haar hofhouding groeide dit jaar ook weer in aantallen. 

Wat zorgt er nu voor dat iedereen gewoon hierbij aanwezig wenst te zijn? Zalen vol met ego strelende en minnende types uit alle kaste en pluimage. De nieuwe arme Anita, haar voegen en schoonheid. Onveranderlijk zal onze hoofdstad zuchten onder zoveel talenten. De kracht is juist het gewone, het normale. Het boekenbal tot oude glorie, verhult in een gouden mantel van de nieuwe tijd. Blogbal oh bloggersfestival blijft u zelve. 

Liebster Award

Enige tijd geleden mocht ik ook meerdere Liebsters ontvangen, wat een leuke eer was dit. In een van de oudere blogs heb ik daarvoor dan ook mijn dank uitgesproken. Echter er hoorde nog een deel II bij, namelijk een aantal vragen.

Ik zat te neuzen tussen mijn bestanden en kwam deze nog tegen. Hierbij dan ook de antwoorden. Verder ga ik zelf geen mensen nomineren, hiervoor lees ik te weinig andere blogs, alle bloggies die ik volg lees ik dan ook echt. Ze hebben voor mij betekenis, de een vertelt levensverhalen, de ander legt zaken uit in een bepaalde richting, andere schrijven echt verhalen en soms zit er inspiratie tussen. Daarnaast beleef ik ook plezier aan de bloggers die net zoals ik alle kanten op gaan met wat ze bloggen. Zoals jullie weten zit er bij mijn blogs vaak een extra boodschap in. Iets met emotie en ik maak ook wijze lessen mee.

De vragen: pfff 11 stuks trouwens

Met welk dier kan men je vergelijken?

Ik draag vele dieren in mij, ik kan een echte tijger zijn die zich vastbijt in zijn prooi. Volgens de Chinezen ben ik ook een Hond, een trouw dier dat zonder voorwaarden zijn liefde geeft. Soms ben ik een vlinder, elegant en vluchtig. Maar het meest van alles ben ik toch wel een knuffel beer, uren houd ik dat vol. De winterslaap lijkt mij ook heerlijk, maar tot op heden nog niet gelukt.

Wat zou ik willen realiseren?

Om dingen te realiseren zou je doelen moeten stellen. Daar ben ik eigenlijk geen kei in. Sommige mensen weten precies ik ga dit en dat doen en dan word het zus en zo. Ik laat het vaak gebeuren, ik zie dat maar als een doel, realistisch ?

Van welke bloemen hou jij?

Ik ben toch wel fan van de roos of ranonkeltjes (schijf je dat zo?) die niet het hele jaar verkrijgbaar zijn. Ik heb respect voor een tulp, met veel grandeur staan die bij ons in de vazen, liefst een Rembrandt. Eigenlijk heb ik vele bloemen lief alleen met gele heb ik niet zoveel op.

Hoe ziet je ideale man/vrouw er uit?

Ik heb al bijna 20 jaar een relatie met dezelfde man, hij is niet ideal in die zin, maar wel het mooiste en liefste mens die ik op mijn levenspad ben tegen gekomen. Zijn eigenschappen maken nog altijd van alles los. In 2008 ging ik zelfs op mijn knie zitten en hij zei ja. Trouwen wilde ik eigenlijk nooit maar het paste gewoon. Verder houd ik van mensen die weten wie ze zijn, happy zijn met zichzelf.

Kan je goed koken?

Wat is goed, euh….Nee, ik doe vaak maar wat en soms lukt het. Voeding, daar let ik wel op en vaak ook niet…

Wat zou je doen als je een android kan worden?

Nee, dat zou ik niet willen worden. Als het dan moet een die andere kan helpen.

Waarom ben je je blog begonnen?

Ik schreef altijd al, verhalen voor mijzelf. Ook jaren een verschrikkelijk dagboek. Door de “moderne” tijd kon ik openbaar gaan schrijven. Ik ben dyslectisch en wilde laten zien dat ondanks je niet volgens de regels van de spelling iets te vertellen hebt.

Hoe denk ik over kinderen adopteren?

Ik ben nu 45, persoonlijk vind dit te oud om er aan te beginnen.  Ik begrijp dat mensen het geluk van kinderen willen ervaren, maar houd daarbij wel het belang van het kind voorop. Ik heb bijvoorbeeld jaren een Foster Parents kindje gehad. Een kind helpen in zijn “eigen” omgeving daar ben ik voorstander van. Kind en jeugdzorg is heel belangrijk, te veel kinderen hebben hulp nodig in hun prille start. Een kind maken is voor vele een makkie maar ze groot brengen dat is een heel ander verhaal.

Wat is je lievelingskleding merk?

Eigenlijk niet echt, ik kijk wel naar trends en de kleuren die daarbij horen. Verder is pasvorm voor mij heel belangrijk. Tot op heden heb ik geen merk waar ik een blokje om voor loop.

Kan je goed met geld om?

Ja, ik weet de waarde van geld en het hebben daarvan. Periodes dat ik het amper had ben ik wel trots op mijzelf. Maar ik vind het ook belangrijk dat het rollen moet. De dood heeft geen zakken.

Wat zou er bij je thuis moeten veranderen?

Er moet helemaal niets te veranderen. Je kunt wel wensen hebben, die hebben wij wel. Een nieuwe keuken of badkamer. Maar verder zijn wij zuinig op wat wij bezitten en is met zorg uitgekozen.

Bedankt.

 

 

 

 

Blog moeheid

Daar las ik gister zo iets! Deze dame gaf aan blog moe te zijn. Gelukkig leest ze de mijne wel. Altijd fijn een complimentje te mogen ontvangen. Overigens waren er nog een aantal die ze graag las.  

 Het zette mij wel aan het denken, ‘bloggies moe’! Het lijkt inderdaad dat iedereen tegenwoordig aan het bloggen is, bloggen met foto’s en zelfs video’s. De onderwerpen zijn ook uitlopend. Van een dagelijkse blog tot zeer emotionele ritten met ziektebeelden, allemaal wensen maar een ding ‘gelezen worden.’ Wat is dat toch, die schreeuw om aandacht? Het verlangen om ‘gezien’ te worden. Kijk mij nu eens heerlijk schrijven, wat zit daar dan weer achter? Als ik even bij mijzelf naar binnen ga schrijf ik graag om te laten zien dat je ondanks dyslectisch te zijn, ook kan schrijven. 

Sommige blogs hebben echt een thema, schrijven over reizen, steden, lipstick en zelfs over het gebruik van sextoys. Blogs met inhoud zeg maar, de mijne wisselt, ik schrijf wat in mij opkomt. Vaak zit er wel een psychologisch lijntje achter mijn blogs. Mijn verhalen of gedichten hebben vaak een tweede laag voor wie het wil zien of ontdekken. Er zit ook vaak een extra positieve lading aan het einde, soort van relativering. 

Door haar opmerking bedacht ik mij wel, dat het lastig doorkomen is het woud van blogs. Welke volg je wel en welke niet? Soms helpt het omdat je jezelf terug vind in het werk van de blogger. Meer helpt het als je de blogger persoonlijk kent en daarmee hem of haar je tijd gunt het werk te lezen. 

Als blogger en schrijver van stukjes tikken en verhalen streelt het zeker je eer “ik word gelezen”. Nog fijner is het als lezers de moeite nemen een reactie te geven, liefst opbouwend en bevestigend. Ik moet bekennen ook zelf een aantal blogs wel te volgen maar eigenlijk al een tijd niet lees, gewoon omdat het er zoveel zijn. Het onderwerp moet mij pakken of raken. Soms lees ik alleen de titel en kijk naar de foto. Na de eerste alinea gelezen te hebben snel weer door. 

Wie weet ben ik zelf dus ook een beetje ‘bloggies moe’. 

Bloginterview door @marysjabbens

Mary, vroeg of ik wilde meewerken aan een heus blog interview. @marysjabbens is te vinden op twitter en op http://www.marysjabbens.nl/ Haar idee sprak mij al aan, ik had er zelfs een aantal van gelezen. Sommige waren erg leerzaam.

Wil jij je even voorstellen?

Mijn naam is Walter Hoekstra en werd in 1970 geboren in Driebergen Rijsenburg. Ik ben getrouwd en al meer dan 16 jaar samen met mijn vriend. Zelf hebben wij geen kinderen maar wel een fijne viervoeter. Ik was een rustig kind met veel fantasie. Het leven was soms hard, maar dit heeft mij gemaakt tot wie ik nu ben. Mijn vader is een bron van inspiratie geweest, hij was zijn hele leven ziek, hierdoor moest ik als kind vroeg leren mantelzorgen. Als kind verzamelde ik al zaken waaruit ik inspiratie putte. Jaren later werden deze inspiratie teksten en zo een leidraad in mijn leven. Creativiteit en inzichten groeiden en genoot ervan de zaken mooi te maken, juist voor anderen.

Vanuit de tegenslagen werd mijn levensinstelling optimistisch en positief. Vanuit deze basis en diverse opleidingen waaronder Maatschappelijk werk en Coachen deed ik veel levenskennis op.

In mijn huidige werk leer ik nieuwe collega’s te gaan staan, zichzelf te laten zien. Ik ben een mentor tijdens hun eerste maanden bij de onderneming waar ik werkzaam ben.

Ik houdt van reizen en dan het liefst naar Spanje. “In Spanje ligt mijn hart!” Als ik daar ben, vloeit als het ware mijn geest. Ik moet dan ook schrijven. Het is voor mij belangrijk omringd te zijn door mensen met een positieve levensinstelling. Samen leuke dingen te ondernemen en elkaar tot inspiratie en ondersteuning te zijn voor als het een keer even niet lukt.

Wat is de reden dat je bent gaan bloggen?

Ik laat mij graag inspireren tot het schrijven van verhalen met dubbele verhaal lijnen. Ik ben dyslectisch waardoor de zaken voor mij soms heel helder zijn, maar mijn lezers wellicht een tweede poging moeten ondernemen. Dit was dan ook de reden waardoor ik dacht ik laat zien dat je ondanks een achterstand iets te vertellen hebt. Ik ben een lange periode ziek geweest, waardoor ik geen energie voldoende meer had om deel te nemen aan de maatschappij. In het schrijven voor mijzelf en nu ook voor anderen kwam ik toch in aanraking met de buiten wereld. Gelukkig gaat het nu goed met mij en mag van beide weer genieten.

Hoe lang blog jij al?

Ik schrijf eigenlijk al jaren, maar meer voor mijzelf, door social media werd ik extra verleid om openlijk te schrijven en zo dacht ik waarom ook niet en ben ik begonnen het te delen.

Hoe vaak blog jij?

Ik heb geen vaste momenten dat ik blog, ook geen vast thema, hoewel het altijd vaak gaat over mensen en gevoelens van recht en onrecht. In mijn telefoon maak ik kleine notities en soms verhaal lijnen, deze werk ik later uit tot een blog.

Heb jij vaste tijden waarop jij je blogs schrijft?

Deze vraag was te verwachten, ik houd van rust om mij heen zodat mijn geest kan stromen, de vroege ochtenden kan ik dan heerlijk weg tikken, soms ook hele nachten als ik aan mijn verhalen werk.

Heb jij altijd een thema of idee waarover je wilt bloggen of komt dat pas als je er voor gaat zitten?

Nee geen vaste thema’s, ik heb in gedachte wel vaak de grote lijnen gemaakt, soms doe ik ook echt onderzoek voordat ik iets blog.

Blog jij over alles?

Nee, maar mensen en gevoelens komen vaak terug, kan slecht tegen onrecht. Soms wil ik ook graag mensen een pleziertje doen, dan maak ik een blog omdat ik weet dat ik een aantal mensen er mee help. Zeg maar een soort van hart onder de riem steek. Dit pakt ook wel een verkeerd uit. Ik kom dan te dichtbij.

Hoe zou jij jouw blogs omschrijven?

Ik heb er meerdere, een voor de losse onderwerpen en inspiratie. Een voor soort gedichten en mijmer en rijm. Ik gebruik ze vooral voor mijzelf om ruimte te maken voor nieuwe in mijn geest. Door het gebruik van social media, zoals Twitter, ontdekte ik dat mensen het fijn vonden mijn openlijk werk te kunnen lezen. Mijn creativiteit leg ik nu echt in het schrijven van zowel columns, gedichten en verhalen. Ik werk ook aan een boek maar dat is een meerjarenplan.

In hoeverre en waarom houd jij rekening met jouw lezers, of doe je dat helemaal niet?

Ik houd wel rekening met een deel van de lezers, dat klinkt raar eigenlijk. Stel hun mening ook op prijs. Soms zijn ze iets te fel, met name op spelling, daar doe ik echt mijn best voor. Ik weet dat vele daar moeite mee hebben. Anderzijds denk ik soms ook dit hoort bij mijn manier, laat me gewoon.

Zijn er onderwerpen waarover je wilt schrijven maar het nog niet durft/wil/kan?

Ik heb gemerkt dat mensen het fijn vinden als ik luchtige zaken schrijf, niet te veel donkere verhalen. Ik weet dat ik een heel donkere kant in mij heb. Er zijn ook zaken die nu nog niet verteld mogen worden uit de familie geschiedenis, maar die werk ik nu uit in een verhaal. Recent heb ik mogen spreken op een herdenking voor 4 mei, die invalshoek was homoseksualiteit, had ik had nooit gedacht om zo in het voetlicht te treden.

Hoe belangrijk zijn de statistieken voor jou?

Ik geniet ervan als mensen reageren, niet alleen de veren of dat er een discussie over ontstaat. Ik denk dat iedereen wel een soort van erkenning wenst, op welke manier dan ook.

Op wat voor manier en waar, maak je kenbaar dat je een nieuw blog hebt geschreven?

Ik schrijf mijn blog en deel deze via Facebook en twitter, soms verwerk ik deze naar een column die ik schrijf voor koffieleutjes.com, lezen is uiteraard vrij.

Ben je tevreden over jouw site?

Ja, ivoor nu is deze prima, het is een mooi portaal. Het kan altijd beter. Je kunt gerust zeggen dat mensen en creativiteit de leidraad in mijn leven zijn, ik maak gebruik van bestaande templates die bij mij aansluiten.

Wat vind je van de reacties van lezers op jouw blog?

Ze zijn over het algemeen bemoedigend soms ontroerend omdat ik mensen raak in hun gevoel. Maar ik weet dat er altijd mensen zijn die het mooi dan wel leuk vinden maar even zoveel die nooit reageren erop, maar het wel waarderen. Ik houd er wel van als ze dit met respect doen. Zo behandel ik hen ook zelf graag.

Mary, ik vond het een eer om te doen en bedankt je voor het interview.

Groet,

Walter Hoekstra