Iedereen deelt tegenwoordig van alles op internet. Van bloggen tikkers tot insta gram wall of famers. Overal poppenkast. Feestboek en Tik Tok, puilen er van uit. Snelle foto’s vaak onder filters geplaatst. Wat is nu de werkelijkheid?
Maar hoe staat het met de albums, van vroeger? Ze liggen te verstoffen op planken, kijk eens in mij, lijken ze te zeggen. Dus breek ik met deze nieuwe serie een lans, voor al die albums, klein en groot. Voor die ene foto, welke toch niet scherp genoeg bleek om ingeplakt te worden of eigenlijk bewaard is gebleven maar het verhaal niet meer compleet is.
Pica a day, vertelt het verhaal bij een oude foto. Willekeurig toch bewaard! Het allegaartje krijgt dan toch een staartje. Ode aan de vergeelde, vergeten foto. Hier en daar een levendig verzonnen verhaal erbij omdat het je zintuigen prikkelt!Toch!?!
Pica a day,
De lachende hond
Ach hoe leuk om ons meisje Pascha nog eens terug te bekijken. Wij waren in Frankrijk, de mussen vielen zowat van het dak, zo heet. Maar mevrouwtje van 12 gaat gewoon liggen bakken in de zon. Er was een beekje in de beurt waar ze met een grote sprong inging. Maar als je je bedenkt dat wij een lab met watervrees hadden een heel opmerkelijke zet. Hoe weinig konden wij weten dat dit haar laatste verre vakantie bleek. 12 jaar onze joy.
Hoewel wij inmiddels haar opvolgster in huis hebben rondlopen, missen wij haar nog steeds enorm. Hun karakters zijn zo verschillend wat het natuurlijk bijzonder voor ons maakt.
Neusje, neusje met de baas.
Haar prachtige grijzen bekkie, zo schattig. Wist je trouwens dat niet veel honden grijs worden na mate ze ouder worden?
Kunstjes met de baas.
Ze ging zo graag altijd mee, lekker naar Spanje overdag lekker op terras of in de airco en s’avonds lag ze heerlijk onder tafel in het restaurant. Mijn kleine trots.
Die pootjes!
Haar eerste poging om op de bank te gaan. Haar kleine pootjes, die niet paste bij haar lijf. Haar grote puppy kopje en onvervalste liefde en begrip voor elkaar. Wij houden nog steeds zoveel van je, Pascha, godin van de aarde, Daisy van de Kruidvliethoeve. Rust zacht daar in de honden hemel, waar je nu al weer bijna twee jaar woont. 🐾
Van de week kwam er zomaar een mevrouw bij ons aan de deur. Ik vond haar meteen al aardig, tikje gek met lange blonde haren. Trekken eraan mocht niet, ze liet mij spelen haar veters en kon mijn naam. Ze had ook een hele fijne lieve stem. Haar naam is Natascha. En ik had al snel door dat Snoep en Snap graag wilde dat ik goed mijn best deed. Dus ik was voorbeeldig.
Na een tijdje ging ze weer weg. Jammer ik vond haar aardig. Dat was Natascha en zij is je nieuwe juf. “Oké, wat is een Juf?” Nu je de puppy training hebt gedaan mag je met zeven maanden naar de roedel, kan je lekker spelen en ravotten met soms wel tien vriendjes en vriendinnetjes. “Spannend, ik heb er zin in”
Vandaag moest ik mij rustig houden, want ik ga naar school. Opeens gaat de voordeur open, ik denk nog…Snoep komt al thuis maar nee daar is Natascha weer. Ik wilde blaffen maar dat leek mij niet zo netjes, snap keek ook toe en knikte dat het goed is. Wat leuk! Ze was nog niet zo goed in riem omdoen maar dat zag ik door mijn pootjes heen. Daar gaan wij op weg, in de snelheid vergat ik nog even dag tegen Snap te zeggen, maar de stiekemerd stond ons wel na te kijken op het balkonnetje.
Ik met Natascha Wie neemt wie mee?
Daar staat een bus op mij te wachten, daar mag ik in en wij gaan op weg. Na een stop komt er een leuke kwispel erbij, gezellig ik ben niet alleen. Weer een stop en weer komt er een maatje bij. Even wennen weer één, maar ook deze is erg aardig. Na een tijdje rijden komen wij aan op een groot veld. Wat een boel hondenvriendjes hier. Ik ben helemaal opgewonden en ren als een gek rondjes. Ja, jullie moeten wel wennen aan mij hoor, ik kan soms een beetje druk doen.
Ik leer natuurlijk ook wel dat ik wat rustiger moet zijn. Juf maakte nog een filmpje voor Snoep en Snap.
Ik heb super genoten, wat een indrukken allemaal. Wanneer zou ik weer mogen, Juf brengt mij weer thuis, dag Juf Natascha, ik vind je heel lief. Tot snel 🐾
Maar eerst maar even allemaal verwerken, truste allemaal
Nu ik bereist ben kan ik wel zeggen dat ik al als ik al heel wat gekke types ben tegen gekomen. Je hebt er veel zoals Snap en Snoep. De een vind alles goed de ander juist weer niet. Verwarrend want voor mij is een veter gewoon een veter. Opspringen mag niet, ook niet snuffelen in de kruizen. Maar hoe weet ik dan precies hoe jij je voelt? Ik moet juist snuffelen, zo lees ik wat er in de buurt gebeurd. Komt die sterke reu straks weer langs, is er een buurvrouw loops. Of dan die teckels die pissen maar wat rond.
Thuis in Amsterdam ontmoet ik dan ook steeds vreemde wezen. Neem nou deze,
Zeg nu zelf, ze geven geen geur af en staan daar maar wat te staan. Of deze!
Gaat maar op haar rug liggen, daar kan je dan toch ook niets mee! Opstaan opstaan, zo wordt je vacht toch vies.
Soms krijg ik ook een cadeautje, ook zo’n vreemd ding. Dan moet daar de vulling toch gewoon uit? Of zie ik dat verkeerd?
Konijn zonder vulling
Van de week was er ook een hele rare, ze stond daar doodstil, Snap zette mij aan haar vast, dat was nu niet zo aardig. Ze was gewoon eng! Snap vond mijn blaffen wel grappig, natuurlijk moest hij er weer een foto van maken. Iets met gouden uur of zo.
Raar wijf
Maar wat ziet mijn oog daar, een wit met zwarte stippen hond. Die vind ik altijd zo grappig. Daar heb je er wel 101 van hoor. Ik had die alleen op de teevee gezien dus hup ik erop af. Nou ja, Snap zat nog aan mijn vast, die wil nooit los lopen. Ik zeg je vreemd wezen. Hallo wrufff, wruff, gaan we spelen? Maar er komt geen reactie en hij blijft stil. Wat vreemd hij heeft geen pootjes, is dit een ander soort ofzo? Ik woef en waf..probeer hem uit de tent te lokken, maar nee hoor. Maar wacht ik ben in Spanje dus verstaat hij mij misschien helemaal niet. Ik huil maar eens even, piep wat. Snap is aan lachen, en aait hem gewoon en dan wipt het beest wel heen en weer. Ik ga dit alles maar eens in mij opnemen. Vreemde wezen steeds overal..maar echt!
Mijn stippen hond.
Ps: ze steken hier vuurwerk af, niet te harden zeg! Begrijpen die Spanjaarden niet dat dit au doet in mijn oren! Maar goed gelukkig zijn Snap en Snoep in de buurt. Snoep is extra lief en troost mij. Snap doet spelletjes met mij, zodat hij lekker bezig is. Denk dat hij beetje bang ervan is, zo is hij minder nerveus. Goed zo Snap, je leert het al.
Ola, buenos dia’s, bonjour. Guttentag…Keetje, waar ben je nu weer beland. Al gauw kwam ik erachter dat deze reis wel een lang zou kunnen worden. Snap was al dagen in de weer met iets dat koffer heet. Iets erin, iets eruit, weer erin en ja hoor wat eruit. Ik zag er het nut niet van in, maar goed er was weer wat te kijk en te besnuffelen.
In het hok op wielen.
Snoep bemoeide zich er dit keer ook mee, dit moet mee en dat..opeens een nieuwe riem en kon ik ver weg lopen, maar tjonge dat is best een dingetje. Zelf nadenken en dan gaan. Moet zo wennen aan al die geluiden, mensen dingen enzo. Soms denk ik dat ze vergeten zijn dat ik nog een Puppy ben. Ze hebben het steeds over Pascha, die alles al kon. Nou, klinkt als een stiftie, die Pascha.
Dus komen we bij de auto, mag ik op de achterbank. Foute boel, dit gaat een lang ritje worden! Ik probeer er nog tussenuit te knijpen, maar naar mens Snap geeft mij een kontje. Oké leuk gedaan zo op de achterbank maar vertrouwen dos amigos voor geen cent. Ze zijn mij veel te onrustig in hun gedrag alsof ze iets leuks gaan doen!
Ik besloot maar even te slapen, tikkie moe. Het leven is best pittig hoor. Afwachten of je pissen mag, gaat iemand mij nog naar buiten nemen. Binnen plassen is zooo mrt 2021. Geheel uit de mode. En ze hebben mij op rantsoen gezet, krijg nu nog maar twee keer per dag eten! Waarom geen idee. Mijn heupen zien er nog prima uit!
Opeens zegt er iemand, chien tegen mij. Nou zeg, ik ben gewoon een doggy hoor. Blijken Fransen te zijn, raar volk hoor. Eten eclairs en uien en knoflook. Kortom ze stinken als gekken. Wel grappig en fijn ze hebben hier gewoon een park. Snoep en Snap, hebben drank en eten mee en ze hebben een goede energie. Leven als God in Frankrijk. Nu ik kom maar gewoon uit Waaaaamel, dus wat weet ik nu van Frankrijk. Ze hebben hier een trap, met vloerbedekking en zo, grappig ik ken dat dus al trap lopen. Nu begrijpt ik Snap veel beter met al zijn oefen. Op en af, af en op de kelder trap. De Fransen , mijn eerste kennismaking was in België, Wallonieee. Ze spreken dus Frans maar ik geen, raar taaltje, nu noemen ze mij een fofoe, chien. Ik snap er niets van.
Zaten in de hotel, das best spannend, want mag ik hier dan wel plasjes laten lopen. Mijn huisje was ook mee, paste allemaal gewoon in het rijdende hok op wielen. Maar Snap en vooral Snoep wilde weer verder rijden. Best lang hoor, deze ritjes. Maar er was genoeg te vreten aan boord. Hoewel het meeste ging er bij Snap en Snoep in. Maar ze zijn ook een stuk groter, blijft afwachten of ik wat krijg.
Kreeg een lekkere kluif in de tuinIk loop de route van een Sint Bernard
Ik mocht ook ervaren hoe het is als Snap rijd. Nou ik werd een beetje misselijk. Die kerel moet vaker oefenen! Geef het stuur maar door aan Snoep, hij weet hoe het moet. We stoppen weer even, een koffie en plas pauze. Wat een snuffelstage is dat en wat ligt er een zooi overal. Hap, nee zegt Snapt, Looohos. Snoepje…en wij rijden weer.
De radio gaat aan, ik hoor weer hele rare geluiden, blijkt Spaans. Radiooo flashback en een hoop gebrabbel. Snap brabbelt het mee. Kan wel horen dat hij ook les heeft gehad. Hun humeur is goed en daar komen wij aan bij een groot huis jongen. Ik mag daar gewoon rond lopen op het gras en Snap en Snoep pakken wat eerste zonnestralen. Vitamine zeggen ze! Onzin ik ben al bruin….wel lekker hoor en warm. Mag ik ijsje? Krijg zo’n blokje, das echt om te water tanden zo koud! Maar lekker.
Die groene dingen zijn olijven!
Een lange avond wandeling en ze eten kip, als ik braaf ben krijg ik stukjes. Dat ben ik braaf Hihi. En zo gaan wij slapen, ik hoef niet in mijn huisje, voorzichtig klim ik op hun bed. Hé, ze vinden het goed! Dat ligt lekker zeg. Snurk!
Even bij het strand kijken, maar er staan borden met mijn foto, ik mag er niet op..hoe dan!
Alles weer in het hok op wielen, man die hebben geen rust in de kont! Hoop dat het niet te lang gaat duren. Maar ik krijg het vermoeden dat wij er al bijna zijn. Kip en Kakelien kakelen (Snap en Snoep) honderd uit. Kijk Katie, je bent in Spanje. Je tweede thuis. Hier noemen ze je gossos en perro. Het zal wel..als wij maar even blijven hier.
Ik mag hier wel minder, niet bij het zwembad, wel lange wandelingen en heel veel leuke mensen die mij aandacht geven. Ik proef de vrijheid en kraag van ongeduld op mijn riem. Opeens ben ik los…daar snuffel ik rond en Snap en Snoep kletsen honderd uit met mensen. Ze hebben het niet door dat ik vrolijk rond huppel. Een olijf en een stuk Citroën en een leuke zwarte lab weer. Maar Snap heeft mij door en vliegensvlug heeft hij mij weer te pakken. Jammer maar helaas.
Dit is nu Sitges…Nog even op de foto voor Oma Kluifje, dat vind ze leuk.
Nou dat Spanje heeft wel iets hoor, Viva la vida…ik heb inmiddels door dat dit voorlopig mijn casa is. Hier blijven wij tot mijn maatjes iets hebben gevonden om ons huis te maken hier. Tjonge en als ik braaf ben en blijf mag ik mooi mee. Oh en ik speelde met een spaniël. Toen zeiden ze dat ik zo’n zusje ga krijgen over een tijdje.
Noem me wat je wilt…maar wie kan dat zeggen…op 6 maanden al helemaal naar Sitges in Spanje. Oleeeee
Ps, ik moest in deze casa voor het eerst alleen in mijn huisje zitten, terwijl hullie naar het zwembad gingen. Best spannend hoor..daarom schijf ik jullie maar even. Adiossss
Hallo allemaal, wat fijn dat ik weer even tegen jullie kan bloggen. Weten jullie wat een verwend nest is? Nou nou… Sinds kort weet ik het ook, ik ben er namelijk één. Niet een over het paard getild type hoor. Paard bijt ik gewoon even in zijn enkels, stapt hij vanzelf wel opzij! Of ik wruff een paar keer.
Maar alle gekheid op een stokje, ik wil jullie graag mijn immense roedel laten zien, allemaal teddybeer knuffels. Ze heten knuffels en sommige zijn gewoon niet heel mooi, dus bijt ik er stukjes af, pluk de hele inhoud eruit. Dat doe ik natuurlijk stukje voor stukje, zodat met name Snap mij niet door heeft. Hij wil het liefste dat alles mooi blijft. In het begin spoot hij overal een goedje op. Nou ik kan je zeggen dat ik voortaan de stoelpoten maar met rust liet, vies dat spul. Maar Snoep, die vond het nodig om op de plinten peper te strooien, maar das echt gemeen. Ik nam een flinke snuif, moest er gewoon wel 10 keer van niesen. Goed ik denk dus dat ze, duo Snap en Snoep, mij willen laten zien, daar mag je niet op kauwen. Dan blijft over een slipper of schoen, maar ook die worden zo uit mijn bek gerukt. Nu vraag ik je…ik heb net nieuwe volwassen tanden…passen ze wel goed op?
Dus ik krijg knuffels, deze zijn van mij denk ik dan! Maar Snap verwisselt deze steeds, steeds als ik denk ik heb hem bijna open, Snapt snap um weer weg! Probeer het maar eens te onthouden waar je gebleven bent. Dat woorden, Nee en Los, niet slopen, zoveel betekenis hadden en zo vaak ook uitgesproken naar mij ik weet het zo langzamerhand wel hoor. En daar komt tie…verwend nest! Iedereen doet het, dat geven en dan ben ik het verwende nest.
Maar goed, ik laat jullie natuurlijk graag mijn collectie zien, hoewel sommige al inmiddels wonen in die ronde bak in de keuken met zo’n deksel, stuk in de prullenbak. Daar mag ik al helemaal niet aankomen, zonde hoor, ze gooien best nog kauwbaar spul gewoon weg. Gesloopt door ondergetekende..
Zo veel is het toch niet? Ze hebben allemaal toch van die glimoogjes en neusje. Bijten..erafRobbertje vechten met Aap/ LuilakIk laat Aap hier winnen hoor!
Ik moet dus zuinig zijn op mijn knuffels. Zijn een beetje mijn roedel! En kan ik natuurlijk ook een beetje afreageren als ik een standje krijg van Snoep of Snap. Maar verwend nest dat ben ik toch niet? Wat jullie? Was getekend 🐾 Katie Hoekstra, Keet oftewel Catharina de Kleine.
“Als Snoep snapt niet wat Snap snapt. En Snap snapt niet wat Snoep snapt. Als Snoep snapt Snap en Snap snapt Snoep. Verdwijnt het Snoep en Snap be-grip! Waar Snap snapt niet wat Snoep snapt en Snoep snapt niet wat Snap snapt. Als Snap Snoep snapt en Snoep snapt Snap dan doen Snoep en Snap geen klap!”
Zo dat is eruit, snapt u het nog? Nou, ik was even de draad kwijt. Wat is het geval!
Jullie kennen mijn Snoep nu wel een beetje toch? Je weet wel, als je goed je best doet, dan krijg je wat lekkers Snoep! Maar de laatste weken mag ik steeds even bijten, “wel zachtjes” in zijn hand. Ik dacht nog, aardig. Maar die snode Snoep, ik heb hem nu door! Hij blijkt gewoon een Snap te zijn, erger nog hij sloopt gewoon de tandjes uit mijn bek. Eerst dacht ik nog hij wrijft over mijn zere tandvlees om de pijn te verzachten. Maar hij is gewoon een ordinaire tanden dief! Een Snap 2.O, gelukkig heb ik kans gezien de meeste gewoon door te slikken die ik aan het wisselen ben.
Snoep helpt, steekt gewoon zijn klauw in me bek.
Ik bezin mij nog wel op iets van wraak, dus dacht ik oog om oog, sok om tand. Hij laat die stink dingen steeds liggen en dan pik ik die gewoon even. Maar dat vind Snap natuurlijk weer niet goed. Sokken zijn niet om te spelen, nou en, ik vind van wel! Het begint wel steeds leuker te worden, ik pakken, net doen of ik niets heb en dan zie je ze zoeken en kijken. Als ik gesnapt wordt ben ik een sokken dief. Arme Snap begrijpt er natuurlijk niets van, maar de wraak is voor Snoep. Beetje mijn tanden eruit slopen.
Sokkendief
Maar ik heb wel nu ik mijn plasjes en poepjes buiten doe een super mooie mand gekregen, ik had hem al zien staan in de slaapkamer, maar helemaal voor mij alleen. Ik ben de koningin te rijk. Daar mogen alle speeltjes in en sokken, die breng ik er natuurlijk ook naar toe. Wacht eens even…das niet zo slim dan snapt Snap mij veel te gemakkelijk. Nog een paar tandjes en kiezen en dan hoef ik geen sokken meer te stelen, stinken toch, de witte van Snoep vallen mee, maar die zwarte van Snap…bleh! Waarvoor die sokken zijn geen idee, ik hoef nooit zoiets, loop liever op blote poten buiten.
Mijn nieuwe mand
Gekke roedel heb ik hoor, echt wennen al die gebruiken. Maar mamma mis ik niet echt meer, mijn grote en kleine zusjes wel om te spelen. Mijn Pappa Nando schijnt al weer papa te zijn geworden van een zesling, van een andere moeder, gaat gewoon vreemd. Nou…tja, hij blijft mijn vader natuurlijk maar ik houd Snap en Snoep goed in de gaten, dat die geen gekke dingen doen. Voorlopig wens ik geen extra pups in mijn roedel!
Snoep heeft een kistje met mijn tanden en kiezen. Nu vraag ik je! Houd de tanden dief!
Hallo allemaal, ik was even wat stilletjes want ik moest druk aan de studie. Dat samen met Snoep op school zitten is gewoon hard werken. Niet dat hij moeilijk leren kan, maar hij moet ook gewoon over. Dus besloot ik hem dan maar te helpen en samen een team te vormen. Het is de beste manier zo blijkt. Steeds kregen wij de complimenten, dat ik het natuurlijk voorbeeldig deed en Snoep, nou die is al lang maar groeide wel twee meter erbij steeds van al die complimenten.
Op de dag van het examen was ik wel een beetje zenuwachtig hoor, je weet natuurlijk nooit welke oefeningen je krijgt. En wat als ik per ongeluk mijn plasje niet kan ophouden of erger! Snap sprak mij in de ochtend bemoedigend toe, deed samen met mij alles oefeningen nog een paar keer. Ik had er daarna dan ook wel vertrouwen in.
Even rusten en de zenuwen de baas krijgen
Er gingen er een aantal op puppy training flink de mist in, die teckel hahahahaha. Buikschuiver, die bakte er niets van! Die leuke herder man die was goed zeg en sommige baasjes die hadden geen idee. Maar toen moesten Snap en ik, keurig meelopen in de pas, zitten, blijf, af, blijf, zittend naast en dat allemaal zonder snoepjes te krijgen van Snoep! Maar toen kwam eindelijk de uitslag!
Top team, Snoep en ik!
Geslaagd! Kwispel kwispel, zo blij. Thuis gekomen meteen mijn diploma samen met Snoep aan Snap laten zien! Die was natuurlijk gespeeld verbaast, hoge piep stem opzetten. “Hoe kan dat nou” Wat ontzettend goed! Ik maar kwispelen en toen kreeg ik het op mijn heupen en moest ik even heel veel rondjes rennen door de kamer. Aan de kant, ik moet overal op en onderdoor. Nee, ik kan niet stoppen, ik ben een labrador van vijf maanden, die hebben nu eenmaal gekke uurtjes.
Maar Snoep zou Snoep niet zijn als hij niet iets verzon. Eten! Wat zei iemand eten? Haha, nou ik kreeg soort spul, op een bordje, natte kledder maar lekker joh dat spul. Het smaakte heel anders dan mijn brokjes. Had ik verdiend zeiden Snap en Snoep. Hun hadden ook weer iets, rook lekker maar dat mocht ik weer niet hebben. Taart!
Maar toen was ik totaal op hoor, school is hard werken. Truste, effe tukkie doen!
Nou, daar ging ik weer in het hok op wielen. Snap was druk doende met het inpakken van een tas. Ik kwam af en toe even bij hem kijken, rook snoepjes. Maar Snap is Snoep niet, dus ging het in de tas.
Snoep die rijd ons eigenlijk altijd overal naar toe en Snap doet de navigatie dan. Iets over een speciaal honden strand, het zal wel. Ik doe gewoon effies een tukje in het hok. Ze hebben het wel leuk voor mij gemaakt met dekentjes enzo.
Hallo, drempels, wruff kan het wat rustiger. Mijn tong, hangt al uit mijn bek. Hoeveel nog, wat hoever nog? De auto rijd iets langzamer. Ja, ja zegt Snap hier erin. Hij klinkt zelfs opgewonden dus doe ik vrolijk mee.
Ik word uit de auto getild, kan ik zelf ook best natuurlijk zo hoog is het niet, afspringen. Maar ze staan erop, eruit tillen. Wat, waar ben ik nu weer. Purmereutel hondenbos. Allemaal hondjes en zie gelukkig dat Snap de tas mee heeft genomen met snoepjes en handdoek. Nog even de weg oversteken en daar mag ik opeens loslopen. Hallo, jeetje echt…wat een vertrouwen.
Eerst komt er een hele grote hond aan, hij is van een training school, zijn baasje zegt dat het goed is. Maar Snap en Snoep vinden het weer niet goed. Hij zag er ook wel eng uit…de baas van die hond. Even later wordt ik ingehaald door een snuiter, met van die flapoortjes. Soort spaniël. Hij is zo gek als een deur en daagt mij steeds uit. Rennen, lopen, bijten, stoeien. Maar het is nog best een eind lopen, naar waar Snap heen wil.
Je begrijpt Snap en nu ook Snoep moeten even stoppen, maar dat wil ik niet. Veel te leuk met deze snuiter. Ok hij is een type stuiterbal. Moet je van houden! Hij rent een bosje in en ik denk nog ik ga leuk achter je aan. Ik neem mij een sprong, zoals met een prooi. Maar in mijn vlucht merk ik, er klopt iets niet.
Proestend komt de snuiter boven, verhipt dit is geen gras maar water. Geen weg terug, daar ga ik plons te water. Maar ik heb nog niet leren zwemmen wat een K streek van die snuiter. Hij probeert al weer op de kant te komen, maar lukt niet, daar hangt hij! En ik…euh zwemmen…ik hoor Snap al gillen, nee…in een prut sloot! Ja dat weet ik nu wel. Ik hang nu naast die snuiter het lukt ons niet om op de kade te komen. Maar daar is Snap, als blikken konden doden, was snuiter er geweest! Eerst hijst hij mij op de kade, bedankt en ren er vandoor om het kroost en water en spanning van mij af te schudden. Daarna mag snuiter eruit, al wilde Snap hem nog wel een les leren door hem te laten hangen.
Lekker uitschudden, daar zijn de baasjes van Snuiter, het vrouwtje draagt een witte broek, niet springen, laag zegt ze. Jammer joh, dat heeft onze Katie nog niet geleerd! Heel even zie ik leedvermaak bij Snap. Net goed! Maar het is gedaan, ik moet weer even aan de lijn. Dag snuiter, je was mij toch te druk. Soort projectiel en totaal mijn type niet.
Maar dan komen wij bij het honden strand, wow dat is gaaf zeg. Water, zand, stokken en allemaal honden. Ook hele grote, best spannend hoor. Maar goed Snap gaat te water, ik erachteraan… kopje onder! Brrr nou die Snap..doe jij dat maar alleen. Nu Snoep te water…hallo mijn Snoep…poging twee. Ik begin iets te zwemmen geloof ik, de bodem is opeens weg. Grappig, ja deed ik het goed? Mooi, geef snoep dan en laten wij gewoon spelen. Maar daar is Snuiter weer…ga weg, blaf…jeetje hij houd echt niet op. Snel schuilen bij Snap, maar Snap moet hem zelfs wegduwen. Snap gromt nu naar Snuiter zijn baasjes…houd dat beest bij je! Vrij gebied, zal best, opvoeden die hond! Precies, tevreden lik ik het been van Snap.
Met Snoep..te water
De rust is weer terug, lekker spelen en ravotten met andere honden. Er komt weer zo’n zwarte labrador man, type mijn vader. Hij is heel aardig, maar ik ben nog veel te jong. Hij ziet meer in de blonde labrador dame. Daar kijk ik wel van op maar vind blond beetje dom.
Maar wat zie ik. Wat doet die zwarte Labrador meneer nu…nou ja…die arme blonde labrador mevrouw. Hij staat gewoon op haar te rijden! Dat mag toch niet, wat een viespeuken. Waf waf waf, ga van die mevrouw af, brut! Hij gromt tegen mij, ga weg! Bah, viespeuk! Maar wat moet ik nu dan? Vertwijfeld kijk ik maar wat naar de grond. Niks voor mij zeg.
Snoep staat mij te filmen, maar ze staan er mooi gekleurd op. Nee, dat worden geen mooie plaatjes. Snap begrijpt mij, de natuur zegt Snoep. Nou…zal wel! We gaan. Ik krijg nog een maaltijd en moet het hele takke eind nog terug lopen. Hallo, ik ben een puppy van 4 maanden. Kan je mij niet gewoon tillen! Hoezo ik ben vies, die twee net die zijn pas vies. We delen de video niet hoor, te erug!
We stoppen, waar ben ik nu weer. Ik ruik vis! Volendam, op de dijk. Daar pakken wij een terrasje, moet ik leren van ze. Maar hallo ik wil niet rustig zitten, niet meer lopen en naar huis. Nog even, Snap tilt mij al weer, ik ben te traag. Hahaha, wruff wruff, ik weet al hoe ik hem bespelen moet!
Terras zitten!
Tevreden val ik in slaap, thuis aangekomen nog even een plas en poep. Happiesss! Heb ik even een goed kosthuissie gevonden. Truste
Tjonge wat mij nu overkwam. Ik zag het al, Snap was de afgelopen dagen wat onrustig. Kon maar niet stil zitten. Steeds maar in beweging, met tja wat het nu was, geen idee. Kon wel zien er stonden nummers op. Het maakte geluidjes, knisperde, hij speelde er mee, maar ik mocht alleen maar kijken. Nu probeerde ik het wel natuurlijk, helpen dacht ik, misschien wordt hij rustig ervan. Maar nee, steeds werd ik bijna weggedrukt. Ik ben maar op afstand gaan liggen kijken op de bank. Hij stapte op de stoelen, hing van alles op. Slingers met 50 erop, want Snoep werd 50! Wordt het niet mooi? Wat vind je? Ik gaapte nog maar een keer, geen idee, Snap bleef maar door gaan! Straks groots feest.
Ik dacht nog, doe nou rustig ik moet straks weer naar school, het is al zo druk.
Snoep komt thuis. Nou, das altijd een feestje. Maar snoep was niet zo te spreken over het werk van Snap. Ze zaten wat stil bij elkaar, zo af en toe een grommende Snoep en een hele stille Snap. Jeetje, ik maar eens voorzichtig met een speeltje naar ze toe. Weinig resultaat, maar begreep al snel, ze zijn niet boos op mij.
Snap haalde weer delen weg, Snoep was even niet blij maar goed er was geen tijd, want ik en Snoep moesten weer naar school. Natuurlijk haalde de meester mij weer naar voren! Zal niet, verveelt sta ik te wachten tot de rest het eindelijk gaat snappen. Ik snuffel wat in het gras. Tjonge wat zitten hier een kneusjes. Goed dat Snap er niet was, die had ze goed achter de broek gezeten.
De meester en ik
S’avonds weer naar huis, moe van het studeren op: volg, blijf en zit, kom hierrr, nou je kent het wel. Rond 22.30 doe ik altijd een plas en dan ga ik lekker slapen in mijn huisje. Maar Snap en Snoep blijven nog op, vreemd doen ze nooit meer. Ik zorg ervoor dat ze flink moe zijn en ook altijd naar bed gaan. Morgen dan zal ik ze verder afmatten.
Maar opeens een herrie in huis, allemaal mensen luid en zo. Allemaal troep in huis. Zingend lang zal die leven. Hoera voor Marcel, want zo heet Snoep. Jongens mag ik eruit, hallo doe open. Ik moet bewaken, ze breken de tent af! Al die mensen doen wat snap deed, de boel nog meer versieren. Snoep is blij, dat zie ik, het lijkt wel een overval.
Ik schuren en kreeg ook speeltjes
Eindelijk ze zijn, gaan zitten en ik mag uit mijn huisje. Overal ligt spul, reuze spannend. Het knisperend en je kunt er reuze leuk mee spelen. Ballonnen en slingers. En Snoep krijgt allemaal cadeautjes, ik mag helpen open maken. Nou dat laat ik mij natuurlijk geen tweede keer zeggen. De krant mag niet! Maar nu moedigen ze mij allemaal aan! Zelf krijg ik ook pakje. Jeetje dit noemen ze dus feest. Pas op tafeltjes, nee niet de worst van tafel pakken. Oei, jongens wat een dolle bende. Kan iemand mij effe uitlaten, ik moet nu echt effe piesen hoor.
Als ik terug binnen kom, zijn de mensen allemaal druk aan het zijn, ik mag er gewoon bij, krijg aaitjes, knuffels. Mijn eigen snoepjes. Snap is druk in de keuken, gauw kijken of hij weer wat laat vallen. Ja hoor bingo…snel ren ik naar mijn huisje. Hij volgt niet, maar vraagt was het lekker? Ik likkebaard maar goed voor hem. Blijkt Snap nu ook een Snoep te zijn? Wat het was geen idee zeg? Smaakt heel anders dan mijn brokjes.
Een van de mensen, de broer van Snoep, die roept mij, hij is wel grappig. Dus ren ik naar hem toe. Druk kwispelend, daar gaan de glazen van tafel. Katie, neeeeeee! Kom hier. Nog snel lik ik het natte spul, champagne en bier, zo blijkt. Opeens vlieg ik door de kamer en tja Snap blijft toch Snap en tilt mij voor de ogen van alle mensen op en zet mij voor mijn huisje en zegt: plaats! Hallo, protest, hij zei kom hier, waarom wordt ik gestraft en hij niet! Ik houd hem voortaan even goed in de gaten. Mij de schuld geven!
Wat later, ik mag er weer uit. Scheuren dan maar weer, ze hebben het spul niet voor niets laten liggen. Wat een bende, ik val gewoon in slaap. En weer wakker en spelen, kreeg ook nog een paar nieuwe toys. Wanneer gaan die mensen nou eens weg, ik moet morgen weer naar school hè!
Ik mag dus alles schuren en tja… dat tafeltje en ik zijn geen vrienden.
Overdag ben ik kapot, lui wammes samen met Snoep, Snap is al vroeg hem weer gepeerd naar zijn “werk”. Die zie ik dus de hele dag niet, ik weer naar school. Ik niet echt zin, maar Snoep zegt dat het goed is.
Snoep das wel een lieverd hoor, hij nodigt mij echt uit om mee te doen. Bergen lekkers komt altijd uit zijn zakken. Hoe beter ik het doe, hoe meer ik krijg. 14,3 kilo ben ik al!
Thuis, eindelijk, dan kan ik slapen. Ben nu al moe. Maar ik kom binnen, staat Snap daar, hij bromt wat tegen Snoep. En jeetje ze zijn er al weer, hele huis vol met mensen. Dat wordt dus niet slapen, weer feest. Hé daar is opa en oma, opa ga ik nog even bijten, vind hij niet leuk, maar hij speelt dan ook best wild met me. Maar vind hem het liefste! Oma, tja, die is van Snoep. Ik weet nu al, die geeft nog veel meer. Hallo allemaal wat fijn dat je er bent, spelen met mij, allemaal.
Ballonnen zijn raar!
Nou jongens, ik ben kapot. Feestjes zijn leuk! Maar deze pup gaat in haar huisje nu. Knallende ballonnen, even schrikken! Vandaag doe ik niks horen jullie me! Niks..
Hallo rakkers en lady vagebonden, jullie dachten natuurlijk..hoe is het met de kleine? Nou, ik doe het erug goed maar was een beetje stil. Ik krijg namelijk nieuwe tanden. Als ik die snuiter ooit in mijn bek krijg zal ik hem eens goed ermee bijten. Wie verzond nu dat je nieuwe tanden de oude melktandjes eruit moeten drukken. Het waren prima tandjes. Hop slik weg, maar dat pijn in je bek hebben…pff.
Ik ben ook lekker aan het groeien, maar zo vreemd. Ineens heb ik van die lange slierten onder mijn lijf hangen. Om over te struikelen. En die Snap en Snoep maar roepen, naast lopen en hierrrrr kommm maarrrr. Hallo, reuze onhandig.
Nu, zoals ik al zei, die Snap. Wat een rotjoch is dat. Haalt je uit bed! Oké, ik mag effe plassen en pardon mijn French…Poepen. Maar ik had al door hij neemt wel heel erg veel brokjes mee in zijn zak. Stukje wandelen…goed..ja naast..zo ben ik. Zit! Ik kijk nog omhoog, krijg ik nog wat? En schrik mij de tandjes, stopt er achter mij een ding, blauw met wit! Tram!!! Nou, daar moest ik dus in. Ruikt raar en het rammelt en piept. Maar Snap is groter, ik weer geen keus! Blijk het goed te doen, zegt tie. Kan zijn mond niet zien, hoor hem wel steeds. Zit zo’n lapje op, stom hoor dan kan je niks pakken van de grond. Wat is dat? Sigaretfilter…a die ken ik, liggen overal. Kauwt wel oke, even stoppen Snap kijkt! Te laat, zit hij al weer met de klauw in me bek. Ik vraag mij werkelijk af, waar zijn die vanochtend allemaal geweest, manieren Snap!
Ik wandel uit de tram, kijk dat deed ik heel goed. Trok niet aan de riem. Oh mijn riem, dat blijkt een erfstuk te zijn. Van ene Pascha, haar foto’s hangen aan de muur in de gang. Ze hield van ruitjes, nou..ik ben er voorlopig wel trots op deze al volwassen riem te dragen.
Maar goed daar lopen wij een stukje en Snap is wat van plan. Ik loop nog niets vermoedend de glazen kast in. Verhip het ding komt in beweging. Waar komt nou die stem vandaan? -1 etage platform metro richting centraal station!
Het is hier donker hè! Weet je het zeker Snap, bedoel zie je mijn staartje niet! Ik weet het nog niet zo net. Hij zegt vanzelf komt het goed. Tringggg en al die benen. Er zijn hier een boel Snap en Snoeps zeg, ik kan maar beter goed opletten. Hier blijkt de tram een metro te zijn! Ik wordt gepropt in een zitje. Zit! Ja man, ik kan niet liggen als jij je benen daar zo zet! Benen, pingels, stemmen, wat een drukte. Snap stapt op, hij heet Walter, tenminste dat denk ik! Snoep roept zijn naam vaker, luisteren vind hij nog al moeilijk. En hij moet het mij leren…right!
Vaste grond onder mijn pootjes, hier en daar een aai over mijn kopje van vreemde wezens. Oh, nee hè…trap! Trap maar deze beweegt zelf…Ik besluit te gaan vol in de remmen! No way, mafkees. Als wij straks thuis zijn zal ik eens goed van mij af blaffen. Idioot. Hij brengt het leuk, maar bittere ernst, ik moet erop. Til jij maar maar gewoon effe. Zoals je altijd doet als ik weer eens niet op schiet! Ik weeg nu toch nog maar 14,3 kilo, een veertje.
Hij doet het ook nog, ik krijg instructie. Zo gaat het dus. Ok, handig zet mij boven maar weer neer. Gaan we door? Nee, hij wil weer naar beneden. Tjonge, houd op met me. Ik krijg een kontje en voor ik het weet sta ik op de rollende trap weer brokjes te vreten. Goed zo, je kunt het. Jaaa! Makkelijk lullen die Snap, ik moet vier poten erop zetten en jij maar twee hè!
Nog een keer, herhaling heet dat! Ik begrijp het al, vind het niks! Geef dat brokje zo maar! Voor het geval iemand denkt die heeft geen ruggengraat stap ik er dan maar op. Geinig, maar waar is Fikkie als je je portie door wilt schuiven!
Waar ben ik nu weer beland, een hekje, hoezo ik kan er toch onder door? Klik, daar verdwijnen ze…Snap volgt mij al goed. Kijk daar eens een grote donkere labrador meneer. Oei, stoer. Ik kan maar beter heel netjes langs lopen. Natuurlijk wil meneer snuffelen. Ongehoord dat gesnuffel aan me kont! Zag je dat Snap, zeg er nou wat van! Blaf blaf blaf.
We lopen weer door, het is hier best rustig. Een lift, daar sta ik op een perron. Weer al die benen, mag alleen kijken, niet springen en bijten! Nou, geel blauw dingen zoeffen en maken piepgeluiden. Blij dat wij daar niet in gaan! Blij kwispelend wij lopen weer terug, het gevaar is geweken.
Ohhhh..fuck…herhaling…maar nu van boven naar beneden. Nog even en ik laat mijn plas lopen hoor! Heb je dat gat gezien waar die lopende trap in gaat!
Snel erop, ik negeer het kontje dat Snap me geeft. Zit! A handig, kan zoiets ook niet als stoep, scheelt uren wandelen! Snap is in zijn element. Hallo, nu ook nog een trap, het is dat ik de weg nog niet goed weet, want anders had ik het op een rennen gezet! Nog een klein stukje Katie, je bent er bijna en dan krijg je happies.
Happies, Happies…oh ja ontbijt, ik heb er nu al zin in. Hé een bus, die ken ik al. Dag meneer blaf blaf…ssssst. Deurtje open, deurtje dicht. Hier snuft het bekent. Wij stappen uit, bliep… daar is mijn park weer, ik trek Snap zowat de weg over. Plassen moet ik, gras…ahhh lekker is dat! Ik schut alle stress even uit mijn vacht. De rillingen zeg. Hoop dat wij dit niet te vaak hoeven te doen, dan maar dat hok op wielen!
Thuis krijg ik dan eindelijk mijn ontbijt. Lekker thuis en nu ga ik slapen hoor. Reizen maakt moe en kan maar beter beetje voor slapen. Want met Snap en Snoep weet je het nooit!
Walt's Hoekje 